Turia wil de luisteraar in een staat van morbide trance brengen, die schrijnende, sublieme landschappen oproept.
Gebruik makend van een minimale opstelling van drums en gitaar brengen ze een luchtspiegeling van geluid tot leven terwijl gekwelde kreten de luisteraar meesleuren in een uitgestrektheid van verlatenheid.
Sinds de oprichting van de band in de winter van 2014/15 heeft Turia een reputatie opgebouwd als een van de voorvechters van de gevitaliseerde en ambitieuze Nederlandse black metal scene. Ze hebben naam gemaakt met verschillende goed ontvangen releases die internationale aandacht kregen, en een rusteloos tourschema dat hun sobere oer-optreden naar bijna een dozijn landen bracht.
Hun derde album "Degen van Licht" is een ode aan de tijdloze verlokking van de onverzettelijke bergen en een verkenning van de zinderende warmte die deze hoogten elke zomer omvat. Het album werd wederom geproduceerd, opgenomen en gemixt door de band zelf met hulp van jarenlange medewerker M. Koops.
De intro met de simpele titel I zorgt voor een onheilspellende sfeerschepping. Merode brengt de luisteraar naar heuvels, hoogvlakten en bergen waar men slachtoffer wordt van koude nevels, snijdende winden en brandende ogen. En waar krijsen van wanhoop de lucht vullen. Zanger T. Klinkt alsof hij zelf ten offer gevallen is aan folteringen. Van Met Sterven Beboet word je niet vrolijker. Zeker niet als je weet dat je ogen dichtgeschroeid worden door het ondraaglijk zonlicht en een onmiskenbaar instinct jouw lijf in een put ban bloedende lichamen gooit. Maar het is wel op een uiterst sterke black metal wijze gebracht.
Degen Van Licht brengt hoogstaande zwartmetalen poezië oveer bedwelmende hoogtes waar de zon genadeloos brandt en het landschap gonst van knisperend insectengewarrel. Storm lijkt te gaan over een zomerstorm in het gebergte, maar misschien is het ook wel een metafoor voor de storm in jezelf. Hoe dan ook, is dit weer een sobere maar geslaagde uitvoering van dit black metal trio, dat er overigens een heel mooi einde aan breit. En over mooi gesproken, het rustige instrumentale intermezzo II, lijkt een wondermooie zomerdag in de bergen te schilderen. Maar het kan natuurlijk ook iets anders betekenen. Ossifrage, wat bottenbreker betekent, is de archaïsche naam voor Lammergier of baardgier, een dier dat door toedoen van de mens, vrijwel uitgestorven is. Het nummer beschrijft in rake woorden de tragedie van de lammergier en de vuile rol die de mens daarin speelt.
