Vallenfyre is het zijproject van Paradise Lost gitarist Gregor Mackintosh. Deze band werd in 2009 opgericht om het overlijden van zijn vader te verwerken. Samen met leden van o.a. Paradise Lost en My Dying Bride trachtte hij zijn muzikale ideeรซn en gevoelens in de vorm van een plaat uit te werken. Bekijk de indrukwekkende line-up maar eens:
Gregor Mackintosh (Paradise Lost) - Vocals and Lead Guitar
Hamish Glencross (My Dying Bride) - Rhythm and Lead Guitars
Scoot (Doom, Extinction of Mankind) - Bass
Adrian Erlandsson (At The Gates, Paradise Lost) โ Drums
We kunnen hier toch helemaal terecht spreken van een supergroep?
Deze samenwerking resulteerde in het album A Fragile King (2011). Deze plaat werd heel positief ontvangen door pers en fans en de verwachtingen voor de opvolger Splinters waren dan ook heel hoog gespannen.
Vanuit de diepste kelders van de hel komt Scabs als een mokerslag recht in je gezicht af. Het doet het beste vermoeden voor de rest van het album. De aankleding en opbouw liggen inderdaad over de gehele plaat in het verlengde van het vorige album. Donker, angstaanjagende riffs, een ijzingwekkende stem vanuit het graf en een alles om zich heen verpulverend drumgeluid, meer hebben we niet nodig om overtuigd te worden van de sterkte van Splinters.
Over de gehele lijn zijn niet alleen death metal invloeden merkbaar, maar ook black metal tot zelfs doom hoor je terug. Het meeslepende, trage en logge Bereft is daar een mooi voorbeeld van. Hier klinken de doom invloeden enorm sterk door. De grootste sterkte van dit album is dan ook de grote variatie aan tempowisselingen. Elk van de songs staat op zichzelf en heeft een eigen persoonlijke aankleding.
Ook zijn er zowel vocaal als instrumentaal pareltjes van songs terug te vinden. Vaak krijgen de gitaren uiteraard de bovenhand, zoals bij Odious Bliss het geval is, maar ook de meesterlijke drumpartijen mogen niet onderschat worden. Luister maar eens naar Thirst For Extinction, waar de drums als het gebonk van een sloophamer je trommelvliezen verpulveren. Dit om maar aan te tonen dat iedere schakel in de ketting heel belangrijk is op deze Splinters.
Bovendien zijn de vocale capaciteiten van Mackintosh de figuurlijke kers op de taart. De grunts die hij bovenhaalt, geven je telkens weer koude rillingen. Het lijkt of hij al zijn demonen op ons loslaat. A Fragile King is daar een mooi voorbeeld van. Op deze schreeuwt Mackintosh gewoon zijn verdriet, pijn en frustraties uit. Je kunt dan ook niet anders dan hiermee meeleven. Hiermee bewijst Vallenfyre niet zomaar een samenraapsel te zijn van sterke artiesten van andere bands, wel integendeel. Met Splinters zetten ze nog maar eens in de verf over voldoende potentieel te beschikken om zich los te maken van andere bekende en gekende projecten waarmee ze bezig zijn. Uiteraard speelt hun spelervaring en de kennis van hun respectievelijke instrumenten wel in hun voordeel.
Conclusie: Met Splinters levert Vallenfyre een meesterwerk af, door een samenraapsel van verschillende donkere muziekgenres. Bovendien ontspint elk van de leden zich tot een topartiest in het bespelen van zijn instrument. Door een gevarieerd plaatje naar voor te brengen, met voldoende tempowisselingen, blijven we bovendien de aandacht aanhouden. De ijzingwekkende grunts geven je als klap op de vuurpijl rillingen tot op het bot. Meer hebben we niet nodig om ons te laten overtuigen van hun kunnen. Vallenfyre levert een parel van een plaat af, die in ons geheugen staat gegrift. Duistere en intense schoonheid.
Tracklist:
1. Scabs
2. Bereft
3. Instinct Slaughter
4. Odious Bliss
5. Savages Arise
6. Aghast
7. The Wolves of Sin
8. Cattle
9. Dragged to Gehenna
10. Thirst for Extinction
11. Splinters
