Captain Black Beard - Before Plastic

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Tom V    29 augustus 2014

De uit Stockholm (Zweden) afkomstige Captain Black Beard startten hun carrière in 2009, voornamelijk door te spelen in clubs in hun thuisland. Eind 2010 bracht de band uiteindelijk een debuutcd op de markt. Het titelloze album kreeg opvallend goede recensies. Het plaatje werd onder meer ook uitgeroepen tot één van de "Albums van het Jaar So Far" door de legendarische journalist Geoff Barton van Classic Rock. Op hun facebookpagina omschrijven Captain Black Beard hun muziek als Melodic Kick-Ass Rock. Bij het beluisteren van hun nieuwste album Before Plastic, uitgebracht op het label Dead End Exit Records, kunnen we ons zeker in deze stelling vinden. We namen het plaatje eens deftig onder de loep. Dit zijn onze bevindingen!


Please Come Home klinkt strak, gepolijst maar vooral heel fris en monter. Pure onversneden rock-'n-roll. Bezwaarlijk kan je hierop blijven stilzitten. Niet alleen ligt het rockgehalte heel hoog, zowel instrumentaal als vocaal krijgen we een haast technisch perfecte aankleding te horen. Dit nummer geeft een beeld van het gehele album, maar er zitten binnen elk van de songs voldoende tempowisselingen en variaties, waardoor niet alles op dezelfde lijn ligt.

Zo gaan we over naar een eerder meeslepende song, die zelfs aanvoelt als een ballade. Somebody raakt zelfs een redelijk gevoelige snaar. Echter zonder te melig te gaan klinken, maar het meezinggehalte ligt hier heel hoog. Met de gebalde vuist in de lucht moet Somebody niet onderdoen voor andere ballades, zoals deze van bijvoorbeeld Scorpions. Om maar één los voorbeeld te geven van bands die daarvan hun handelsmerk hebben gemaakt.

Hetzelfde kan gezegd worden van New York city, dat ondanks het wat hogere tempo in diezelfde lijn lijkt te liggen. Hoewel de gitaarriffs duidelijk wat dieper en sneller lijken te snijden, ligt het meezinggehalte ook hier weer heel hoog. Bovendien valt ook weer eens de technisch hoogstaande bagage op van Captain Black Beard.

We houden niet van vergelijkingen maken uit het verleden, daarom doen we het ook niet. De muziek van deze Zweden grijpt echter wel terug naar een bepaald verleden, namelijk de hardrock uit de jaren '80. Dat hoor je frequent terug in hun sound. Luister maar naar Bad Girl. De aankleding van deze song brengt je terug naar toen. Maar, en dat is belangrijk, nergens klinkt het gedateerd. Ook hier niet!

Ons enig klein puntje van kritiek is dat alles allemaal braafjes binnen de lijntjes blijft. Nergens een uitspatting van geweld, heel vredevolle songs die je vooral hevig doen headbangen. Geen revolutie of de boel proberen afbreken, wel stevig rocken! Het mag ook wel eens, niet? Music Man geeft bijvoorbeeld aan waar het echt om draait. Muziek maken die voor de luisteraar een feest moet worden, niet een zoveelste uitbarsting van donkere gedachten. En toch klinkt het verre van kitsch of zeemzoet. Dat is vooral dan te danken aan die verdomd lekkere gitaarpartijen en solo's. Het zorgt voor de variatie en tempowisselingen die een verschil maken tussen melig en pure rock.

Aiming For Love, Keep On Drivin', ze hebben allen die positieve aankleding, klinken stevig maar niet overdreven. Je zou denken, dan ligt alles toch op diezelfde lijn? Maar de verrassende wendingen liggen dus duidelijk binnenin elk van de songs. En zoals we aangaven, ligt dit voornamelijk aan die instrumentale aankleding, de hoofdvogel wordt daarbij afgeschoten door de gitaren.

Life's what you make it. We hebben de boodschap begrepen. Onze uiteindelijke conclusie over dit album is dan ook dat het leven inderdaad is wat je er zelf van maakt. In deze vaak treurige tijden is een positieve noot leuk meegenomen. Zonder zeemzoetigheid of te melig te klinken, zorgt Captain Black Beard ervoor dat we een klein uurtje stevig aan het headbangen zijn en zo even die dagelijkse zorgen opzij kunnen zetten. Laten we het ons houden bij pure rock-'n-roll vanuit het hart. Dit door een combinatie van sterke gitaar/drumpartijen en de vocale climax als kers op de taart. Before Plastic is een album dat ons met nostalgie doet terugflitsen in de tijd, maar klinkt zeker niet gedateerd. Wel integendeel, rock vanuit het hart! Een leuke afwisseling die we kunnen gebruiken in deze donkere tijden.

Tracklist:

1. Please Come Home
2. Somebody
3. New York City
4. Bad Girl
5. Music Man
6. Aiming For Love
7. Keep On Drivin'
8. Shout
9. Life's What You Make It
10.
Takin You Out
11. Listen Up