Cabal is een veelbelovende Deense extreme metalband, die er kennelijk niet van houdt om een bio te schrijven. “Drag Me Down” is hun tweede album en de opvolger van “Mark Of Rot”.
Het eerste nummer Gift Rivers deelt al dadelijk mokerslagen uit. Deze teringherrie is een mengeling van Slipknot op zijn hardst en black metal. In Drag Me Down zit er is al iets meer melodie en variatie, maar het blijft een keihard nummer. Jamie Hails (Polaris) zorgt bovendien voor bijkomende vocale aggressie.
It Haunts Me, is enerzijds angstaanjagende nachtmerrie-opwekkende schreeuwmetal, anderzijds helpt het wel om de vermoeidheid van je af te schudden. Kim Song Sternkopf van het eveneens Deense MØL mag meehelpen je trommelvliezen doorboren met verschroeiende vocals. Het indrukwekkende Tongues brouwt een alchemistisch mengsel van harde kernen en doods metaal. Pas maar op dat je je niet verslikt als je dit goedje drinkt.
Sjælebrand wordt deels in het Deens en deels in het Engels gezongen, waarbij mijn voorkeur uitgaat naar het Deens. Het nummers is al even impressionant als het voorgaande, en gooit ook rituele black metal elementen in de mix. The Hangman’s Song verplettert je onder een pletwals van zware gitaren, kastijdende drums en donderende bassen. Death March is zowel beangstigend als aanstekelijk en marcheert richting superzware deathcore.
Bitter Friend begint met een horrorsoundtrack-achtig keyboardmelodietje, waardoor je even op adem kan komen, vooraleer alles weer in volle kracht losbarst en de drang te groot wordt om de moshpit in te duiken. Bovendien zorgt Trivium's Matt Heafy voor extra vocale explosiviteit. Unbound vernietigt wat er nog over is van je trommelvliezen. Demagogue haalt nog een laatste keer hard uit met een muzikale baseballbat, voorzien van prikkeldraad uit deathcore, death en black metal
