De Britse Black Metal/Post-rock band Fen, zag het levenslicht medio 2006. Pas in 2009 werd een debuutalbum uitgebracht: The Malediction Fields. Kenmerkend zijn de lang uitgesponnen songs die de twee eerder genoemde muziekstijlen mooi in elkaar verweven. Volgens verschillende bronnen is Fen vernoemd naar The Fens. Dit is een drassig landschap met o.a. veel moeras, in het oosten van Engeland, dat iets mysterieus uitstraalt. De perfecte locatie dus om inspiratie op te doen voor hun muziek. Op zich is de muziek van Fen dan ook geen hapklaar brokje, maar ze bleven tot op heden toch steeds stevig in de schoenen staan. Zowel volgens pers als publiek heeft Fen ,in het zogenaamde Post-Black Metal wereldje, hun sporen ondertussen ruimschoots verdient. Carrion Skies - uitgebracht in 2014 via het label Code666 Records - is ondertussen de vierde plaat van de groep. Wij gaven deze schijf enkele intensieve luisterbeurten.
Alles begint met een ellenlang epos: Our Names Written in Embers -Part 1, dat circa elf minuten duurt, en Our Names Wrttiten in Embers - Part 2, meer dan zes minuten. Beide songs vloeien heel mooi in elkaar over. Daardoor kan je ze als één geheel zien. De post-rock is nog steeds aanwezig, maar er is duidelijk meer aandacht voor de donkere en duistere black metal. De eerder trage en naar de keel grijpende aanpak waarmee het epos in elkaar is gestoken laat je verweesd achter. Niet enkel de diep snijdende gitaren, maar vooral die gruwelijk griezelige stem bezorgt de luisteraar rillingen, dit circa zeventien minuten lang. Er lijkt aan deze trip geen einde te komen. En dat is nog maar pas het begin van deze plaat.
The Dying Star lijkt door een heel intieme intro een rustpunt te gaan worden. Maar al snel slaan de harde, doortastende uitspattingen elke vorm van kalmte tot gruzelementen. De typische black metal schreeuw, mooi vermengd met die post-rock tot black metal gitaar/drums, doen ons weer terecht komen op een donkere trip doorheen moerassige velden. The Fens hebben hun werk goed gedaan, de overweldigende invloed die dit landschap op één mens kan hebben, wordt dan ook mooi verweven in de muziek van Fens zelf. Het leuke aan dit nummer zijn de tempowisselingen binnenin. Zo worden we eerst gewoon murw geslagen, om daarna heel langzaam te worden doodgeknepen. Ja, levensvreugde is er weinig te bespeuren op deze Carrion Skies moeten we eerlijk toegeven.
Lange songs, het is het paradepaardje van Fens. Hoewel er dus veel variatie is binnen elk van de songs, wat opbouw betreft gaat het echter allemaal wat diezelfde lijn op. En nee, dat is zeker niet negatief bedoeld. De aandacht blijft aangehouden door net die verschillende wisselingen tussen hard en meedogenloos je hersens verpulveren, tot traag je bloed binnen stromen als een gif. Ook Sentinels blijft diezelfde weg verder volgen. Zo ook dus de afsluiters Menhir - Supplicant , circa elf minuten puur genot en de kers op de taart Gathering the stones.
Misschien één minpuntje van de plaat. Door de moeilijke toegankelijkheid, heeft het schijfje enkele luisterbeurten nodig gehad. We zijn ondertussen al heel wat gewoon, maar ook voor ons was het een moeilijke opgave. Nu kunnen we de luisteraar dan ook aanraden die trip tot het einde te volbrengen en Carrion Skies meerdere kansen te geven. Pas na de muziek op deze schijf heel diep tot je ziel te laten doordringen, zal je als luisteraar het plaatje echt te beginnen begrijpen.
Conclusie: Donkere schoonheid, die je hart een warme , zei het enigszins duister, gloed geeft vanbinnen. Dat is in één zin samengevat hoe je Carrion Skies kan omschrijven. Fens slaagt er dus weer in om een magisch album samen te stellen. Geef het geheel echter wat tijd om het tot jou te laten doordringen. Dit is ons finaal advies. Het loont de moeite!
Tracklist:
1. Our Names Written In Embers Part 1 (Beacons Of War)
2. Our Names Written In Embers Part 2 (Beacons Of Sorrow)
3. The Dying Stars
4. Sentinels
5. Menhir – Supplicant
6. Gathering The Stones
