Karg is een Oostenrijks avant-garde black metal project rond JJ, die ook actief is met Harakiri for the sky. In de loop van de jaren wist Karg al vijf albums en een aantal singles uit te brengen. “Traktat” is album nummer zes en mijn eerste kennismaking met dit interessant black metal project.
De muzikale stijl van Karg is een furieuze, hysterische mix van atmospheric black metal en een enorme lading post rock, met invloeden ook van grunge, shoegaze en post punk Tekstueel gaat het bij Karg altijd over de meer melancholische en donker kant van het leven, zoals verbroken relaties, verloren liefde, vervreemding, drugsmisbruik, verlies of zelfmoordgedachten en depressie.
Irgendjemand Wartet Immer begint op een lieve en dromerige post-rock manier. Wanneer JJ met zijn geroep invalt, verandert de droom stilaan in een hypnotiserende nachtmerrie. Klara Bachmair voegt met haar onheilspellend vioolspel een extra dimensie toe aan deze boeiende kwaadaardige roes. Jahre Ohne Sommer blijkt grauwe post-metal waar af en toe een flauw zonnestraaltje doorheen schijnt. Op Stolperkenotaphe wordt het vrolijk zonnetje bedreigd door aanstormende regenwolken terwijl JJ zijn weinig opbeurende teksten van de bergen naar beneden schreeuwt en zo zelfs de donder overstemt.
Alaska trakteert op glaciale black metal: ruw zoals de wilde natuur maar ook zo verdomd mooi. JJ wekt met zijn stem bij gelegenheid een muzikale sneeuwstorm op die je niet enkel sneeuwblind maar ook halfdoof maakt. Op Abgrunddialektik snijdt Klara Bachmairs viool haast door je zenuwpezen terwijl de drums van Paul Färber mokerslagen uitdelen en de gitaren je trommelvlies scheuren. Kortom een droom voor masochistische black metal fans.
Alles Was Wir Geben Musten is ook heel overdonderend. Het nummer is geschreven in Aberdeen en Seattle. Wat niet bepaald zonnige vakantiebestemmingen zijn. En dat is er ook aan te horen. Dit nummer slaat je murw met naargeestige atmosferische black metal. Het degelijke Grabcholerik klinkt al niet veel vrolijker, onderscheidt zich te weinig van de andere nummers maar heeft wel een mooie outro. Tod, Wo Bleibt Dein Frieden tenslotte biedt smeulende apokalyptische post-metal met een dikke zwartgeblakerde rand.
