“City Burials” is het elfde studioalbum van de Zweedse metalband Katatonia. Het album zet de progressive rockrichting voort die in recente albums werd gebruikt zonder daarbij hun metalwortels te verloochenen.
Katatonia, al bijna 30 jaar lang gerespecteerde meesters van melancholie, heeft altijd een diepgaande emotionele band gezocht met hun muziek en degenen die ernaar luisteren. Gevormd in Stockholm in 1991 door nu zanger Jonas Renkse en gitarist Anders Nyström, heeft deze meest vrijgevochten moderne metalband een langzame en gestage maar eindeloze fascinerende reis gemaakt van een primitief begin in de extreme metal underground naar hun huidige status als lieveling van zowel de metalwereld als de progressive rockscene.
“In dagen en nachten van zwart en zilver komt de doodlopende koning. Van stukken gebroken spiegels zal er een kroon op zijn hoofd worden geschonken. Bij weerkaatsingen van gebroken glas zullen niet alleen de seizoenen veranderen, maar ook de verandering verhuld door het verstrijken van de tijd. Zijn geest zal het gewicht moeten gaan dragen van alles wat is achtergelaten en vergeten. Het ontoegankelijke archiveren. Het vieren van de verlatenen en rouwen om de vernietigde. De begrafenissen van de stad.”' vat Anders Nyström het albumconcept samen.
Het wondermooie droevige Heart Set To Divide Sleept je door tijden van overgave en getijden van berouw en brengt je ondanks alle somberheid terug naar je prettige droom. Behind the blood is iets steviger. Je voelt de stotende hamers op het drumstel en hoort de betoverende zang die je naar de tempel van depressie leiden. Het rustige gevoelige Lacquer schraapt de lak van je bezoedelde ziel en vindt manieren om de pijn te doden.
Rein straalt één en al droefenis en een tikkeltje boosheid uit . De niet echt hoopgevende teksten vertellen dat de plannen die je maakt voor de eeuwige morgen nog steeds in elkaar zullen storten. The Winter of Our Passing is een beknopt nummer dat elektronische elementen mengt met een klassiek Katatonia-refrein. Het is een lied over overgave en het navigeren door de duisternis. Het nummer wordt vergezeld door een verbluffende geanimeerde video, gemaakt door de ongelooflijk getalenteerde artiest Costin Chioreanu van Twilight 13 Media.
Op het langzame progressive rockduet Vanisher komen de stemmen van Jonas Renske en gastzangeres Anni Bernhard van art rockers en stadsgenoten Full of Keys bijeen om te drijven als een stuk hout op de rivieren van de nasleep. City Glaciers gooit met cryptische teksten die je longen met woorden vullen waarvan de samenhang je ontgaat. Het schitterende Flickr neemt je mee op een reis via een kronkelend eenzaam pad naar het hart van bedrog.
Het korte mooie Lachesis wordt ingeleid door pianotoetsen en morst karige woorden op de grond. Toch ontglipt mij hun betekenis. Hier hebben we wel eens last van krijsende meeuwen maar op Neon Epitaph wordt Jonas Renske opgejaagd door het gezang van dode vogels die bovenop zijn dak zitten. Het rockende Untrodden tenslotte vertelt over die ontmoeting onder de bleke stadslichten In de regen van Summerland en zet zo een stap in het hiernamaals.
