De 20 jaar geschiedenis van aggrotech/harsh electro band Amduscia is een verhaal dat Hollywood-script waard is: de uitdagende strijd om een publiek op de wereldwijde dansvloeren leidt tot een triomftocht door de rijken van Hard Electro. Verduisterd door de tragische dood door leukemie van meesterbrein Edgar Acevedo in 2010 besloot zijn broer Polo om Amduscia niet op te geven, maar de erfenis van zijn broer te eren.
“Existe” verwelkomt je in een wereld waar dansbaarheid en agressie twee kanten van dezelfde medaille zijn. Voor wie de kosmos van Amduscia verder wil verkennen, heeft de Limited Edition van “Existe” een speciale bonus. Op twee extra cd's brengt Amduscia een Best-Of met al hun hits. Daarnaast bevat CD 3 speciaal voor de die-hard fans de “Perdición, Perversión, Demencia“ -Demo. En alsof dat niet genoeg is, krijg je er ook de extra bonustrack 'No Control' bij.
CD 1 : Existe
Het feestje begin tamelijk langzaam met Delirious. Oscuridad En Ti klinkt niet zo duister als de titel doet vermoeden. Dat ligt zeker niet aan Polo Acevedo’s typische aggrotech-stem, maar aan de trance en techno-elementen die de song ‘opvrolijken’. En het is nu toch niet de bedoeling dat harsh electro vrolijk klinkt. Fake Time gaat al wat meer de goede richting uit, maar de productie had best een stuk harder en brutaler kunnen zijn. Demons Dance Floor begint met interessante samples en een ongewoon sinister synthgeluid maar komt toch nooit echt goed op gang. Ik zie de mensen nog niet demonisch dansen op dit nummer.
Unexpectable Infinity blijft onder de verwachtingen, hoewel Amduscia zich in het tweede deel van het nummer een beetje herpakt. Titelsong Existe is een degelijke song, maar weet me toch niet te begeesteren. Just Feel And Enjoy weet me wel wakker te schudden, maar het lijkt wel of Polo Acevedo erg verkouden was toen hij dit nummer inzong. Neo Vital (Madness In Abyss Part 2) kent een subliem begin en gaat goed vooruit, maar ik blijf met dat keelpijn-gevoel zitten bij de zang.
Op Wish To Get Down blijkt Polo Acevedo genezen en het nummer is ook uitstekend. Men had beter hiervoor een video gemaakt. Ook Muerte Sin Control bewijst zich als een dancefloor filler en doet denken aan Hocico. 9 Letters houdt het volk op de dansvloer met aanstekelijke rauwe dark electro. Artilugio De Insanidad zet het feestje op enthousiaste wijze verder in de plaatselijke psychiatrische afdeling. Agony For Faith brengt de wilde massa naar de kerk, waar de plechtige stilte brutaal verstoord wordt door onheilige industrial dance.
CD 2 : Best Of
Absolution blijft in de religieuze sfeer en toont een band in topvorm. Dit is harsh electro van de bovenste plank. Seal You In Red komt uit het zelfde album “From Abuse To Apostasy” van 2006 en biedt snelle helse electroklanken gekruid met duivelse samples. DeadOrAlive nodigt uit tot een donkere springerige dodendans. Dios VueltoMiseria haalt uit met felle stoten. Seduccion Es Mi Placer verleidt met meeslepende hellektro, die zowaar aanzet tot headbangen.
De intro van Corpses Symphony houdt het midden tussen Blutengel en een horrorfilm. Het nummer schildert een broeierig en bloedig tafereel met mysterieuze klankkleuren. Solo Maquina (Antihuman remix) komt op de proppen met maniakale machinale beats en een haast onmenselijke stem. Melodies For The Devil maakt zijn naam waar met harde maar ook erg melodieuze industrial. Het masochistische Adicto Al Dolor trakteert op verslavende muzikale lekkernijen.
De titel spreekt voor zich bij Evil Song (Paradise Mix). Dat is inderdaad geen zoet liefdesliedje maar een kwaadaardig aanstekelijk muzikaal virus. Het dansvirus verspreidt zich verder bij Profano Tu Cruz en geen enkele noodmaatregel kan zijn opmars stoppen. Het neemt zelfs de biomechanische impulsen over, zoals Impulso Biomecanico ons bewijst. Het zwartgallige Placere Negros doet denken aan een Hocico-song waarop een zwerm bijen is losgelaten.
CD 3 : Best Of + Perdicion,Perversion, Demenica
Kill Inc., Motherfuckers blijkt een explosief mengsel van Suicide Commando en Centhron. Perverse Party zorgt voor een losbandig feestje. Perversión, Perdición, Demencia brengt de party naar een hoogtepunt en bezorgt je bijna een oorgasme. Een betoverd keyboard speelt een centrale rol in The Spell, een industrial nummer met vroege house-invloeden.
Una Esperanza Rota dropt een verpletterende sonische bom. Terwijl de paddenstoelwolk nog in de lucht hangt, marcheert Filofobia aan een vlug tempo richting dansvloer. Op Beyond The Darkness (Demo Version) gaat het nog sneller en zorgt het wilde gedans voor slijtage aan de dansvloertegels. Het prachtige Profano Tu Cruz passeert nog eens, maar in een edit version.
Door Fucking Flesh (Demo Version) wordt de dansvloer nog wat meer versleten. Amduscia gunt je op dit schijfje echt geen rust. I See You Praying (Demo Version) mag dan iets minder van geluidskwaliteit zijn, maar blijft even catchy. Evil Song (Demo Version) klinkt nog beter dan in de ‘paradise mix’ en lijkt uit de hel omhoog gestegen. False Freedom (Demo Version) start met een Prodigy-achtige intro en ontwikkelt zich tot melodieuze ingehouden industrial. No Control (Bonustrack) sluit het album in relatieve rust en in een beetje andere stijl af. Dit is niet de typische hellektro die we van Amduscia gewoon zijn, maar een kruising tussen electro en vertraagde futurepop.
