Paul Delaney, Gary Bennett en Raeph Glicken richtten in 2007 Black Anvil op. Op de vraag hoe ze aan die naam kwamen antwoordden ze : "een kruising tussen Black Sabbath en de verwijzing naar een song van Judas Priest". De uit New York City afkomstige band omschrijft de eigen muziek als Black Metal met Thrash Metal invloeden. In 2008 brachten ze hun debuut plaat uit op Monumentum Records : Time insults the Mind. Hoewel de bandleden afkomstig zijn van Hardcore acts als Kill Your Idols, hoor je die invloeden niet echt terug in hun sound. Het album werd op redelijk goede recensies onthaald en Black Anvil sloot een overeenkomst met Relapse Records. Daar brachten ze in 2010 het album Triumvirate uit. Begane wegen worden verder bewandeld, en nu brengen ze dus hun derde schijf op de markt : Hail Death. Volgens henzelf donkerder en dieper dan hun vorige releases.
Donker start het in elk geval. Still Reborn begint met een dreigende ondertoon, en gaandeweg barst de etterbuil gewoon open. De spanning stijgt naar een hoogtepunt, op een heel gespierde op Black Metal leest geschoeide achtergrond. Zo zit elk van de songs in elkaar eigenlijk. De demonische zang zorgt ervoor dat het typisch Black Metal gevoel primeert. Maar toch is het ook hier weer duidelijk, Black Anvil schippert mooi tussen pure Black Metal en Thrash Metal. En daar ligt hun grote sterkte.
Elk van de songs beginnen dus met die heel merkwaardige, naar de strot grijpende intro. Bij het invallen van de drums worden onze hersens tot moes geslagen. De krachtige vocalen klinken als demonische figuren die je vooral levend willen verscheuren. De vrij lang uitgesponnen songs vervelen geen minuut, net door de impact die ze hebben op de luisteraar. Ook al ligt alles wat op diezelfde lijn. Maar we hebben de boodschap begrepen: zeker met titels als Until the End, My Hate is Pure moeten we niet ver zoeken. Liefelijke tafereeltjes zullen hieruit niet ontspruiten.
Naar onze mening moet Black Metal je vooral rillingen bezorgen, tot angstaanjagend overkomen. Daarin slaagt Black Anvil zonder enig probleem met deze Hail Death.
We gaven het al aan, Black Anvil pint zich niet vast op enkel één genre. Die Thrashmetal invloeden zijn bijvoorbeeld merkbaar bij Next Level Black. Een voorbeeld van hoe die beide stijlen door elkaar worden gemixt tot één geheel. Snelle gitaren en drumpartijen, gecombineerd met lome, dreigende riffs. Dat is zowat de rode draad doorheen deze song, en ook het volledige album. De circa elf minuten durende song is een schoolvoorbeeld van hoe Hail Death in elkaar is gestoken.
Als bonus krijgen we ook nog een Kiss cover : Under the Rose. In een eigenzinnige donker kleedje gestoken is dit een gesmaakte versie van het origineel. Kortom, voor fans van Thrash Metal en Black Metal is Hail Death van Black Anvil een ware aanrader. Niet alleen muzikaal technisch hoogstaand, maar vooral een samensmelting van verschillende uiteenlopende aspecten , zo eigen aan voornoemde muziekstijlen, zorgt ervoor dat we deze plaat met veel 'liefde' omarmen.
Tracklist:
1. Still Reborn 09:09
2. Redemption Through Blood 06:44
3. Eventide 06:43
4. Seven Stars Unseen 07:50
5. G.N.O.N. 05:56
6. Until the End 07:11
7. My Hate Is Pure 05:02
8. N 06:50
9. Next Level Black 11:39
10. Under the Rose (Kiss cover) (bonus) 04:39
