Lacuna Coil werd opgericht in 1994 en werd al snel een van de meest verkochte bands van Century Media. Van "Comalies" (2002) en "Karmacode" (2004) tot "Shallow Life" (2009) en "Broken Crown Halo" (2014), toonde de hoogvliegende Italiaanse act een griezelig vermogen om een rock, gothic en metal publiek te trekken. De schitterend live-optredens van de band hebben hen ook een solide reputatie opgeleverd. Eerder mocht ik tot mijn plezier hun live-album “The 119 Show” reviewen en nu heb ik het voorrecht om hun nieuw studio-album “Black Anima” te bespreken.
Op Anima Nera zingt Cristina Scabbia met een haast kinderlijke stem over een bevroren hart in haar borstkas, zichzelf begraven in pijn en zich verstikken in herinneringen. In het begin van Sword Of Anger dacht ik even te luisteren naar de nieuwste Slipknot, maar deze vergissing wordt snel rechtgezet met meer melodische klanken, al blijft dit een stevig nummer, waarin Andrea Ferro’s raspende vocalen een belangrijke rol opeisen alsof hij eigenhandig het zwaard der boosheid hanteert. Gelukkig is daar ook nog Cristina’s hemelse stem om het geheel wat te milderen. Reckless is een typische Lacuna Coil song met de kenmerkende excellente schone en het beest gezang. Niet toevallige, koos men ervoor om voor dit nummer een video uit te brengen.
Layers Of Time geeft er nog een extra lap op. Andrea neemt de heavy passages voor zijn rekening en Cristina de melodieuze refreinen, terwijl multi-instrumentalist Marco “Maki” Coti-Zelati, gitarist Diego "Didi" Cavalotti en drummer Richard Meiz voor muzikaal vuurwerk zorgen. Apocalypse zorgt voor godsdienstkritiek en een sterk mooi nummer. Na een korte intro, die klinkt als afkomstig van een oude grammofoonplaat, slaat Now Or Never als een sonische bom. Als je oren éénmaal gewend zijn aan dit geweld vallen vooral de mooie keyboardlijnen op. Under The Surface neigt naar metalcore. Een beetje ongewoon voor Lacuna Coil, maar zeker niet slecht.
Veneficium verleidt met koorpartijen en de mooie krachtige stem van Cristina . Daarnaast verdient de passage met de haast cleane vocals van Andrea ook een eervolle vermelding. In het sterke The End Is All I Can See wordt een een dystopische scifi-sfeer gecreëerd. Save Me is een degelijk nummer met een prachtige intro en een pakkend gesproken woord stuk. Op Black Anima creëren de synths een mysterieuze en sinistere ruimte-scifi stemming, Andrea’s strot, de snaren en drums zorgen dan weer voor de nodige zwaarte en hardheid en Crisitina’s stem drukt droefheid en hoop uit.
De t ltd. 2CD Book Edition en het digitale album bevatten nog 3 bonustracks (Black Feathers, Through The Flames en Black Dried Up Heart), die ik helaas niet gekregen heb.
