“Ontmoetingen, schrijfsessies, en songs die, net als ik, gevormd werden door het heen en weer reizen tussen Londen en Brussel. “ Zo vat Blanche de drie jaren samen die zich voltrokken tussen een lenteavond in 2017 waarop ze zich presenteerde aan heel Europa met City Lights en haar debuutalbum “Empire”.
Na een ultrakorte licht enerverende Intro begint het album pas echt met het mooie koortsige titelnummer Empire, een song waar de stem van Ellie Delvaux (Blanche) zich verbindt met traditionele instrumenten (piano, drums, gitaar, cello) en moderne electro. Empire gaat over mensen die een schild dragen om zich af te schermen van alle emoties en uiteindelijk zichzelf bedriegen. Till We Collide blijkt een moderne pakkende electropopsong, waarop je wel enigszins de benen kan strekken, maar het vooral genieten is van de schitterende stem van Blanche. Fences vindt een weg naar het hart van de luisteraar met wederom prachtige warme popmuziek. Het nummer biedt deze goedkope maar altijd belangrijke boodschap: haal de hekken van afwijzing weg; probeer met je hart te denken
Only You bouwt voort op karige percussie waaraan andere instrumenten zoals piano en strijkers worden opgehangen. Lonely is een dromerige electropopnummer met een soortgelijke Belgische kwaliteitsstempel als Oscar And The Wolf en Bazart. How Does That Sound klinkt als een perfecte atmosferische popsong. Soon steunt op akoestische gitaar en doet, wat sfeer betreft erg denken aan Lana Del Rey. De song ademt als het ware zomerverdriet uit, waarbij tranen snel drogen onder de hete zon.
Hoewel Blanche een erg jonge dame is, klinken haar liedjes vaak alsof ze een oude melancholische ziel heeft. Op 1,2 Miss You evoceert Blanche op simpele maar sublieme manier het gevoel van gemis. 'In een oceaan van wazigheid zal één speciaal persoon je het gevoel geven dat je genezen bent, zolang je maar bij hem bent. Hoeveel kun je iemand missen? 'Op Summer Nights weet je niet of je moet lachen of huilen. Het nummer gaat over de vreugde en liefde van de zomernachten met je partner, maar dan is de zomer voorbij en lijkt ook de liefde voorbij. Hou alleszins de zakdoeken in handbereik want op het droevige Pain worden je ogen snel vochtig. We Had schildert met voorzichtige penseelstreken een oogverblindend mooi muzieklandschap. Op Stubborn danst Blanche’s hemelse stem elegant over droevige pianotoetsen en zorgt zo voor een mooi en ontroerend einde van een uiterst sterk album.
