Nu de festivalzomer in gang wordt geschoten, werpen we met veel plezier ons licht op enkele daarvan. Naast de Belgische festivals, zijn er ook in het buitenland voldoende evenementen die zeker de nodige aandacht verdienen. In Denemarken gaat al sinds vele jaren het festival Copenhell door. Met acts zoals Black Sabbath, Alice Cooper, Scorpions, Clawfinger, Caliban, Trivium ziet die affiche er indrukwekkend uit. Het festival is ondertussen ook uitverkocht. We geven een bont overzicht van het aanbod, door middel van enkele tips per dag. En uiteraard ook de nodige achtergrond informatie over het festival zelf
Defecto: 13u30 - Pandaemonium
Denemarken, of eigenlijk alle Scandinavische landen, staan bekend om hun uitermate sterke metalbands. Vooral in het powermetal gebeuren zijn door de jaren heen parels van bands ontstaan. En het einde is nog niet nabij, want hier is Defecto. Deze band zag het levenslicht medio 2011 en brachten een knappe EP uit het jaar daarna. Pas heel recent brachten Defecto hun eigenlijke full album debuut op de markt. De positieve recensies swingen ondertussen de pan uit. Deze, voorlopig nog, onontgonnen parel binnen het Power/Heavy Metal gebeuren is een niet te missen act. Om in het oog te houden naar de toekomst toe, want deze band kan groot worden. Heel groot!
Check it out:
De Duitse Powermetal band Blind Guardian ontstonden eind jaren '80, en zijn ondertussen terecht uitgegroeid tot levende legendes binnen het metalgebeuren. Batalions of Fear (1988), Follow the Blind (1989). Ze zijn uitgegroeid tot ware klassiekers binnen het Powermetal gebeuren. Maar de band is ook altijd blijven op tournee gaan, en blijven zichzelf uitvinden. Ze hebben daardoor een heel sterke fanbase opgebouwd, die elk van de leden liefkozend aanspreken als Barden. Dat Blind Guardian medio 2016 nog steeds staan als een huis bleek nog op hun laatste album: Beyond the red mirror (2015) Waarover onze recensent schreef: This is even better than I expected, bigger than my dreams! A new standard has been set by Blind Guardian, they rule and it will be very hard to come even close to their feet! It’s a magical musical gathering creating the best orchestral metal driven album! It’s simply the best Blind Guardian; we might call this genre from now on, the Blind Guardian genre! Laat het enthousiasme van onze recensent een drijfveer zijn om deze band niet te missen op het festival Coppenhel
De naam Dropkick Murphys zal wellicht voor niemand onbekend meer zijn, vermoeden we? De zevenkoppige band uit Boston brengt al sinds medio 1995 een energieke mix van punk, Ierse folk en hardcore. Na een aantal EP's te hebben uitgebracht, kwam in 1998 het eerste Full album , 'Do or Die', op de markt. In 1998 verliet de zanger Mike McColgan de band, waarna leadzanger Al Barr zijn plaats innam. In 1999 brachten Dropkick Murphys de CD 'The Gang's All Here' uit en in 2001 het album 'Sing Loud, Sing Proud!'. Al snel werd de band een groot succes, en bouwden bovendien een meer dan ijzersterke live reputatie uit. Het volgende album kwam uit in 2003 en kreeg de naam 'Blackout'. Dit is het album waar de Murphys het grootste succes mee hebben behaald. Ondanks hun vele jaren van dienst staan ze ondertussen nog steeds als een huis. In 2013 namen we hun album Signed and sealed in blood onder de loep en schreven daarover: Geen moment rust wordt ons gegund, we worden prompt van het ene wilde dansje naar het ander feestje gejaagd. Dit zorgt er voor dat Signed and Sealed in Blood het bewijs is dat Dropkick Murphys nog verre van versleten zijn, integendeel. alle ingrediënten zijn aanwezig: de Ierse invloeden, een aanstekelijke tekst en de gezellige samenzang. Om iedereen gerust te stellen. Drie jaar later zijn deze heren nog steeds niet versleten, een Live band die het dak er kan laten afgaan! Zeker weten!
Sommige artiesten zouden we feitelijk niet meer moeten voorstellen. Alice Cooper is het alter ego van Vincent Furnier. De naam Alice Cooper was aanvankelijk ook de naam van Furniers band. Furnier begon na het uiteenvallen van de band aan een succesvolle solocarrière. Vincent Furnier, van Franse afkomst , zwaar beïnvloed door The Yardbirds en The Beatles, vormde een aantal bands in de jaren zestig. Zoals daar zijn, The Spiders (met een plaatselijke hit Don't Blow Your Mind) en vervolgens Nazz. Furnier, die vernam dat Todd Rundgren ook met een band onder de naam Nazz werkte, wijzigde de naam van de band in Alice Cooper. Begin jaren '70 bracht Alice Cooper den ene klassieke plaat na de andere uit. Gemakkelijk is dat niet gegaan, Easy Action (1970) werd ondanks problemen met producer David Briggs als een meesterwerk ontvangen. Niettemin bleef commercieel succes uit. De band vertrok daarop naar Detroit. Bob Ezrin werd de nieuwe producer en via Love it to death (1971) had de band met het album Killer (1971) zijn definitieve vorm gevonden. Met grote hits als I'm eighteen, School's out en Elected was de naam Alice Cooper binnen enkele jaren gevestigd. Met het succesvolle album Billion Dollar Babies (1973) - nummer 1 in zowel Amerika als Engeland - werd Alice Cooper zelfs even de grootste rockband ter wereld. Zonder meer kunnen we stellen dat Alice Cooper de term 'shockrock' mede heeft uitgevonden. Vooral de vaak provocerende - echter steeds met een vette knipoog - podiumacts zorgden ervoor dat Alice Cooper doorheen de jaren een enorme live reputatie wist uit te bouwen. Ook in de meer recente jaren is al meerdere keren gebleken dat deze 'ouwe rocker' nog niets van zijn pluimen heeft verloren. Zo zagen we Cooper in Ancienne Belgique in 2011, en schreven daarover: Alice Cooper bewees weer eens dat hij alleen de 'King van de Horror metal' is, en niemand anders. Zijn potentiele opvolgers moeten nog steeds knielen voor de master himself! Wees gerust, dat is medio 2016 nog steeds het geval!
Sinds hun ontstaan in 1990 brachten Converge ijzersterke albums uit, maar bouwden vooral een reputatie op het podium uit. Naast de globale Hardcore invloeden, komen er ook veel extreme metal invloeden terug in hun sound. Hierdoor kunnen ze een heel ruim publiek aanspreken. Of dit nu een kleine zaal, op een grote festivalweide, of intieme sfeer is. Converge is, mede door hun eerlijke en 'recht-toe-recht-aan' aanpak, een gewaardeerde band bij zowel metalfans als HC liefhebbers. Zonder meer hebben ze doorheen de jaren hun stempel weten te drukken. Ook medio 2016 blijken deze heren nog steeds stevig uit te kunnen pakken. Ook al dateert hun laatste wapenfeit reeds van 2012, All We Love We Leave Behind. Op het podium blijven ze nog steeds vlammen als jonge wolven die nog alles moeten bewijzen. Net om hun perfect combineren van metal en HC invloeden, en dit vanuit hun hart te brengen, zijn deze Amerikanen een heel sterke aanrader.
We geven het toe, we stonden wat sceptisch tegenover dit aantreden. In vorige passages werd net iets teveel gegrasduind doorheen het 'ballad' aanbod. Met alle respect voor die songs. Ze hebben Scorpions gemaakt, tot wat ze nu zijn. Maar deze avond werd een heel bonte mengeling gebracht van rock nummers en ballads. Waardoor iedere fan, iedere muziekliefhebber, iedere rock fan zijn ding kreeg voorgeschoteld. Na 50 jaar klinken deze heren bovendien nog steeds als jonge wolven die nog alles moeten bewijzen, en komen totaal niet routineus over. Er zijn andere... Dit schreven we over het aantreden van de legendarische band Scorpions, vorig jaar in Sportpaleis te Antwerpen. De band werd opgericht in 1965, maar bracht hun eerste plaat pas uit in 1972. De meeste bekendheid, naar een ruim publiek, kregen ze met het album Love at First Sting (1984). Op dit album stond de bekende single Still loving you. Ook Wind of Changes, geschreven over de veranderingen in Oost-Europa in die tijd, werd een wereldsucces. Ze waren bovendien, naast Urian Heep, één van de eerste bands die in de voormalige Sovjet-Unie mochten aantreden. In 2010 besloten ze om hun laatste album op te nemen met de naam Sting in the Tail. Daarna volgde een 3 jaar durende afscheidstournee. In 2013 hebben ze echter hun pensioenplannen afgezegd en besloten om door te gaan. Live shows van Scorpions zijn een overvolle mengeling van pure rock nummers en intieme ballads. Dat zorgt voor uiteenlopende emoties bij de aanhoorders. Zonder meer bewezen deze heren, zoals u hierboven kan lezen, dat ze medio 2016 nog steeds stevig staan als een huis. We zijn blij dat ze er nog even mee doorgaan, want deze band kan het nog steeds! Niet te missen.
Een band die het podium van Pandaemomium mag afsluiten, met één uitgebrachte album onder de arm? Het deed ons wat de wenkbrauwen fronsen. Maar als je kijkt wie deel uitmaken van With The Dead? Dan kan je eerder spreken van een 'supergroep' op het podium van Copenhell. Deze band bestaat uit
Lee Dorrian (ex Napalm Death/Cathedral) - vocals.
Tim Bagshaw (ex Electric Wizard/Serpentine Path) - Guitar.
Leo Smee (ex-Cathedral) - Bass.
Alex Thomas (ex Bolt Thrower) - Drums.
Dat zijn één voor één artiesten die al ruimschoots hun sporen hebben verdiend binnen het globale metal en aanverwante muziekgebeuren. Hun titelloze debuut, uitgebracht op Rise Above Records, was dan ook een schot in de roos en kon overal op heel lovende recensies rekenen. We citeren even uit de biografie op With the Dead hun facebookpagina: Supergroup is such an erroneous term – images of bored playboys pissing on their legacy spring to mind – but the members of With The Dead have a history of creating criminally good records as long as your arm. Met andere woorden, deze band schrijft geschiedenis door een kruisbestuiving aan te bieden van klasse artiesten binnen het doom en andere metalgebeuren. Daarom, totaal niet te missen op Copenhell!
Norma Jean, Black Peaks, Gutterdammerung, SIXX:AM, Augustus Burns Red
De progressieve metalband Monuments is medio 2006 gevormd door gitarist John Browne, die de pionier was van technical groove metal in band Fellsilent. De band had enorm af te rekenen met personeelswissels en problemen , maar blijft toch stevig aan de weg verder timmeren. In 2012 kwam een eerste album op de markt Gnosis. Dit werd op gemengde gevoelens onthaald. Maar binnen de kringen van het 'djent' genre, maar ook de experimentele groovy metal, is Monuments ondertussen uitgegroeid tot een gerespecteerde band. Op hun tweede album The Amanuensis blijkt de band ondertussen wat volwassen geworden. Maar de personeelproblemen lijken hen toch wat parten te spelen. Echter blijft deze typische 'djent' band vechten om er te komen, en wij zijn nu eenmaal voorstanders van artiesten die blijven zichzelf heruitvinden, varende tegen alle stormen in.
Amon Amarth is een melodic-deathmetalband uit Zweden en zijn opgericht in 1992.;De vijf Zweedse muzikanten staan bekend om hun veelal krachtige stijl met teksten gebaseerd op Noordse mythologie. Goden en Vikings zijn schering in en inslag bij Amon Amarth. Live slaan ze ook nu weer gensters en moet het dak eraf. Als een vlijmscherp mes snijden de gitaren vanaf de eerste song tot de laatste noot gewoon door je heen. De bulderende stem van Johan doet de rest, het publiek geniet met volle teugen en stort zich van de ene moshpit naar de andere. Zo omschreven we hun aantreden in 2013 in Anciennen Belgique. In 2015 brachten ze een nieuwe plaat op de markt: Jomsviking waarover onze resencent schreef: I must say I totally loved every second of this album! It will end for sure pretty high on my album list! I can say I’m not the only one in the house who loved them! I hope to see them on stage as I can only bow for so much greatness! It feels like discovering a chest filled with gold with each song that passes by! This is a bloody Vikings heaven written by Odin himself! Om maar te zeggen, Amon Amarth blijft nog steeds meersterlijke platen uitbrengen, maar ook live gensters slaan.
Een Nederlandse band dat je in één adem mag vernoemen met acts als Nightwish, The Gathering en After Forever? Epica hoort in dat rijtje zeker en vast thuis. Deze band rond zangeres Simone Simons zagen het levenslicht medio 2002. Hun debuut The Phantom Agony (2003), sloeg in als een bom. Prompt was de carrière van Epica gelanceerd. De band was (en is nog steeds) aan een steile opmars bezig. Door de jaren heen bleven Epica klasse platen uitbrengen. Vanaf 2007 onder de vleugels van het label Nuclear Blast. The Quantum Enigma (2014) liet een band horen die na al die jaren nog steeds staan als een huis. Ook op menig podia bewezen Epica, helemaal terecht, niet te moeten onderdoen voor eender welke 'grote' band binnen het metal female voice gebeuren. Integendeel! Op 1 oktober zullen Epica hun gloednieuwe schijf The Holographic Principle voorstellen op hun eigen festival Epic Metal Fest. Mis deze legendarische band binnen het typische metal female voice genre zeker en vast niet.
De Zweedse band Entombed noemen zichzelf tegenwoordig Entombed A.D. Deze legendarische band brachten in de jaren '90 klassiekers op de markt waaronder Left Hand Path. Maar vooral hebben deze heren zich nooit laten vastpinnen op één muziekgenre, ze brengen en heel spectrum van verschillende uiteenlopende stijlen voor. Dat bleek ook toen we Entombed A.D. vorige zomer zagen aantreden op Ieperfest. We schreven daarover: Grasduinende doorheen hun carrière, zorgden ze daardoor voor een heel gevarieerde set. Waarop stilstaan onmogelijk bleek te zijn. Vanaf de eerste tot de laatste noot werd de lat heel hoog gelegd. Zowel instrumentaal als vocaal werden gensters geslagen. Het publiek werd volledig wild en beklom zelfs het podium. Entombed A.D. had er duidelijk zin in en dat had zijn uitwerking op de fans vooraan, tot zelfs goed naar achter. Maar het is dus net door dat aanbieden van een groot spectrum aan muziekstijlen, ook tijdens hun concert, dat we kunnen spreken van één van de absolute hoogtepunten van het festival. Van de ene mokerslag, naar de andere werden we gedreven. Hoeven we daarbij te vertellen dat we naderhand verweesd achterbleven? Dit was zo een optreden waarvan we nog lang zullen nagenieten. Entombed A.D. brachten niet alleen een gedreven, en sublieme performance, maar bleken bovendien ook technisch hoogstaande muzikanten te zijn. Zowel instrumentaal als vocaal. Indrukwekkend! Entombed A.D. verstaan, zowel op plaat als op het podium, de kunst om ervaring in het vak perfect te combineren met jeugdige spontaniteit. Wat meteen de hoofdreden is om deze Zweedse act zeker niet aan u te laten voorbij gaan.
De Amerikaanse metal- thrashmetalband Megadeth is opgericht in 1983, nadat Dave Mustaine zijn vorige band Metallica moest verlaten. Doorheen de jaren heeft de band veel personeelswissels doorgemaakt, maar vooral profileren ze zich tot een onderdeel van de zogenaamde 'big four' samen met Metallica, Slayer en Anthrax. Wat optredens betreft, is Megadeth een vrij wispelturige band. Maar als ze in topvorm zijn , of liever als Dave Mustaine er zin in heeft, dan zijn het ware toppers. Toen we Megadeth enkele jaren geleden aan het werk zagen op Wacken Open Air schreven we over hun aantreden dan ook:
We hebben al verschillende concerten gezien van Megadeth en doorgaans zijn die vrij wispelturig. Veel hangt af van hoeveel zin frontman Dave Mustain heeft, of niet. Het leek gelukkig op het eerste uit te draaien. Dave begon zelfs te praten tegen zijn publiek, ook al was dat strikt beperkt. Maar vooral klonk de vrij technische Thrash Metal die ze brengen als een vuurbal die over ons heen rolde. Ook al waren er veel stiltes binnenin de set, waarbij beelden werden laten zien op het scherm. Het haalde drive echter niet uit het optreden. De riffs klonken vaak lang, maar ook vooral snedig en door merg en been gaande. Ook Mustain bleek heel goed bij stem te zijn en liet duidelijk merken er zin in te hebben, wat zorgde voor het nodige vuurwerk op en voor het podium. Megadeth klonk vooral als een solide geheel, met oog voor detail. De visuele effecten en beelden op het scherm versterkten de sfeer alleen maar. Wat ons betreft, een van de beste concerten die we al hebben gezien van Megadeth.
Als onderdeel van de zongenaamde Big Four is deze band een niet te missen klepper, zonder meer. Met een gloednieuwe plaat, Dystopia, onder de arm en een pak ervaring in het metalgebeuren, zal het dak er zeker afgaan op Copenhell.
In de nieuwe lichting metalbands is er één band die er wat uitspringt. Trivium. Deze Metalcore/thrash metal band uit Orlando, Florida (USA) ontstond in 2000. Hun debuutalbum Ember to Inferno (2003) was meteen een schot in de roos. Trivium bleef naarstig aan de weg timmeren, en hun schare fans groeide stevig aan. Intussen hebben ze circa zes albums uitgebracht. Waaronder Vengeance Falls (2013) dat overal op goede recensies kon rekenen. De grootste verdienste van Trivium is dat ze altijd, rechtlijnig en vrij eigenzinnige, hun eigen weg zijn blijven volgen. Zonder om te kijken. Door hun eerlijkheid hebben ze dan ook veel mensen kunnen overtuigen, waaronder ikzelf, om hen te omarmen. Zo speelden ze in 2012 nog in Ancienne Belgique. Daarover schreven we:
Deze keer was het vooral een potje stevig headbangen en crowdsurfen dat de klok sloeg. De zeer goed bij stem zijnde Matthew Heafy weet ook verduiveld goed hoe een publiek dat na die strakke concerten blijkbaar nog niet moe was, in een houdgreep te houden. Hoewel het wel bij die oudere nummers was dat de fans nog het meest mee deden. Met een beetje hoofdpijn van het headbangen keerden we uiterst tevreden terug naar huis toe.
Ook Medio 2016 blijven Trivium zowel op plaat als op het podium, heel hoogstaande metalcore brengen , en mogen ze binnen het genre dan ook ondertussen omschreven worden als legendarisch.
De Duitse band Kadaver timmeren sinds 2010 aan de weg. Hun muziek zou je kunnen omschrijven als een wilde mengelmoes tussen psychedelische rock, met stoner elementen. Sinds 2013 zitten deze heren bij Nuclear Blast. Hun laatste album Berlin (2015) werd overal heel goed ontvangen, maar ook de twee vorige platen konden op heel wat bijval rekenen. De songs van Kadaver hebben een geweldige drive en doen hier en daar zelfs denken aan songs van Wolfmother of zelfs The Black Crowes. Ze worden binnen die genres, psychedelische rock tot stoner, dan ook enorm op handen gedragen. In 2014 bewezen ze op desertfest in België al dat ze uit het goede hout gesneden zijn. Hoewel ze nog steeds de grenzen aftasten, lijken Kadaver op weg om heel groot te worden binnen het genre. Reden genoeg om ze niet te missen
Het drieluik ‘Abigail’ (1987), ‘Them’ (1988) en ‘Conspiracy’ (1989), van de hand van Deense grootmeester King Diamond, kunnen gezien worden als ware klassiekers binnen het metalgebeuren. Sinds 1985 zorgt King Diamond ook op het podium steeds voor onvergetelijke gebeurtenissen. Door middel van verkleedpartijen, visuele effecten en tot de verbeelding sprekende decors. Is een optreden van King Diamond niet zomaar een concert, maar iets dat blijft kleven. Maar het begon allemaal al eind jaren '70 met het al even legendarische band, Mercyful Fate. Die in de korte periode - 1981 tot 1985- meer dan ooit de metalwereld door elkaar wisten te schudden. met theatrale shows, en albums die inderdaad blijven kleven. King Diamond is uitgegroeid tot meer dan een verder zetting van eerder genoemde band, en heeft zijn eigen stempel weten te drukken op het metalgebeuren. Zo bleek al meerdere keren, in de recente jaren, dat deze heren nog niets van hun oude glorie hebben verloren. Een niet te missen legendarische artiest, op Copenhell.
De black Metal wereld was in diepe rouw toen Immortal in 2015 ontbonden werd wegens onenigheid tussen aan de ene kant Abbath en aan de andere kant drummer Horgh en gitarist, componist en oprichter Demonaz. Abbath vond snel enkele gegadigden - er waren ondertussen zelfs al enkele personeelswissels - om zijn eigen band op poten te zetten. Ondertussen kwam van Abbath een eerste plaat op de markt: Abbath. We kunnen bij het beluisteren van deze plaat niet voorbij aan de invloed van Immortal. Toen we deze heren zagen aantreden in TRIX waren we danig onder de indruk en schreven daarover: Zonder meer sleuren deze heren Bovendien een pak ervaring met zich mee, wat ook te merken was op het podium. Gelukkig resulteerde dit niet direct in een routineuze set, maar was er voldoende interactie naar het publiek toe. Vaak wat clichématig, maar dat stoorde allerminst. In verlengde van wat Immortal deed, lijkt Abbath diezelfde weg te blijven volgen maar de band voegt er zelfs dat iets extra aan toe. To War gaf alvast de toon van dit optreden aan. Meteen de lat heel hoog leggen, en het publiek stevig bij het nekvel grijpen? Dat zorgt ervoor dat de aandacht scherp wordt gehouden. Mede door een combinatie van songs uit hun debuut plaat en enkele Immortal covers als het geweldige Tyrants, One By one en All Shall Fall werden we uiteindelijk ook over de streep getrokken. Dat alles zo een beetje diezelfde lijn leek uit te gaan? We waren het dankzij de intensieve belevenis van dit concert, vrij vlug vergeten en vergeven. Daarmee bewezen Abbath dat de bladzijde uit het verleden is omgedraaid, en dat ze nog steeds diepe en donkere gensters kunnen slaan in onze ziel. Bovendien is hun laatste plaat op korte tijd uitgegroeid tot een ware mijlpaal binnen het black metal gebeuren, luister en geniet zelf van deze parel van een album:
Artillery, Redwood Hill, Bearthooth, Tremonti, Solstafir
Jong, opkomende, talentvolle bands krijgen ook hun kansen op Copenhell festival. Tribulation ontstonden in 2009 en brengen een mengeling van Death Metal met Black Metal invloeden. Hun debuut - The Horror - kreeg veel lof als old school deathmetalplaat, The Formulas of Death kon rekenen op goede kritieken als new wave of old school death. Ook hun meest recente werk The Children of the night (2015), werd overal heel goed onthaald. Tribulation brengen niet alleen lekker old school death metal, ze blazen het genre nieuw leven in. En daarom alleen al lijken ze een ons niet te missen middagmaal, voor de pure death metal fans.
Uiteraard mogen ook de plaatselijke talenten niet ontbreken op deze affiche. Hellhorse bieden een mengeling aan van classic rock, stoner/desert rock en pure hardrock. De band ontstond in 2005 onder de naam DØDNING. Onder die naam werd zelfs een EP op de markt gebracht in 2009. Ze mochten op tournee met bands als Black Label Society, Exodus, Opeth, 3 Inches of Blood. De reacties ware over het algemeen lovend, maar toch besloot de band hun naam medio 2010 te veranderen in Hellhorse. De band zei daarover, we citeren even: “We felt that it was necessary to change our name to something that was more linked to our musical expression. But at the same time we didn’t want to lose the meaning of DØDNING. We found a poem from an old famous Danish writer Steen Steensen Blicher in which the Helhorse (ghost horse) was mentioned as the bringer of death and destruction. HELHORSE is the perfect name for us as it embraces our Nordic roots.” Hellhorse bracht in datzelfde jaar een plaat op de markt For Wolves and Vultures. In de algemene pers werden ze vaak omschreven als het bastaard kind van Black sabbath en Black Flag. Met een gloednieuwe plaat onder de arm is Hellhorse dan ook een parel binnen het Deense metalgebeuren, die je niet aan jou mag laten voorbij gaan:
http://spinefarm.lnk.to/helhorse
Rechttoe rechtaan metal, met een knipoog naar het verleden. Waar bombastische, langgerekte gitaar solo's je kippenvel bezorgen. Binnen die muziekstijl kom je haast voortdurend bands tegen waardoor we door het bos de bomen niet meer zien. Het Zweedse Bombus ontstonden in 2008 en brachten een titelloos debuut uit, dat overal heel goed werd ontvangen. Ook hun laatste plaat Poet and the Parrot kreeg, ondanks het blijven grasduinen door dat typische heavy metal aanbod, enorm goede recensies. Onlangs brachten Bombus een derde album op de markt: Repeat Until Death . Opvallend is dat Bombus gewoon pure heavy metal brengen, en daar niets meer of minder lijken aan toe te voegen. Maar daar ook mee wegkomen. Dit door het spelen op technische heel hoogstaand niveau. Zonder meer een meerwaarde binnen het heavy metal gebeuren, die je niet aan jou mag laten voorbij gaan lijkt het ons. Als er een band is die ''schitteren in eenvoud'' hoog in het vaandel dragen, dan is het Bombus wel.
Clawfinger is een rapcore band uit Zweden, met een agressief melodisch repertoire. De teksten van de band worden gedomineerd door politieke en anti-racistische thema's en worden geschreven door frontman Zak Tel. Clawfinger is ontstaan in 1989 en heeft ondertussen een meer dan indrukwekkend parcours afgelegd. Zonder meer zijn ze uitgegroeid tot een graag geziene band binnen het rapcore gebeuren, maar de globale metalheads dragen deze band op handen. Clawfinger, hun titelloze debuut, is ondertussen uitgegroeid tot een ware klassieker. Maar ook live hebben ze hun kunnen, doorheen de jaren, ruimschoots bewezen. Hoewel de band er eigenlijk reeds in 2013 is mee opgehouden, doen ze occasioneel soms nog 'reünie shows' Hun aantreden op Copenhell is dan ook een unieke belevenis. Ze treden niet elke dag , of jaar ergens op. Zoals we aangeven, een unicum, dit concert van Clawfinger . Niet te missen!
De Amerikaanse band Shinedown ontstonden in 2001 en hebben doorheen de jaren een indrukwekkend parcours afgelegd. In eigen land zijn ze heel populair. De band bracht ondertussen vier albums op de markt waarvan er meer dan zes miljoen exemplaren zijn verkocht. Hun muziekstijl omschrijven? We citeren: Hardrock, Post-grunge, Alternatieve metal, Alternatieve rock, Nu Metal, Heavy Metal. We vinden het allemaal terug in de muziek van Shinedown. In Amerika zijn ze ondertussen uitgegroeid tot één van de meest succesvolle bands, hoog tijd dat de rest van de wereld deze band eindelijk ook leert kennen. Verwacht je aan een potje pure hardrock met nu metal en heavy metal elementen.
Havok is een thrash metal act gevormd in 2004, afkomstig uit Colorado. Na het uitbrengen van twee albums in eigen beheer trok de band de aandacht van Candlelight Records. Het resultaat, Burn, uitgebracht in 2009 kreeg heel goede recensies. Ook het tweede album in 2011 stond bol van typische thrash metal anthems, rond groovy baslijnen, razendsnelle gitaren en verdovende drums.Hun laatste album Unnatural Selection (2013) werd met gemengde gevoelens onthaald, maar in elke review weerklinkt als positieve noot dat Havok muziek brengt vanuit het hart. Bovendien zijn ze niet alleen op plaat heel gedreven, ook op het podium stralen ze een positieve ingesteldheid uit. Want ook voor hun live prestaties krijgen ze dus heel goede feedback vanuit alle hoeken in het metalgebeuren.
Als een klepper als Black Sabbath je vraagt om mee met hen op tournee te gaan? dan moet je wel uit het goede hout gesneden zijn. Rival Sons timmeren pas sinds 2009 aan de weg, maar zijn aan het uitgroeien tot een grote naam binnen de metal scene. Door de jaren heen zijn ze als het ware de hemel in geprezen door de muziekmedia. Zo werd hun album Great Western Valkyrie (2014) op algemeen applaus onthaald. Maar ook live blijken ze gensters te slaan. Hun optredens zijn een waar metal feestje, zonder weerga. De band lijkt hierbij geen knieval te maken voor de commercie en lijkt toch een breed publiek te kunnen aanspreken, net door hun eerlijke aanpak.Dat ze hun metalhart op de goede plaats dragen, dat bleek nog eens uit het interview dat onze reporter mocht afnemen met hen op Paaspop, in Nederland, vorig jaar: http://snoozecontrol.be/interviews/3637/De band brengt bovendien een gloednieuwe plaat op de markt: Hollow Bones. Via het label Earache Records, meteen ook een sterke aanrader.
Decapitated is een technische deathmetal band uit Polen gevormd in 1996. De teksten van de band zijn doorgaans misantropisch en pessimistisch van aard. De muziek is laag, snel en kenmerkt zich door ingewikkelde toonladders en complexe ritmes.Ze brachten twee demo's uit en later tekende de band bij Wicked World. In 2000 kwam hun debuutalbum, Winds of Creation uit. In 2002 en 2004 bracht de band de albums Nihility en The Negation uit. In 2005 werd Wojciech Wąsowicz vervangen door Adrian Kowanek. Het vierde album van de band, Organic Hallucinosis werd uitgebracht in 2006. Tussen 2007 en 2009 laste de band een pauze in. Drummer Witold Kiełtyka overleed op 2 november 2007 aan zijn verwondingen door een verkeersongeval op 28 oktober 2007. Kiełtyka was 23 jaar oud. Zanger Kowanek overleefde het ongeval, maar viel in coma. In 2009 kwam de Oostenrijkse drummer Kerim Lechner bij de groep. Decapitated vocht echter terug en lijkt nu weer op te staan, na een heel zware periode. Zo kwam, via het label Nuclear Blast Records, een gloednieuwe plaat op de markt. Blood Mantra laat een band horen die vecht om uit een moeilijke periode lessen te trekken, en door te gaan met het leven. Daarvoor kunnen we alleen maar diep respect hebben. Decapitated heeft medio 2016 die donkere bladzijde omgeslagen en lijkt, met respect voor het verleden, aan een nieuw begin van hun carrière te zijn begonnen. Omarm hen met veel liefde!
Black metal uit Zweden? Dat zorgt altijd voor het nodige vuurwerk. Dark Funeral ontstonden in 1993 en hebben zich sindsdien opgewerkt tot één van de vaandeldragers van het genre. Snelle, intense en furieuze black metal met satanische teksten zijn het handelsmerk van de band. In 2012 tekenden de black metal legendes een wereldwijde platendeal bij Century Media, nadat een nieuwe frontman werd gevonden. In 2016 verschijnt eindelijk de langverwachte opvolger van ‘Angelus Exuro Pro Eternus’ uit 2009. De recensies zijn over het algemeen heel lovend, het blijkt bovendien dat de nieuwe vocalist perfect pas binnen het geheel dat Dark Funeral wil aanbieden. Medio 2016 staan deze legendarische Zweedse Black Metal band nog steeds als een huis, mis hen zeker en vast niet!
Black Sabbath even voorstellen? Hoeft dat nog? De groep werd opgericht in 1969. Het titelloze debuut album sloeg in als een bom, de groep groeide uit tot een begrip binnen het heavy metal gebeuren. Meer nog ze worden gezien als ware grondleggers. De grote doorbraak kwam er met de klassieker Paranoid. Binnen de band groeide frontman Ozzy Osbourne uit tot een waar fenomeen. In hun meest productieve periode (1970 - 1979) zou Black Sabbath uitgroeien tot één van de meest legendarische heavy metal bands ooit. De klassieke formatie van Black Sabbath hield het 8 albums vol tot 1979, toen Ozzy Osbourne na de opnames voor Never Say Die uit de band werd gezet wegens overvloedig drugsgebruik. De band zat in een diepe crisis, maar zanger Ronnie James Dio, die net uit Rainbow was ontslagen, deed met Heaven and Hell (1980) en Mob Rules (1981) het tij weer helemaal keren. Na Heaven and Hell verliet Bill Ward de groep, en werd vervangen door Vinnie Appice. Nadat Dio ervan verdacht werd stiekem te sleutelen aan de mix van het livealbum Live Evil werd hij echter uit de groep gezet. Hij nam Appice mee om de succesvolle band Dio te vormen. Ook Ian Gillan - Born Again (1983) - en Glenn Hughes - Seventh Star (1986) - zouden Black Sabbath als frontman vervoegen. In de jaren '90 werd uiteindelijk , met zanger tony martin , een stabiele band gevormd. The Eternal Idol (1987) (met drummer Eric Singer en zanger Tony Martin), Headless Cross (1989) en Tyr (1990) maakten Black Sabbath weer vrij succesvol. Bij het komen en gaan van bandleden bleef één man steeds de uiteindelijke steunpilaar te zijn van Black Sabbath , gitarist Tony Iommi. Door de jaren heen waren er verschillende reünies. In 1997 kwamen Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler en Bill Ward weer bijeen voor reünieconcerten. Behalve het album Reunion (1998) met muzikale hoogtepunten en één nieuw nummer werd geen studioalbum meer uitgebracht, maar de band bleef in deze samenstelling wel toeren, onder meer op het Ozzfest, waar de band optreedt met Rob Halford (en waar diverse bootlegs van verschenen zijn). In juni 1998 stond Black Sabbath als headliner op Graspop Metal Meeting. In 2012 werd bij Iommi kanker vastgesteld, maar in 2013 kwam een gloednieuwe plaat op de markt 13. Die een band liet horen die nog steeds stonden als een huis. Nu zal de band dus nog een laatste keer alles geven, mis deze unieke kans niet om één van de meest legendarische metal bands ooit nog één keer live aan het werk te zien.
Bersaerk, Grusom, I'll be Damned, Red Warszawa, Bombers
Tickets zijn er, zoals aangegeven, niet meer te krijgen. Maar alle andere achtergrond informatie over Copenhell 2016 verwijzen we jullie graag door naar de website: http://copenhell.dk/
