AC/DC doet het al meer dan 40 jaar, Motorhead doet het. Telkens ongeveer dezelfde soort plaat uitbrengen, en daar mee weg komen. Op zich is daar ook niets mis mee. Godsmack brengt typisch Amerikaanse hardrock, vandaar dat ze ondanks alles nooit echt voet aan de bodem hebben gekregen in Europa, tot op heden.
Nadat Sully Erna 23 jaar achter het drumstel had gezeten besloot hij in 1994 een nieuwe band te beginnen. Nog geen jaar later waren de volgende bandleden erbij gekomen: Robbie Merrill, Tony Rombola en Lee Richards. En zo was Godsmack geboren. Lee Richards verliet de band in 1997. Ook aan de drums waren enkele personeelswissels, maar over het algemeen bleef de originele line up intact. In eigen land scheerden ze hoge toppen, vanaf het prille begin. Zo vielen ze geregeld in de prijzen en stonden in 2004 in het voorprogramma van Metallica. In Europa lukte het echter niet zo goed, ze kregen wel appreciatie en feedback. Maar bereikten hier niet, om het zo uit te drukken, de sterstatus dat ze in Amerika blijkbaar wel konden bereiken. Vier jaar na The Oracle, hun meest recente studioalbum, brachten Godsmack een nieuw album op de markt: 1000ph.
De openingstrack, het titelnummer 1000hp, laat niets aan het toeval over. De spierballen worden gerold, en gitaren gedreven tot een hoogtepunt. Een typische Amerikaanse aanpak, die wellicht in eigen land weer voor goud zal zorgen. Echter was het de bedoeling van Godsmack om ook eindelijk in Europa voet aan de grond te krijgen. Hoewel de rechttoe rechtaan aanpak je niet onberoerd kan laten, vrezen we dat Godsmack daar met dit nieuwe album ook niet volledig zal in slagen.Maar dit zal de echte fans wellicht worst wezen. Elk van de volgende songs drijven rondom diezelfde aanpak. Zoals we dit aanvaarden van bijvoorbeeld AC/DC, kan het ons feitelijk ook weinig schelen dat Godsmack gewoon de begane wegen blijft bewandelen.
Something Different doet wat denken aan de old school Metallica, althans in zekere mate. En zo zitten er best nog een paar songs tussen op dit album 100hp. Doorheen de plaat wordt vooral op veilig gespeeld, dus moet de luisteraar ook geen verrassende wendingen verwachten. De strakke lijnen worden aangehouden, wijdbeens rocken, lijkt daarbij aangewezen. Hoewel zanger en bandleider Sully wil doen vermoeden dat er veranderingen zijn aangebracht binnen de sound van Godsmack blijkt dit echter niet echt het geval te zijn. Wel integendeel.
Nu, zoals we aangaven zal menig fan van het eerste uur daar geen punt van maken. En als je houdt van die typische Amerikaanse hardrock, dan zal 1000hp u ook bevallen. Zit je als luisteraar er niet mee in telkens diezelfde soort plaat te beluisteren? Ook na al die jaren? Dan zal deze nieuwe u zeker kunnen bekoren. Want, we zeiden het al, begane wegen worden gewoon verder bewandeld. De gepolijste songs, gedreven rond typische drum en gitaar, met een schreeuwerige zang, laten niets aan het toeval over.
What's next?, Generation Day, Livin' in the Gray bij allen lijkt de band in hetzelfde potje te grabbelen. Storend is dit allerminst, maar of hiermee de aftrap gegeven is om ook Europa eindelijk totaal te veroveren? Daar hebben we helaas sterke twijfels over.
Laat deze kritisch klinkende ondertoon u niet tegenhouden dit album aan te schaffen. Want wederom schitteren Godsmack in eenvoud. De gedoodverfde aanpak, waarmee ze toch groot zijn geworden, heeft in het verleden ook gewerkt. Dat is met 100hp ook het geval. Het is niet zo dat de band aan een terugtocht bezig is, of na vier jaar een minder sterk album uitbrengt. Nee, na al die jaren bewijzen ze nog steeds heel stevig in hun schoenen te staan. Hiermee bewijzen ze nog maar eens dat voortdurende diezelfde 'old school' sound fabriceren, niet per se moet gezien worden als een negatief gegeven. We aanvaarden het al jaren van andere heel goede bands, waarom niet van deze sympathieke Amerikanen?
Conclusie: Al bij al levert Godsmack met 1000hp een krachtig, strak en gepolijst album af dat niets toevoegt aan het gekende geluid. Maar meteen leveren ze het bewijs dat ze geen experimentele uitspattingen, of nieuwe wendingen nodig hebben om ons als luisteraar uiteindelijk over de streep te trekken. Eenvoudigweg een typisch Godsmack album is het geworden, en dat is zondermeer leuk meegenomen.
Tracklist:
1. 1000hp
2. FML
3. Something Different
4. What's Next?
5. Generation Day
6. Locked & Loaded
7. Livin' in the Gray
8. I Don't Belong
9. Nothing Comes Easy
10. Turning to Stone
