Wolf in my heart is meteen goed voor de nodige warme klanken, flink uitgewerkt en voor prima studio werk! Ik geniet enorm van de melodieuze klanken en de scherpe stem. Fans van een stevige riff zullen ook wel hun ding hierin herkennen. Voor velen is dit een prettige terugkeer naar wat heet de retro metal anno '70-'80. Anderzijds klinkt het ook lekker aangenaam 'commercieel'. Holly Roller is nog zo een track met rollende riffs en een warme klank die goed weerklinkt op maximum volume met koptelefoon aangesloten om de buren op veilige afstand te houden. Ik herken hier een snuifje Iron Maiden en dat is absoluut toegelaten! Voor mij is dit een prima vette old school metal track.
Ik liet me alvast lekker gaan op de tonen van de snedige gitaarklanken. Out of the city klinkt dan weer wat meer als een zoete meezinger. De backings doen me haast naar mijn tandenborstel grijpen, maar het gaat er lekker in en ik geniet met volle teugen! De aaibaarheidsfactor is enorm groot! Zou Tales from the Crypt een verwijzing zijn naar wat velen nog kennen van vroeger op de TV (de populaire serie)? Dit nummer klinkt alvast vrij funky en catchy, handgeklap inbegrepen!
Het lijkt wel alsof ze aan het dollen zijn in de studio en wie weet liep er wel een geraamte rond uit die serie? De retro sound spreekt me echt aan, net als dat snuifje AC/DC (luister maar naar de lead gitaar). Met Diamond krijgen we een prachtig akoestisch juweeltje, van het genre dat gerust wat langer mocht duren en waarbij de stem ons echt wel raakt en meteen ook een bewijs dat we hier te maken hebben met iemand die echt kan zingen! Hard Rock schud je meteen wakker na dit idyllisch stukje Into The Wild.
Tijd ook dat de spierbundels rollen en ons kennis geven van kunnen. De toonladders krijgen er van langs! Wie speelt hierop luchtgitaar, klinkt alvast zeer uitnodigend!? Gravity klinkt dan weer iets melancholischer, voor mij alvast een aangename retro trip met zoete backings. High and dry vliegt er stevig in, met een knipoog naar Iron Maiden en een refrein dat blijft hangen. Waiting for the Night barst meteen uit haar voegen, geen intro: gewoon een bommetje gooien en knallen maar! Ook hier blijft het refrein hangen!
De live versie zal zeker heel wat harten veroveren en mag meteen ook met de eer gaan lopen van beste track op deze CD. Boy Wonder is bijna even aanstekelijk, geen slecht nummer als afsluiter. Hun kunnen op deze CD staat vast en globaal gezien is dit een super schijf die zeker zal blijven hangen! Ik heb er alvast ettelijke dagen naar zitten luisteren en voelde absoluut geen drang om al aan de volgende bespreking te beginnen en dat is een bewijs van hun Noorse topklasse! Nu nog een kans krijgen om hen live aan het werk te zien!
