Dubhfest - 21/09/2013 - Popering - Zwarte magie en horror

Fotoverslagen:Andere
  Erik Vandamme    23 september 2013

Wij zakten deze avond af naar het, voor ons althans, verre Poperinge voor een Dubhfest feestje. Nee, geen Dubstep kregen we hier voorgeschoteld maar donkere darkwave, grunge met een duister kantje en een horror show om af te sluiten. Er heerste alvast een gemoedelijk sfeertje, al was de opkomst niet echt overdonderend te noemen. Toch mogen we spreken van een goed gevulde zaal met vooral een heel zwart gekleed publiek. Niet alleen de kleinschaligheid van dit evenement sprak ons aan, de organisatie had alles in het werk gesteld om het iedereen zo comfortabel mogelijk te maken. De ingrediënten voor een geslaagde avond waren alvast aanwezig. Wij hopen dat deze sympathieke mensen uit de kosten geraken om in de toekomst nog zulke optredens te kunnen organiseren, want het was zeker voor herhaling vatbaar.


Maar laten we het hebben over de concerten. De avond werd ingezet met een, zoals ze het zelf omschrijven, Hi-Energy-Radio-Ready-Post-Grunge-Rock band. Shellcase bestaat ondertussen een zestal jaar en brachten twee albums uit, namelijk Dead Memories en Esperanza. De titel van het eerste album en de hoezen ervan, doen ons vermoeden dat er ook een donker kantje is aan deze band. Ons vermoeden wordt waarheid als we zanger Dave Varlet zijn klagerige en treurende stem horen. Dit is als een compliment bedoeld, om eventuele misverstanden te vermijden. Want het zorgt ervoor dat Shellcase niet klinkt als een zoveelste grunge bandje, integendeel! De aangrijpende manier van zingen gecombineerd met een energieke muziekstijl geven ons zelfs de indruk iets vrij uniek mee te maken. Op het randje van pure grunge en duistere rock balanceren ze, en krijgen daardoor ook het toch EBM en Industrial gerichte publiek zonder moeite mee. Komt daarbij de bewegelijkheid en het spelplezier die Shellcase uitstralen, waardoor we terecht mogen spreken van een uitmuntende sterke opening van deze avond. Als klap op de vuurpijl kregen we nog een eigenzinnige maar heel geslaagde versie van Smells like teen spirit van Nirvana als kers op de taart. Maar ook de eigen nummers konden ons enorm smaken. Top concertje!

Met een dreigende intro betraden Diary of Dreams het podium. Dit gaf een beetje de toon aan van het gehele concert. Darkwave toestanden die je naar de strot grijpen, we zijn het ondertussen al van hen gewoon. Vanaf de eerste noten bracht Diary of Dreams het publiek naar een opperste staat van extase, en liet ze niet meer los. Dit is niet alleen de verdienste van de imposante verschijning en uitstraling van zanger Adrian Hates, de muzikanten hun inbreng mag ook niet worden onderschat. Hoewel Adrian de meeste aandacht naar zich toetrekt, betrekt hij hen meer dan eens in het geheel vaak met een kwinkslag. Het Duitse accent past ook perfect in dit plaatje en gaf een meerwaarde aan het geheel. Puur muzikaal kregen we dus een typisch Darkwave concert te verwerken dat een grote intensiteit uitstraalde. Het in grote getale opgekomen publiek genoot en danste duchtig mee. Met een set van meer dan een uur slaagde Diary of Dreams erin een donker sfeertje te creëren en ons onder te dompelen in een bad van duistere EBM/Darkwave toestanden die ons nog lang zal verheugen. Adrian voelde ook aan dat hij het publiek moeiteloos uit zijn hand kon doen eten en bedankte hen met niet een maar twee bisrondes. Diary of Dreams mag bij deze terecht de overwinnaar van de avond genoemd worden.

De verwachtingen voor het optreden van Gothminister waren uiterst hoog gespannen. Met uitspraken als Horrorshow of With the biggest show in the scene leg je de lat uiteraard heel hoog. Oog voor detail was er alvast met artiesten die getooid waren in bebloede hemden en met die verwondingen aan hoofd en andere ledematen zag het er alvast griezelig uit. Daarnaast was er ook een jonge bruid die het hoofd werd afgehakt met een kettingzaag, of van die toestanden. Het leek een theatrale shock opera met Industrial klanken te gaan worden. Het publiek was ondertussen sterk uitgedund maar de aanwezigen genoten met volle teugen en gingen gewoon mee met de stroom van duistere machten die te leken overheersen. Echter had het voor ons iets meer mogen zijn. Het vuur, de aankleding en muziek waren er wel maar we hadden het gevoel dat het niet echt het onderste uit de kan werd gehaald om hier inderdaad de grootste show in de scene van te maken. Ook was de set blijkbaar wat ingekort hadden we de indruk. Waren onze verwachtingen misschien wat te hoog gespannen? Maar we kregen niet het gevoel iets indrukwekkend mee te maken, een heel sterk concert, maar het ontbrak ons wat aan extra pit om ons geheel te kunnen bekoren. Niettemin is zo een Horrorshow van Gothminister een belevenis die we zeker kunnen aanraden aan fans van Industrial met een vleugje theatrale inbreng. Wij genoten hier ook van, maar met mate.