Toen ik eind november te gast was op Speedfest in Einhoven, raakte ik iets langzamer dan verwacht voorbij het persloket, met als gevolg dat ik de start moest missen. Op het moment dat ik de centrale hal binnenliep, begon op het kleinste podium vlakbij de voor mij onbekende band Spiralarms aan hun set. Maar helaas, de timetable in mijn hand vertelde mij dat ik mij moest reppen naar wreckler stage om er de eerste drie tracks van een andere band te fotograferen. Ik herinner mij heel goed hoe jammer ik dat vond. Die luttele minuten die ik meekreeg van de eerste track die Spiralarms speelde, waren voor mij ruim overtuigend genoeg om meer van deze band te willen zien en horen. Ik keerde na mijn obligate drie songs in de andere zaal dan ook terug om nog een tiental minuten mee te pikken van deze band, waarna ik me voornam thuis de muziek van dit zestal uit te spitten.
Zo gezegd zo gedaan, en zo kwam het tweede album van Spiralarms, getiteld 'Freedom', in mijn huiskamer terecht. 'Freedom' dateert van oktober 2013 en is de opvolger van 'Highest Society', de debuut cd van Spiralarms uit 2010.
Spiralarms heeft in Europa nog een lange weg te gaan op het vlak van bekendheid. In de VS ligt dat enigszins anders. Met de leadgitarist van Forbidden, Craig Locicero in hun rangen, en de voormalige zanger van Systematic, Tim Narducci achter de microfoon, kan de band aan het thuisfront op heel wat sympathie rekenen. De doorsnee Europeaan moet Spiralarms echter nog ontdekken, en we hopen hem bij deze alvast een zetje in de goede richting te geven.
http://www.youtube.com/watch?v=j1IBmwg6Tec&feature=youtu.be
Het album telt negen tracks. Op de cd krijg je daar een tiende bonustrack bij en op vinyl zelfs een elfde. Spiralarms is in wezen een lekkere rockband, onderhevig aan invloeden van talrijke legendes als Led Zeppelin, Deep Purple en Black Sabbath, maar met voldoende hedendaagse inbreng om niet stereotiep te gaan klinken. Met 'Dropping like Flies' vallen ze stevig binnen, maar daarmee hebben we eigenlijk het stoerste gehad, een paar momentopnamen zoals 'Drugs & Alcohol' niet te na gesproken. Doorgaans doet Spiralarms het wat meer mid-tempo, wat de brede schare fans verklaart onder zowel liefhebbers van rock, metal, blues, classic rock, stoner rock en zelfs country. De zang op 'Exit 63' is net rauw genoeg om dat tipje Jon Bon Jovi in herinnering te brengen, terwijl een ballad als 'Lovers Leap' dan weer wat zweemt naar Guns 'n' Roses. Een typisch 70'ties orgel met Deep Purple-sound op 'Hold me to the Sky', zweverige zangen Γ la Soundgarden op 'Blackmoon Morning', een heuse, uiterst getrouwe cover van 'Tomorrow's Dream' van Black Sabbath, en zo is er voor elk wat wils. Titeltrack 'Freedom' is de enige song op dit album die een tweede en derde luisterbeurt vraagt om wat ingang te vinden, maar al de rest gaat erin als zoete koek, en nodigt al snel uit tot meezingen. 'Freedom' is een cd die gemaakt is door muzikanten met een brede bagage, en dat hoor je. Geen experimenten of zoektochten, maar gefundeerde, harmonieus in elkaar stekende rock die noch choqueert, noch verveelt. Geen zwaar verpakte boodschappen aan de mensheid, maar gewoon een lekkere plaat om mee te brullen tijdens die klus of in de auto. Ik heb mij niet vergist in deze band, die bewuste dag in Eindhoven. De tijd van Spiralarms in Europa komt ook nog wel, dat staat als een paal boven water.
Tracklist:
Bonus Tracks:
