Met hun nieuwe album “Inside Internal Infinity”, een nieuwe top line-up en de fijnste metal, meldt Silverlane zich terug met een knal. Deze band is een grote hype in thuisland Duitsland. Hier loopt het nog niet zo’n vaart. Maar ik ben wel supernieuwsgierig naar de kwaliteit van deze release.
n plaats van een epische of filmische intro begint Silverlane het album met het korte kinderrijmpje Twinkle Twinkle Little Star.De jonge Sina treedt in de voetsporen van haar vader. Haar vocale prestatie is nu voor eeuwig op cd vastgelegd. En dit wellicht tot het genoegen van een uiterst trotse vader en zanger Tom Klossek. Op I Universe pakt de band uit met een mix van moderne hardrock en melodieuze metal. Dit is de eerste maal dat ik een Silverlane-album beluister, dus is het moeilijk te beoordelen hoe de nieuwe zanger Tom Klossek zich verhoudt tot de vorige vocalist. Wel kan ik zeggen dat Klosseks stem op mij een sterke en positieve indruk nalaat.
Blessed klinkt zeer modern en jeugdig en doet denken aan bands als Bad Wolves , Asking Alexandria en Thirty Seconds To Mars. Dit nummer heeft alleszins een groot hitpotentieel. Toch minstens in Europa. Ik denk echter, dat dit religiekritisch nummer op weerstand kan stuiten bij die godsdienstige wappies van Amerikanen. Hero Inn Sunset Club bevat dan weer veel oldschool hardrock en metal elementen. Maar verrassend ook een prachtige progrockpassage. Leviathan Rising klinkt op het eerste gehoor erg klassiek. Toch meen ik dat ook jongere generaties deze muziek best kan pruimen. Want er steken ook wel wat moderne elementen in hun trukendoos.
Medusa is nog zo’n oorworm, die metalheads van verschillende leeftijden zal aanspreken. Silverlane heeft al getourd met Lordi. En bewust of onbewust blijken ze op dit nummer sterk door deze Finnen beïnvloed. Ik kan alleen maar hopen dat Silverlane ook eens aan het Eurovisie Songfestival deelneemt en het daar even goed doet als Lordi. Medusa is alvast een goede meezinger. Na het nummer een aantal maal op repeat gezet te hebben, vallen me nog meer Finse bands te binnen: HIM, The 69 Eyes en zelfs Nightwish. Soul Of Tears is de obligate gevoelige ballad. Puur muzikaal klinkt het nummer niet slecht, maar de stem van Tom Klossek blijkt niet optimaal te passen bij dit trage, kleffe, emotioneel gedoe. Het erg groovy beginnende Scorched Earth blijkt ook classic rock elementen te incorporeren., wat uiteindelijk kwalitatief sterke popmetal oplevert.
Für Immer und Ewig biedt een vocale wisselwerking tussen Klossek en een zekere Patty Gurdy, een hurdy-gurdy artieste die ook een mooie stem heeft. Het resultaat is geslaagd, ook al is het wat raar dat ondanks de Duitse titel, hier veel meer in het Engels dan in het Duits wordt gezongen. Life To Die For tenslotte gaat door de intense orkestratie de richting van symfonische metal uit
