Rat Rock 2012 review - 15/09/2012

Review:Festivals
  Erik Vandamme    16 september 2012

Rat rock in Harelbeke omvat niet alleen het festival op zich. Het ganse weekend zijn er allerhande andere activiteiten. Zo zijn er kraampjes, vaak opgesteld door plaatselijke jeugbewegingen als Chiro, Scouts of K.S.A waar je een drankje kan nuttigen, het voelt een beetje aan als een vlaamse kermis.

Op zondag wordt die afgesloten met een vuurwerk hebben wij vernomen. Nu is er ook dat festival in de Schipstraat, nog steeds geheel gratis en voor niets. Doorgaans heerst er dan ook een gezellig punk sfeertje, want het zijn dus voornamelijk bands uit dat genre of aanverwanten die komen optreden. Dit jaar was dit ook niet anders met als klepper toch wel The Exploited. Wij starten pas naar de avond toe, het verslag.


Zoals we dat van hen gewoon zijn vlogen Funeral Dress er volledig in, ze hadden het publiek mee en zorgden voor een waar old school punk feestje op de mainstage. Dit resulteerde in menig mosh pit en crowdsurfers, mooi om zien die hanekammen die op en neer gingen . Tot aan de PA was er alvast ambiance en dat is ook niet zo moeilijk, want Funeral Dress beschikt over genoeg songs die niemand onberoerd laten. Al ging het dak er pas volledig af bij Party on , misschien wel hun meest bekende songs, de setlist zat vol met kleppers van dat kaliber. songs als Cops are no human beings, Sex, drugs & Rock'n' roll (was ok), Belgium's burning mogen dan ook gezien worden als Punk klassiekers van hoog niveau. Het publiek genoot met volle teugen van deze wervelende show! Ze speelden dan ook een thuismatch bij wijze van spreken.

Er was voor Funeral Dress reeds veel volk aanwezig maar bij Anti-Nowhere League was het zo mogelijk nog drukker. Ook deze Engelse band heeft reeds zijn sporen verdiend in het genre. Ze bestaan dan ook al sinds 1980! De ruwe aanpak werkte als een rode lap op het publiek die gretig mee ging in de rauwe act van Anti-Nowhere League met de gebalde vuist in de lucht en een sneer naar de mensheid I Hate .. People en ander fraais wisten ze menig punk hart sneller te doen slaan. Meer dan een uur hielden ze iedereen in een stevige houdgreep en slaagden er in op het elan van hun voorgangers gewoon door te gaan. Na al die jaren zijn ze nog steeds een ijzersterk geheel. hard , snedig en stevig naar de strot grijpende old school punk, just the way we like it.

Elk jaar opnieuw zit er tussen dat punk geweld wel een beetje een vreemde eend tussen, deze keer was dit DAF. Nu is het wel zo dat de globale punk liefhebber zich doorgaans ook wel kan vinden in zogenaamde electropunk genre. De duitse taal waarin DAF zingt zorgt bij sommige wel voor enige vooroordelen, maar het punk publiek genoot toch in grote mate van deze show. Hoewel het wat op dezelfde lijn ligt, laten songs als oa Der Musolini niemand onberoerd . De controverse rondom het imago van DAF zorgde voor gemengde gevoelens en reacties, maar puur muzikaal wisten ze alvast te overtuigen. Snedige electro beats, sterke drumlijnen en een doordringend stemgeluid waren voldoende om je doen overgaan naar een stevig potje dansen.

Naast de mainstage waren er ook optredens in de tent, vlak voor de bar die daar ook aanwezig was, daardoor was er een voortdurend doorschuiven van mensen die binnen en buiten kwamen, om echt iets te zien moest je dus al goed vooraan gaan staan, wat er voor zorgde dat de sfeer iets meer naar achter niet echt goed over kwam, beetje jammer. Maar toch slaagden Mark Foggo en de zijnen er in een lekker ska-punk feestje neer te zetten, vooral dan toch de voorste rijen die genoten met volle teugen. Hun muziek werkt dan ook heel aanstekelijk, daarbij zijn er de grappige grimassen van Mark himself die je steevast een glimlach op het gezicht toveren. De bewegelijke zanger sleurt je mee in een wervelwind en laat je lekker loos gaan op de pure ska tonen met een vleugje pret-punk om het zo te zeggen. En zo hadden we ook ons jaarlijks ska feestje gehad op Rat Rock.

Afsluiter op de mainstage waren niemand minder dan The Exploited. Wie kent niet klassiekers als Sex and violence, fuck the USA of Let's start a war ? Op sinnersday vorig jaar bewezen ze reeds dat ze nog steeds staan als een huis. De songs worden nog steeds krachtdadig en met de nodige punk-vibes gebracht, wat wederom zorgde voor een volledig uit de bol gaande massa. Het was wel duidelijk dat bijna iedereen was gekomen om deze legende live aan het werk te zien, het kleine straatje stond goed gevuld tot ver voorbij de PA. De ene punk klassieker na de andere vloog ons rond de oren en de aanwezige fans genoten er dan ook met volle teugen van. In tegenstelling tot sommige bands van hun generatie staan ze er nog steeds, dat bewezen ze ook vandaag. De perfecte afsluiter van een geslaagd avondje 'pure old school' punk als het ware.