Sinds hun vorig album “This Is Goodbye” geldt de Zweedse alternatieve (post-)metalcore band Imminence als beste en sterkste nieuwkomer op de Europese scène. Op de opvolger “Turn The Light On“ willen Imminence de innerlijke duisternis, zelfvertwijfeling, depressie en donkere gedachten met lichtgevende energie verjagen.
Op Erase maken we kennis met de sterke vocals van Eddie Berg, welke hij afwisselend zingend en schreeuwend brengt. Erase is al onmiddellijk een sterke alternatieve metal-core song. Dat belooft voor de rest van het album. Paralyzed slaat in als een bom. Een aanstekelijke sonische bom wel te verstaan.
Met Room to Breathe gaat het bombardement verder. Het verbaast me niet dat Imminence in Duitsland zo populair is. De band blinkt immers uit in melodieuze bombast met vlijmscherpe randen. Saturated Soul valteerder als uiterst aanstekelijke poppy post-metalcore te omschrijven. Met deze song heeft Imminence echt goud in zijn handen. Infectious is dan weer een iets zwaardere song met veel melodieuze tussenstukken. De viool geeft de song extra cachet. Bovendien kan je hier en daar lekker hard meeschreeuwen.
The Sickness start met een sterke bezwerende intro en blinkt uit in sterke samenzang. Dit is brutale deathcore met net genoeg melodie om de song interessant te houden.Een pluim ook voor de puike productie. Death Of You begint poppy en electronisch. De invallende viool van Eddie Berg verbetert het spel en zorgt voor meer diepgang. Het resultaat is een pakkende tearjerker.
Scars serveert sterk geproduceerde uptempo schreeuwpop van de aanstekelijkste soort. Disconnected biedt melodieuze single-waardige post-metalcore die doet smachten naar meer. Wake Me Up is van hetzelfde laken een broek. Al kunnen we hier eerder spreken van beangstigende nachtmerriepop. Don’t tell a Soul is nog zo’n sterk schreeuwerige popmetal nummer. Met Lighthouse dropt Imminence weer een sonische bom. Afsluiten gebeurt in schoonheid met de pianoballade Love & Grace, die klinkt als een ruwe kruising van Radiohead en Jeff Buckley.
