Eastwood is een melodieuze post-punk/hardcore band die al wat jaartjes op de teller heeft, maar nu pas met een volwaardig debuutalbum op de proppen komt.
Misschien komt het wel doordat de bandleden ook bij andere bands (o.a. Maudlin) actief waren of zijn, dat het zo lang geduurd heeft om een plaat op te nemen, maar anderzijds verklaart de band graag zijn tijd te nemen om dingen goed te doen.
Bands als Leatherface, Hot Water Music, Bear Vs.Shark, Alexisonfire en At The Drive In worden genoemd als invloeden. Ik moet toegeven dat ik weinig van deze bands ken, omdat ik op gebied van punk, punkrock en hardcore in de jaren 90 ben blijven hangen. En dus de (post-) modernistische varianten gemist heb.
De eerste track Safe And Sound bewijst alleszins dat melodieuze post-punk/hardcore voor deze mannen niet gelijk staat met een mooi gepolijst geluid. De sound van Eastwood straalt grinta uit en de zang neigt vaak naar doorleefd geschreeuw. Op Every Step hoor ik een erg Amerikaans getint punkkrock geluid, dat kan tippen aan dat van bekendere bands in het genre.Het degelijke New Ordeals geeft me de gelegenheid om één van de absolute sterktepunten eens dik in de verf te zetten, namelijk de sterke stem van zanger/gitarist Rob. Endless Reruns kent een zeer interessante start dat zelfs wat bluesy aandoet en voor een oude zak als mij zelfs nog wat langer had mogen duren. Veel rust wordt me door dit (jeugdig) geweld echter niet gegund. Eastwood knalt er snel weer op los en treft altijd raak. Dit was weer een puike song.
Mind is een springerige mix van post-harcore en punkrock. In Rythm blijken de backingvocals van bassist Ken de balsem voor de wonden die Rob met zijn indringende krachtige stem toebrengt. Speedboat is zo’n degelijke song, waarbij je het gevoel hebt het al eens gehoord te hebben. Dit zorgt voor enerzijds herkenbaarheid, maar anderzijds ook voorspelbaarheid. Met Underwater blijkt Eastwood het best voor het laatst bewaard te hebben. Dit is een typisch Eastwood nummer maar bevat ook een aantal verrassend elementen.
