De Lokerse Feesten zijn ondertussen aan hun vierde dag toe. Wij waren er de eerste twee dagen echter niet bij. Er heerst, zoals gewoonlijk, een heel gezellig sfeertje in het centrum van Lokeren. Mensen die met hun kinderen genieten van de attracties op de kermis en de gratis fonnefeesten zijn ook klaar voor alweer een magisch avondje. Het goede weer alsook de aangename temperaturen doen iedereen ook afzakken naar de Lokerse Feesten, op de Grote Kaai. Niet echt een massa volk is er te zien op het plein, maar het is toch goed volgelopen voor een potje Britse gitaargoden en onze Belgische trots Triggerfinger.
In de jaren '80 was de grote sterkte van The Smiths vooral de combinatie tussen de alles verpulverende gitaar riffs van Johnny Marr en het kippenvel bezorgende stemgeluid van Morrisey. Zonder afbreuk te doen aan de andere leden van deze band, was het net de samenvoeging van deze twee elementen dat toen zorgde voor magie en vuurwerk. Ook op de Lokerse Feesten ontpopte Johnny Marr zich tot een begenadigd gitarist. Dat bleek al in het prille begin toen hij een The Smiths klassieker, Panic, naar voorbracht. Ook o.a. Bigmouth strikes again, Please, please, please let me get what I want volgden. Hoewel Johnny over een fabelachtig mooie stem beschikt, voelde je toch dat Morrisey hier ergens wel gemist werd. Zonder afbreuk te doen aan zijn vocale capaciteiten durven we stellen dat Johnny Marr dus vooral een topgitarist was, en nog steeds is. Doorheen de gehele show toonde hij zich van zijn beste kant. Niet alleen bij de songs van The Smiths, ook solo heeft Johnny voldoende pareltjes om ons te bekoren. Generate!Generate! bijvoorbeeld doet je beseffen dat Johnny Marr ondertussen ook als soloartiest zijn sporen heeft verdiend. Een gesmaakt concert voor zowel gitaarvirtuozen als liefhebbers.
Als voorman van The Rascals en ook bekend door zijn bijdrage aan The Last Shadow Puppets, een samenwerking met Alex Turner van Arctic Monkeys, is Miles Kane ondertussen immens populair. Niet alleen op plaat maar ook live ontpopt hij zich tot een ware entertainer. Dat bewees hij recent nog op Pukkelpop waar de marquee in vuur en vlam stond tijdens zijn concert. Ook nu op de Lokerse feesten zat de drive er vanaf de eerste noten goed in, al leek het wat traag op gang te komen, na een vrij rustige start met Inhaler. Maar gaandeweg geraakte Miles voldoende opgewarmd om ook het plein van de Lokerse feesten uiteindelijk in vuur en vlam te zetten. Hoogtepunten genoeg, we onthouden er een paar. De Stones cover Sympathy for the Devil bijvoorbeeld klonk net zo integrerend als het origineel, op zich naar mijn mening een heel moeilijke opgave. Maar Kane slaagde er zonder moeite in ook dat hoge niveau te overstijgen. Vanaf dat moment was er geen doorkomen meer aan. Het ene spervuur na het andere werd op ons afgevuurd. Miles Kane rolde als een krolse kater over het podium, kwam het publiek begroeten en uitdagen, hij had er duidelijk weer eens zin in. Net als die keer op Pukkelpop stond nu ook de tent, bij wijze van spreken, in lichterlaaie. Er was ook plaats voor kippenvelmomenten. Don't forget who you are klonk niet alleen scherp, maar bezorgde ons rillingen tot op het bot. Miles Kane slaagt er als geen ander in elke emotie in je lichaam en ziel boven te doen komen, ook de Lokerse Feesten moesten er aan geloven. Top concert!
We dachten dat we het beste nu wel hadden gehad, maar waren we even verkeerd. Onze Belgische trots Triggerfinger heeft ondertussen een meer dan ijzersterke live reputatie opgebouwd. Hun grote sterkte is, naar mijn mening, dat ze je het ene moment met een groot geweld tegen een muur van geluid kunnen kwakken om dan later je zachtjes te aaien. Net die combinatie tussen zalvende songs en hun oorverdovend, alles om zich heen verpulverende sound spreiden ze ook nu weer tentoon op de Lokerse Feesten. Het rock-'n-roll gehalte lag dan wel vrij hoog, één van de hoogtepunten in de set was toch de eigenzinnige cover I Will Follow Rivers, dat door het voltallige publiek werd meegezongen. My Baby's got a gun werd door Ruben Block opgedragen aan de veertigste verjaardag van de Lokerse feesten. Uiteraard mochten ook de solo's niet ontbreken. De drumsolo van Mario Goosens is eentje om in te kaderen. En zo kunnen we doorgaan. Triggerfinger bewees gewoonweg weer eens hun status van Live band, ook op deze Lokerse Feesten. Zo werd het topavondje afgesloten met DJ Hindu Radio dj's, die de overgebleven fans, waaronder ik, kon aanzetten tot een extra dansje.
Vandaag, dinsdag, kijken we uit naar Neil Young & Crazy Horse, hiervan uiteraard ook een verslag op Snoozecontrol.be.
