Editors vieren hun 15 jaar bestaan met de uitgave van hun best of album “Black Gold”. Editors brachten 6 studio albums uit en kozen hier 13 singles uit. Ze voegden ook 3 nagelnieuwe nummers toe : ‘Upside Down’, ‘Frankenstein’ en titelnummer ‘Black Gold’.
“Black Gold” wordt naast de reguliere versie, ook uitgegeven als een deluxe 2CD versie met op de tweede schijf 8 akoestische opnames van bekende en minder bekende Editors songs , met de titel ‘Distance: The Acoustic Recordings’.
"Black Gold” gaat ijzersterk van start met Frankenstein dat de sowieso dansbare postpunk op bepaalde momenten inruilt voor echte dance muziek. Het lijkt wel alsof er een dj bezig is het nummer onder handen te nemen. Dat had voor mij niet gehoeven, want dit nummer is op zich al boeiend genoeg zonder extra toegevoegde elektronica. Het inmiddels iconische Papillon is en blijft een fantastisch nummer waarvoor superlatieven tekort schieten. Munich mogen we gerust een oudje of beter gewoonweg een klassieker noemen. Want dit is een tijdloos springerig post-punk nummer uit 2005. Sugar uit “The Weight Of Your Love” is een bitterzoete song over een overweldigende liefde. Hallelujah (So Low) uit het recente “Violence” bevat zowel een hemels als een gewelddadig kantje.
An End Has A Start is het fantastische nummer dat Editors talloze nieuwe fans heeft opgeleverd. Upside Down is een nieuwe electropopsong, die voor menig te elektronisch of te poppy kan zijn, maar die ik zeer goed geslaagd vind. Het snelle, harde Bullets had ik eerlijk gezegd niet op dit album verwacht, omdat deze single althans in onze contreien geen potten heeft gebroken. Ocean Of Night neigt naar dreampop met jaren 80- invloeden. Het mysterieuze, melodieuze No Harm kunnen we ook als dreampop omschrijven. Maar denk de prachtige zang van Tom Smith weg en het resultaat klinkt heel erg als de synthmuziek van Jean-Michel Jarre en Vangelis. Smokers Outside The Hospital Door serveert prachtige epische post-punk die zowel tristesse als hoop uitdrukt.
A Ton Of Love uit “The Weight Of Your Love” is een puike song, die me altijd doet denken aan U2. Het is uiterst passend dat Editors (redacteuren) een song hebben die Magazine (tijdschrift) heet. Het is dan ook een supersterk nummer geworden. Het degelijke The Racing Rats is misschien wel het minste nummer op deze verzamelaar. In plaats van deze rennende ratten had ik liever ‘Formaldehyde’ gehoord. Met het schitterende Black Gold heeft Editors goud in de handen. Hou bij het uiterst ontroerende No Sound But The Wind de zakdoekjes best binnen handbereik, want traantjes kunnen vloeien.
Wie de limited deluxe 2CD versie van “Black Gold” koopt, krijgt 8 bonussongs uit “Distance: The Acoustic Recordings”. Violence (Distance: The Acoustic Recordings) met piano en strijkers is een stuk pakkender en triestiger dan het origineel. Gelukkig liggend de zakdoekjes nog klaar. Walk The Fleet Road (Distance: The Acoustic Recordings) ademt verdriet en schoonheid. Hetzelfde kan gezegd worden van de uitgeklede versie van Blood (Distance: The Acoustic Recordings). Het minder bekende Let Your Good Heart Lead You Home (Distance: The Acoustic Recordings) roept de sfeer van afscheid op enzou ok ideaal passen op een begrafenis. In Smokers Outside The Hospital Door (Distance: The Acoustic Recordings)spreekt vooral verdriet en miserie en ontbreekt de hoop die het origineel nog uitstraalt. De akoestische parel Fall (Distance: The Acoustic Recordings) is ook niet echt opbeurend. Two Hearted Spider (Distance: The Acoustic Recordings) kon natuurlijk niet ontbreken, want die triestige wondermooie song is gewoon perfect om er een akoestische versie met piano en strijkers van te maken. Het hartverscheurende Distance (Distance: The Acoustic Recordings) stamt uit debuutalbum “The Back Room” en biedt een schitterend slotakkoord voor dit album. Erg toepasselijk dat een song uit het begin van de muzikale carrière van Editors dit album mag afsluiten. Zo zie je maar: ‘An end has a start’ – een einde heeft een begin.
