Hoe kan men in een muziekstijl die al zoveel keren is gekopieerd, iets vernieuwend uitbrengen? Het lijkt ons onmogelijk. In het Death Metal gebeuren laten veel bands zich blijkbaar inspireren door het Zweedse old school model. Revel In Flesh uit Duitsland, ontstond eind 2011, begin 2012.
Ondertussen bracht de band al enkele albums op de markt en ze steken hun adoratie voor die Zweedse death metal bovendien ook niet onder stoelen of banken. Meer nog niemand minder dan Dan Swanö, ook bekend van het Zweedse Bloodbath , zat aan de knoppen bij dit album Death Kult Legions. We gaven deze plaat enkele luisterbeurten.
Die laatste zijn invloed is dan ook duidelijk merkbaar, al vanaf die eerste song In the name of the flesh eigenlijk. Een typische song zoals we er vaak tegen komen in het genre, maar gebracht op een zodanige manier dat je als toehoorder niet zit te luisteren naar één of ander flauw afkooksel. Integendeel zelfs. De aankleding blijft zowat in diezelfde verlengde liggen. Elk van de songs is rondom typische death metal riffs gebouwd, met een rauwe stem die je de strot dicht knijpt. When Glory turns to Ruin, Black Oath Impurity of het titelnummer, Death Kult Legions. Allen krijgen dus diezelfde impuls mee. Maar nergens krijgen we het gevoel dat dit storend zou kunnen werken. Nog voelen we de neiging om te denken been there, done that.
Dat is te danken aan de puurheid waarmee elk van de songs wordt gebracht. Met respect voor de muziekstijl, en uiteraard kijkende naar andere bands uit het rijk verleden daarvan. Toch probeert Revel In Flesh hun eigen inbreng te creëren binnen het geheel, het siert hen. Zonder meer blijven de songs dan ook één voor één aan de ribben kleven, zoals dat hoort te zijn bij Death metal.
Waar 'alles op dezelfde lijn' vaak storend werkt, vervelen we ons hier geen moment. De gehele plaat beluisteren we in één ruk door, en krijgen de neiging die prompt nog eens op een beurt te geven. De toegankelijkheid is dan ook vrij groot, waardoor iedere liefhebber van deze muziekstijl zeker hierin zijn gading zou moeten vinden. We hoeven hiervoor geen enorme inspanningen te doen, en dat kan gezien worden als een groot pluspunt.
Uiteraard blijft ook alles in donkere sferen zitten, en zijn rustpunten heel zelden waarneembaar. Als een rollercoaster, zo voelt Death Kult Legions aan. Bij het beneden komen staan we nog steeds te trillen op de benen van emoties, maar willen toch vlug nog een keertje terug naar boven gaan. Door de symfonische en heel aanstekelijke aanpak blijven we dan ook geboeid luisteren, en willen dus vooral deze trip nog een paar keer meemaken.
Kortom: Revel In Flesh brengt met Death Kult Legions niets nieuws uit, of vinden geen nieuwe wending binnen het death metal gebeuren uit. Maar dankzij de grote toegankelijkheid en frisse aanpak is het een plaat geworden die elke fan van het genre, in extreme en minder extreme vorm, zeker zal aanspreken. Door de manier waarop de songs worden gebracht zal bovendien een groot publiek kunnen worden aangesproken. Dit is mede te danken aan de productie van deze plaat, maar ook vooral de ontembare honger om muziek te maken, straalt op dit album zeker uit. Of hoe 'eenvoud' kan zorgen voor een 'schitterende parel' binnen het death metal gebeuren.
Tracklist:
1. In the Name of the Flesh
2. When Glory Turns to Ruin
3. Black Oath Impurity
4. Graveyard Procession
5. Death Kult Legions
6. Frozen Majesty
7. Hurt Locker
8. Cryptcrawler
