Scarlet Dorn zijn terug met hun tweede album "Blood Red Bouquet". Zangeres Scarlet en haar band kwamen voor het eerst in de schijnwerpers in 2016 als een "featuring ..." in een Lord Of The Lost -nummer, en de daaropvolgende maanden en jaren betraden zangeres Scarlet en haar band onstuitbaar de donkere muziekscene.
Niet alleen door de release van hun debuutalbum "Lack Of Light" in 2018, maar ook door onvermoeibaar toeren met onder andere Wiithin Tempation, Joachim Witt, Letzte Instanz en Lord Of The Lost, werd de band steeds populairder. "Blood Red Bouquet" werd opnieuw geproduceerd in de legendarische Chameleon Studios in Hamburg en terwijl het nieuwe album zijn weg vindt naar de winkelschappen, download- en streamingplatforms, is de band al bezig met songwriting voor de volgende creatieve output.
Scorched By A Flame So Dark is een leuke opener en bevindt zich muzikaal in het straatje van HIM en Negative. Scarlet heeft een aardige, aangename stem die toch wel wat lager ligt dan bij de meeste symphonic metal diva's. In het symfonische rocknummer Back To The Ground bewijst ze dat ze ook hoge noten kan halen. Maar haar charme ligt vooral in haar warme lagere stem. Het duet Proud & Strong met scene-veteraan Sven Friedrich (Solar Fake, Zeraphine, Dreadful Shadows) zorgt voor een harmonieuze ontmoeting tussen twee warme stemmen.
De symfonische dark rock song Love Has No Colour But Love ligt prettig in het oor en heeft een enorm hitpotentieel. One Day kent een Blutengel-achtige intro maar ontwikkelt zich snel tot een zacht, orkestraal en cabaretesk rocknummer. Hope Is Here bevindt zich op het randje van het zeemzoete, maar overtuigt vooral door Scarlets vocale performance. Met I Suffocate volgt een puik melodieus darkrock nummer. Are You Watching Me is een kwalitatief hoogstaand poprock nummer dat in de refreinen zelfs wat aan Lady Gaga doet denken.
True Love Is Mad serveert een erg jazzy nummer, geïnjecteerd met dosissen rock, electronica en symfonische metal. Forests is nog zo'n sterk poprock nummer,dat in een Lana Del Rey-sfeertje baadt. My Bionic Misery roept herinneringen op aan grootse jaren 80 softrock en powerballads. Op Loss Of Gravity sleurt men een piano aan voor een emotionele piano-en-stem ballade. Pianist van dienst is overigens Gared Dirge die de toetsen beroert bij zowel Scarlet Dorn als Lord Of The Lost. Until the waters run dry eindigt het album in schoonheid met een krachtig symfonisch rocknummer.
Website / Facebook / Instagram
