In theorie combineert Azusa etherische schoonheid met harmonische dissonantie en verkent nieuwe sonische gronden met hun tweede release, “Loop of Yesterdays”. In de praktijk blijkt de muziek zwaar te verduren.
Laten we beginnen met het eerste nummer “Memories of an old emotion” dat neerkomt op pokkeherrie afgewisseld met engelengezang. Hier hoort wel een zeer grote waarschuwingsticker bij “ kan uw gezondheid serieus shaden” . One too many times is al niet veel beter. Wederom is,het aangeraden om niet naar dit nummer te luisteren wil je geen psychische problemen krijgen. Bij Detach krig je weer het zoete gezang met duivelse riffs, wat voor een zenuwcrisis zorgt.
Seven Demons Mary biedt weer een lekkere portie schreeuwgezang afgewisseld met een engelachtige stem. Deze verontrustende muziek is absoluut niet geschikt voor mensen met een zwak hart of een gevoelige ziel. Support Becomes Resistance is een rustig intermezzo, dat helaas niet lang duurt. Monument is een catchy maar schreeuwerig lied. Loop Of Yesterdays is een melancholisch breekbaar lied. Rapture Boy zweef tussen hemelse zang en helse woedeuitbarstingen, wat enkel voor een toestand van labiliteit kan zorgen. Skull Chamber biedt muziek voor de ADHD-lijder, maar kan voor de ‘normale’ mens teveel worden.
Bij Kill/Destroy kan ik het amper uithouden. Dit is zo schreeuwerig en zo hard, dart ik er haast een hartaanval aan over houd. Golden Words is al niet veel beter. Engelenzang wordt gesmoord door intense schreeuwtherapie. Aching Riutal doet pijn aan de oren. De engelenzang is achterwege gelaten en in plaats daarvan krijg je enkel geschreeuw.
