De Intense lage registers van frontvrouw Fenne Kuppens en haar specifieke doorleefde manier van zingen vormen samen met de erg bij jaren 80 darkwave aansluitende sound een fundamenteel bestanddeel van het succes van Whispering Sons.

Opener Dead End werd oorspronkelijk geschreven als een spanningsverhogende opener voor een live setlist. De band legt laag over laag. De spanning stijgt en werkt naar een climax toe, tot je uiteindelijk op muzikale wijze klaarkomt. Heat zorgt voor een tweede ronde zweterige pakkende postpunkactie.(I Leave You) Wounded overhandigt een prachtig boeket bloedbloemen en doornige zwarte rozen. Visions evoceert intense angst en weemoedige Weltschmerz. Screens blijkt nog meer beangstigend en wordt door mijn zeer gewaardeerde collega Filip Van Muylem vergeleken met Nine Inch Nails. Het door drums en keyboards getrokken Flood zorgt voor onstuitbare donkere golven die hard op je middenrif inbeuken.Surface is zo’n typische WhIspering Sons nummer dat menig dansvloertegel zal verslijten.

Voor het rustige maar zoals altijd intense Aftermath keerden ze terug naar een nummer dat ze voor hun laatste plaat hadden geschreven maar waar ze geen recht aan konden doen zonder hun nieuwe, meer verfijnde palet. Na dit kippenvelmoment, mogen de puntige dansschoenen weer aan voor het huiveringwekkende Satantango. Gelukkig voor mij en een eventuele danspartner is dit geen echte tango maar een excellent new wave nummer dat ik opperbest alleen met mezelf kan dansen. Whispering Sons sluit het album af met het verrassend harde en pijnlijke Surgery. Een gelukte operatie maar dan zonder verdoving.