Lordi – Killection (AFM / Suburban / Bertus)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    17 januari 2020

“Killection" is opgevat als een fictief verzamelalbum. Het bevat songs die Lordi zou hebben geschreven vanaf de vroege jaren 70 tot halfweg de jaren 90. Dat Lordi toen nog niet bestond is slechts een irrelevant detail in deze optiek. De compilatie bevat ook één nagelnieuwe song uit 2019, omdat dit nu de eenmaal de aard van verzamelalbums schijnt te zijn.


Bent u nog mee met het concept van “Killection”? Lordi neemt deze visie alleszins bloedserieus. Om hun fictieve verzamelalbum zo authentiek mogelijk te laten klinken voor de jaren 70, 80 en 90, reisde de band mentaal terug in de tijd. Om dat authentiek geluid zo dicht mogelijk te benaderen, werden de songs van verschillende periodes in verschillende studio’s opgenomen, met originele vintage instrumenten en versterkers, gebruik makend van de opnameprocessen van die tijd. Zo werden de songs van de jaren 70 analoog opgenomen op 24 track tape. Enkel de mastering werd op moderne wijze gedaan in de vermaarde Finnvox Studio.

 

Radio is best een grappig begin met de retro monster sound of music. Horror For Hire is een glam metal/hard rock monster van Frankenstein. Shake The Baby Silent is meeslepende shock rock waarin ik zowel moderne invloeden à la Wednesday 13 als van de meester van shockrock Alice Cooper hoor. Like A BeeTo The Honey klinkt heel 80ies en uiterst catchy. Er komt zowaar een saxofoonsolo in voor. Het sterke Apollyon schippert tussen 70ies progressive rock, 80ies pop en hard rock. The Last Hour grijpt terug naar de radiozender van het eerste nummer en vormt een amusant intermezzo.

Blow My Fuse klinkt ruw, primitief en krachtig. I Dug A Hole In The Yard For You behoudt dat rauwe gevoel, zonder aan melodie te verliezen. Als je niet op de tekst let, lijkt het wel een ongepolijst liefdeslied. Zombimbo is een vrolijk ironisch disco-rock nummer in de traditie van Kiss’ ‘I Was Made For Loving You’. In Up To No Good hoor ik een hybride van rock ‘n’ roll en hardrock met een gedateerd drumgeluid. Demonic Semitones brengt je terug bij radiopresentator Rockin’ Ruiz en zijn show met monster squad muziek.

Cutterfly blijkt een verrukkelijke meezinger met jaren 80 keyboards en gitaarcapriolen. Evil start als prachtige jaren tachtig thrash metal overgoten met een jaren 70 hardrock en stoner sausje. In het mooie Scream Demon hoor je zeer goed het effect van de primitievere opnameprocessen. Met I Am Here keren we terug naar de uitzending van radio SCG10 en zijn vreemde bellers. Want dit album kun je niet enkel zien als een fictief verzamelalbum maar ook als een vintage Amerikaanse radioshow.

Conclusie:
Op “Killection” reis je met de monsterbende van Lordi terug in de tijd en passeer je langs de jaren 90 en 80 om uiteindelijk in de vroege jaren 70 te belanden. Lordi voorziet deze teletijdmachine-trips van de nodige authentiek muziek. Dit fictief verzamelalbum kunnen we ook als een erg onderhoudende educatieve hardrock muziekdocumentaire beschouwen. Met dit eindwerk is het door Lordi wetenschappelijk bewezen dat er in de jaren 70, 80 en 90 naast de onnodige troep ook zeer goede muziek werd gemaakt.

 

Website / Facebook