'Hic Abundant Leones' stond er te lezen in de bovenhoek van een map uit 1025, van de hand van Tiberius. Letterlijk betekent het iets als 'hier zijn veel leeuwen'. Nochtans was dat niet noodzakelijkerwijze het geval. De Latijnse uitdrukking werd gebruikt om onontgonnen, nog niet in kaart gebracht gebied aan te duiden, waar avontuur en mysterie nog wachtten. Wie er zin in had, kon deze oorden opzoeken om er de grote sprong in het duister te wagen en er allerlei nieuwe dingen te ontdekken. In de archeologie gebruikt men deze uitdrukking op een soortgelijke manier, met name om onbekend terrein uit de geschiedenis aan te duiden: een deel van het verleden dat nog schatten herbergt. Precies dΓ‘t hebben de leden van The Tower gedaan met hun naar deze Latijnse vers genoemde debuutplaat: ze hebben de tijdmachine genomen en zijn teruggekeerd naar het Woodstock tijdperk om er te speuren naar parels en paddestoelen die er over het hoofd gezien zijn. Alles wat ze 'op hun trip' gevonden hebben, brachten ze mee naar 2014 en het resultaat daarvan is het anachronisme dat deze CD 'Hic Abundant Leones' geworden is.
In de officieel meegestuurde biografie lezen we het verhaal over de broers Erik en August die in 1938 samen met hun vriend Victor zuidelijker in Zweden gingen wonen en er in Uppsala kennis maakten met Tommie, een vluchteling uit de Sovejet-Unie. Een vertwijfeld rekensommetje leert ons dat er een loopje met ons wordt genomen, en een blik op de bandfoto's bevestigt dit. Neen, The Tower is geen band die aan zijn reunie in het bejaardentehuis is begonnen. Hoewel: zo autentiek als deze plaat klinkt ... men zou even kunnen getwijfeld hebben. In werkelijkheid hebben we te maken met een zijproject van Tommy Eriksson, gewezen drummer van Nocturnal Rites en ooit ook actief bij Therion, naast zijn rol in Ligament en Saturnalia Temple. Toch komt geen van dat voorgaand werk in de buurt van wat The Tower speelt. 'Hic Abundant Leones' is geen metal CD, zelfs bezwaarlijk een 'Rock' album. Als we er dan toch één woord op moeten plakken, dan is dat gewoon kort en bondig 'Woodstock'.
In die zin is het geen verrassing dat het album op de markt gebracht wordt door Bad Omen Records, een nieuw platenlabel met Will Palmer van Angel Witch achter de schermen, dat zich specifiek wil toeleggen op retro-rock. Retro is 'Hic Abundant Leones' in ieder geval, maar in vergelijking met de retro-rock die heden ten dage aan populariteit wint, en die vooral zijn inspiratie puurt uit de seventies, gaat The Tower regelmatig nog verder terug in de tijd. Tijdens de intro 'Non Omnis Moriar' komt een delegatie van Hare Krishna ons wuivend met palmbladeren tegemoet. Ze voorziet ons van het nodige om mee op trip te gaan en in een mum van tijd bevinden we ons onder de hippies en dragen we broeken met uitlopende pijpen. 'Adrenalawine' laat ons kennis maken met de oude Deep Purple, maar evenzeer met de originele versie van 'Im Min Alu' van Offra Haza. In 'Exile' schudden we handjes met Slade en hebben The Beatles zich voor de gelegenheid een ander accent aangemeten. Tussendoor komt ook Jimi een stukje gitaar spelen ... of was dat Lenny? Nog meer verwijzingen naar The Beatles met 'Lucy', dat ons leert dat waar in onze tijd Red Bull je vleugels geeft, dat 45 jaar geleden Lucy in the Sky was. Niet dat we daarvoor de tekst nodig hebben: het nummer zelf laat je met geen teen op de grond. Tijdens 'Lions at the Gate' spelen we een spel kaart met The Beatles, The Doors, The Black Keys en Canned Heat, terwijl Jimi op onze tafel staat en een pure 60'ties solo uit zijn gitaar laat rollen. 'Pine tree Mary' doet ons met een flard uit onze herinnering even denken aan Sixteen Horsepower, maar al snel zijn we met 'Moonstoned' weer helemaal back in time aan het dineren met The Doors, die voor de gelegenheid een Ierse Folkband hebben meegebracht. 'Wounds' neemt ons mee op de baslijn van Lenny Kravitz' 'Mr Cabdriver', en als afsluiter van het feest worden The Doors nog eens door en door dichterlijk, op de tonen van een laag gestemde stoner gitaar en opnieuw wat Ierse Folk. But 'only fools build towers', en Hare Krishna komt nog even langs om ons dat bij te brengen, vooraleer we ons kaartje terug naar onze eigen tijd kopen. Thuisgekomen kunnen we onze draai niet vinden. Dit soort trips vraagt om meer. Het duurt dan ook niet zo lang vooraleer we het gevecht opgeven en een nieuwe trip richting onontgonnen gebied boeken.
'Hic Abundant Leones' is een plaat met een hoge verslavingsfactor. Alle nummers erop, zonder uitzondering, klinken alsof ze effectief tijdens de Flower Power en de Early Seventies geschreven zijn. Zelden heb ik een hedendaagse productie gehoord die er zo verfijnd in slaagt om de Woodstock sfeer op te roepen en de onvermijdelijke eigentijdse invloeden weg te filteren. Zou ik deze plaat kopen? Natuurlijk, ik heb 'm al. Want in het geval van een plaat als deze is de promo versie die het label ter beschikking stelt niet genoeg. Dit is een plaat om te 'hebben', vooral en ten allen tijde binnen handbereik.
01 Non Omnis Moriar
02 Adrenalawine
03 Exile
04 Lucy
05 Lions at the Gate
06 Pine Tree Mary
07 Moonstoned
08 Wounds
09 The Tower
