Sinds 2012 is Nero Di Marte toegewijd aan het creëren van experimentele, maar toch zware muziek die besmet is met prog, death metal, psychedelica en hedendaagse klassieke muziek. De band creëert een ruimte waarin dissonantie, melodie, claustrofobische en dromerige atmosferen instinctief naast elkaar worden geplaatst.
Hoewel “Immoto” geen ‘conceptalbum’ is, omdat elk nummer zowel muzikaal als tekstueel een zeer specifieke en unieke richting inslaat, is er een algemeen onderliggend thema in “Immoto”: een bewegingsloze, transformerende ruimte in onszelf creëren waaruit creativiteit, acties en relaties zich op een betekenisvolle manier manifesteren.
Sisyphos begint als rustige rituele neoklassieke muziek maar verandert dan meer en meer in chaotische maar interessante noiserock om dan te eindigen in ingetogen post-metal. L'Arca bouwt de spanning en de onrust op, resulterend in wilde post-rock. Immoto is een mooi lang nummer met zuiderse melancholie en een vleugje woede
Semicerchi is een emotionele psychedelische, haast psychotische song. La Casa del Diavolo bevat ook die waanzin, die overvloed aan gevoelens en een hels sfeertje. Irradia blijkt loom, dreigend en onheilspellend, als de stilte voor de storm. La Fuga tenslotte is een stuk wilder, woeliger en waanzinniger.
"Immoto" kun je o.a. hier bestellen.
