Motherroad werd opgericht door Keith Slack & Chris Lyne in 2011. Ze profileren zich als Blues rock uit de jaren '70 met invloeden gaande van Led zeppelin over The Black Crowes tot Whitesnake. Beide heren zijn geen onbekende in het milieu, Zo heeft Chris Lyne enkele succesvolle platen uitgebracht met Soul Doctor, terwijl Keith Slack vooral bekend is vanwege zijn werk bij de A.O.R.-bandΒ Steelhouse Lane en als zanger van de Michael Schenker Group. Keyboardspeler Alessandro Del Vecchio , Frank Binke (bas) en Zacky Tsoukas (drums) vervolledigen de line-up. Ze brengen nu hun album Drive op de markt via het label AOR Heaven.
De invloeden van voornoemde bands uit jaren '70 zijn onmiskenbaar aanwezig op deze heel warmhartige bleus rock plaat. Dit wordt al vlug duidelijk bij die eerste song The Sun will shine Again waar we ons in een rokerige bar voelen aanbeland, een twinkelende akoestische gitaar klinkt, de whisky vloeit en de zang klinkt als een ruwe bolster. Als we door het venster kijken zien we aan de horizon de zon ondergaan. Jawel, we zitten in het midden van een Western.
Maar de rode draad doorheen het album zijn geen cowboys of country toestanden, nee dit is pure blues zoals de jaren '70 hardrockers pleegden te spelen in hun beginjaren. Ik hoor een vleugje Deep Purple met een sausje Led Zeppelin. Maar dan zonder de psychedelische toestanden. Het plaatje kabbelt lekker weg, songs per song voelen we ons terugreizen in de tijd. Out of My Mind, These Shoes of Poor Boy (Long Way Out) allen hebben ze die typische gitaar riffs die we ook kennen van de old school rockers uit eind jaren '60 tot begin jaren '70. Neem daarnaast de stem va Keith die ons doet denken aan David Coverdale. Met momenten althans. Enig zweempje nostalgie komt over ons heen, maar nergens klinkt het gedateerd of oubollig. De vroegere sound is in een jong en fris kleedje gestoken, wat we enorm kunnen waarderen.
Nergens oorverdovend gekrijs, of drums die je angst bezorgen. Nee, die gezapige, typische sfeer van toen, drijft je naar de noorderzon. Dirty Little Secret bijvoorbeeld, gedreven door weer eens een verduiveld scheurende gitaarpartij, en die stem van Coverdale.. euh, Keith , die ons verdoofd achterlaat. Meeslepende blues songs, als Blues Eyes en Still Rainin brengen ons veilig terug naar huis, we drinken nog een borrel whisky aan de bar en sluiten de ogen. Vooraleer terug te keren tot de harde realiteit.
Motherroad levert met Drive een pracht van een Bluesrock plaat af die teruggrijpt naar het verleden, maar door de manier waarop ze het brengen, jong en totaal niet gedateerd klinkt. Op zich een heel sterke prestatie, temeer dat we vaak bands tegen komen die teruggrijpen naar het verleden. Leun even achterover, sluit de ogen en geniet... voor de fans van voornoemde bands, of het Blues genre. Een aanrader!
Tracklist :
The Sun Will Shine Again
Feather In Your Hat
Drive Me Crazy
Out Of My Mind
These Shoes
Dangerous Highway
Poor Boy (Long Way Out)
Dirty Little Secret
Blue Eyes
Still Rainin'
On My Way
