Autoviolet is een trio afkomstig uit Vancouver, Canada. Het genre van de band kunnen we omschrijven als alternatieve rock in de ruimste zin van het woord. Waarom in de ruimste zin? We herkennen heel wat elektronische en kitschy elementen doorheen het album.
Het album opent zeer strak met hevig drumgeweld om ons vervolgens te bedwelmen met de zoete frisheid van de zangeres haar stem. Ongeëvenaard zingt ze door en blaast alles dat voor haar staat de ruimte in. Tracks als Pearl en All for nothing tonen aan dat ook elektronische muziek kan gecombineerd worden met het genre. Eventjes waan ik mij in één of andere horrorserie waar ik opgesloten zit in een kleine kooi. De tracks beschikken zelfs over een licht dansbaar tintje.
Track 7 ‘Confession’ blijft in het elektronica genre. We mogen ons tijdelijk wanen op Tomorrowland maar we worden rap genoeg terug naar de werkelijkheid gebracht. Techno-rock? Bestaat dit? Doorheen alle liederen worden er ook emoties naar voren gebracht. De front vrouw Amy Arsenault heeft een zeer tastbare en aanvaardbare stem die gevoel weet te leggen in het gehele plaatje. Ze leunt dan ook zeer dicht aan bij Evanescence.
Conclusie: een zeer moeilijk bespreekbaar album omdat elke track zodanig verschillend maar toch gelijk opgebouwd is dat het niet tot de verveling gaat lijden. De zangeres weet ons mee te trekken met elk lied en weet er ook onze aandacht aan te houden. Zowel op muzikaal vlak, dat vele genres omvat, als op vocaal vlak geen opmerkingen.
