Van donderdag 6 juni tot en met Pinkstermaandag 11 juni vond zoals elk jaar rond Pinksteren het 28ste Wave-Gotik-Treffen, het grootste donker-romantische festival ter wereld in Leipzig (Duitsland) plaats. Meer dan 220 bands traden op verspreid over de zowat 40 podia in de stad. Alsof dat nog niet van het goede teveel is, vonden er ook lezingen, parties, museabezoeken, exposities, een Victoriaanse picknick en zelfs een stoet met lijkwagens plaats. Uw reporter was erbij. Hij heeft het overleefd, maar zijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Reeds op woensdag kwamen mijn medereizigers (Maya en Mike van het bijzondere Brugse modelabel Cadavre Exquis) en ik aan in Leipzig . Meer bepaald in het 5elements Hostel in het hartje van de Leipzigse binnenstad op enkele passen van de Markt. Daar huurden we samen met 2 andere stellen (Sara en Michiel en Natascha en Jimmy) een ‘penthouse’.
De eerste avond ging het volledig penthousegroepje naar de welbekende en redelijk unieke Absintherie Sixtina. Niet enkel heeft de Sixtina een kaart met meer dan 250 soorten absinth, een stemmige speciale inrichting en aangename atmosfeeer, maar is het sinds oudsher oook een ontmoetingsplaats tijdens het Wave-Gotik-Treffen en een venue voor kleinschalige optredens.De ene hield het alcoholvrij, de andere koos na enige aarzeling toch voor absinth en ikzelf opteerde voor 2 zeer lekkere absinthcocktails.
’s Namiddags moest ik om mijn persbandje aan de Agra Halle, aangezien ik die avond naar de WGT openingsparty en Single Party wou. Dit betekende een wandeling door de mooie binnenstad tot aan het station. Voor het station begon zich al een zwarte rustige gedisciplineerde wachtrij te vormen voor de “Bändchenausgabe”. Met tram 11 reed ik richting tot aan de Agra, waar alles nog redelijk rustig was en de wachtrij voor de Bândchenausgabe veel korter was dan voor het station. Ik werd vlug geholpen door een vriendelijke dame aan het loket. Ik bleef nog even rondhangen om de plaatselijk culinaire festivalspecialiteiten te proeven.
's Avonds begaf ik me naar de de dark en alternative club Darkflower waar er zowel een WGT-openingsparty als een Single Party plaatsvond. De muziek op de Single Party (o.a. Diary Of Dreams, Rammstein en zelfs Nirvana) in het tweede zaaltje vond ik veel beter dan die van de officiële openingsparty, waar uitsluitend dark electro werd gedraaid. Na een tijdje werd ik het beu in de Darkflower en besloot ik een bezoekje te brengen aan de Spirit Of The 80ies party in de Kobra Keller dat vlakbij de Absintherie Sixtina gelegen is. Waar ik het na een tijdje ook voor bekeken hield en uiteindelijk in de Sixtina belannde waar ik een aangename tijd en gesprek had met Duitse festivalgangers.
Na mijn perspass gehaald te hebben in een bureau helemaal achteraan het Agra terrein (een flinke wandeling), maakte ik van de gelegheid gebruik om de grote alternatieve indoor markt in de Agrahalle te bezoeken. Daar vind je alles wat je donker romantisch hart begeert. Persoonlijk moet ik toegeven heel erg aangetrokken te zijn tot de grote collectie New Rock schoenen. Mijn portemonnee en de grootte van mijn koffer zeiden echter nee.
Hell Boulevard
October Burns Black
Het Britse October Burns Black bracht degelijke gothic rock en baadde de zaal in een duistere atmosfeer. Muzikaal zijn er sterke vergelijkingen te trekken met Fields Of The Nephilim behalve dan de stem, die niet zo zwaar is als die van Carl McCoy.
Golden Apes
Over Golden Apes niewste album Kasbek schreef ik onlangs in mijn review: "Golden Apes is meer dan zomaar een gothic rock band die in de jaren 80 en 90 is blijven steken. Als je verder kijkt dan de typische gothic rock stem van Peer Lebrecht, dan merk je dat de muziek enerzijds een ode brengt aan oude meesters zoals Fields Of The Nephilim, Garden Of Delight, The Mission,... maar anderzijds ook veel moderne (niet-gothic) rockelementen bevat. “Kasbek” is een meesterlijk melancholisch modern gothic rock album. Een echte aanrader voor wie van donkere rockmuziek houdt."
Golden Apes kreeg deze keer ook live ondersteuning van Steve Hewitt (ex-Placebo) op gitaar. Golden Apes bracht stemmige hypnotische gothic rock. Met hun aanstekelijk muziek en sobere visuals wisten ze het publiek in hun ban te houden. Dit was een fantastisch optreden.
Gitane Demone Quartet
Gitane Demone kreeg veel applaus maar was toch niet echt mjn ding. Alhoewel Gitane Demone een uitstekende vocaliste en frontvrouw is, viel me de rest van het Quartet wat tegen. Toch was het een bezwerend optreden die het publiek in een trance bracht ergens tussen een droom en een nachtmerrie in. Ook al is de muziek nogal experimenteel en repetitef. Het was vooral de energieke performance van Gitane Demone doe voor haar leeftijd nog erg lenig.en goed ter stem is, die het hem deed.
’s Avonds trok ik me een toepasselijke outfit aan die me zonder problemen toegang verleende tot de Sensation X Darkfetishfantasynight in de Kobra Keller. Ik vind het wel spijtig dat er niet meer toepasselijker muziek wordt gespeeld op zo’n avonden. Ik denk hierbij aan zowat het hele oeuvre van Ordo Rosarius Equilibrio, bepaalde songs van Umbra Et Imago, Venus In Furs van The Velvet Underground en Master and Servant van Depeche Mode. Maar natuurlijk zijn er veel meer songs die eigenlijk verplichte kost moeten zijn op zo’n party.
Goethes Erben
Op zaterdag begaf ik me naar het Volkspalast. De Kuppelhalle van het Volkspalast is een heel mooie romantische maar ook wel erg warme locatie. Goethes Erben dat is dramamuziek, muziektheater en donkere poëzie. En muzikaal begeleidde redevoering van een geniale geest. Publiek en performers gaan bij gelegenheid helemaal op in trance. Oswald Henke geeft een sneer naar populisten, maar heeft het ook over eenzaamheid en veroudering. Uit alles ademt een sterke melancholie. Na een ombouwpauze van 10 minuten en een kledijwissel van wit naar zwart, komen bekendere songs aan de beurt zoals:. Alleine zur Zweit, Zinnsoldaten, Vermisster Traum en Die Brut (voor mij een perssonlijk hoogteppunt).
Eluveitie
Na het concert van Goethes Erben raakte ik met behulp van een plaatselijke festivalganger snel in het HeidnischesDorf.Ik had reeds de eer om het nieuwe album 'Ategnatos' te reviewen en hoopte dat er veel uit dit album geput zou worden. Het optreden begon inderdaad met de intro van "Ategnatos" en het prachtig zicht van 3 mooie headbangende dames. Eluveitie speelt moderne metal gemengd met sterke folkelementen. Er wordt dan ook gebruik gemaakt van instrumenten zoals Keltische harp, hurdy gurdy, viool, doedelzak en fluit. De eerste helft van hun pakkende set bestond uit oudere nummers, in de tweede helft kwamen tot mijn genoegen meer songs uit het “Ategnatos” album aan bod.
Schandmaul
Is WGT niet vooral een treffen, een ontmoeting van gelijkgezinden? Inderdaad, bij wat flessen mede, verbroederde ik met plaatselijke festivalgangers. We hadden het zo gezellig dat we besloten de drukke mensenmassa voor het podium te mijden, maar in plaats daarvan vanop ons dekentje de klanken van de puike Mittelalterrockband (een crossover van vaak Duitstalige rock met middeleeuwse en folkelementen) Schandmaul te genieten. Ik heb dus Schandmaul niet gezien, maar wel gehoord. Het klonk alleszins als een prachtig optreden.
De mooie warme nacht in het Heidnisches Dorf werd afgesloten met een spectaculair vurig spektakel. Daarna nam ik een overvolle tram naar Augustusplatz. En na een korte wandeling kwam ik aan in Absintherie Sixtina waar oude bekende en nieuwe gezichten getroffen werden.
Faelder
Het was lekker weer buiten, maar ik begaf me binnen in de Agra concerthal. De immer goed uitziende Oliver Klein blonk weer uit als presentator. Het Duitse Faelder is een nieuwe band met leden van In Extremo en Unheilig in de rangen. Faelder brengt aanstekelijke Duitstalige alternatieve rock. Ondanks de moderne sound, herinnert het vocale gedeelte toch wat aan Mittelalterrock. Faelder bracht een sterke set met hoogtepunten als Du bist nur ein Mensch. Gehe Aus Meinem Leben, Kein Zurück. het zeer emotionele Nah, het wilde en pakkende Ich bin schon tot en Nie Wieder.
Christian Death
Na een 10 minuten durende DJ-set van Nek Romance, dat veel weg had van een auditieve martelsessie, verschenen zanger-gitarist Valor en bassiste-zangeres Maitri eindelijk op het podium. Christian Death bracht een fusie van alternatieve rock, deathrock en klassieke gothic rock. Het optreden was echt een in trance brengende performance, van een uiterst ervaren band. Toch bleef ik wat op mijn honger zitten.
Lord Of The Lost
London After Midnight
Ik ben een enorme fan van London After Midnights albums "Selected Scenes From The End Of The World", "Psycho Magnet" en "Oddities" uitt de jaren 90. En het is precies op basis van die 3 albums dat Sean Brennan en de zijnen hun cultstatus heben opgebouwd. Maar als je dan weet dat London After Midnight sindsdien slechts één album "Violent Acts Of Beauty" heeft uitgebracht en dat die al dateert van 2007, dan lijkt het me normaal dat ik vooraf wat twijfels had over hun optreden. Ook al is de originele bassist Michael Areklett er weer bij.
In een broeierige volle Agra Halle ging het concert van start met Letter to God. Wat me onmiddellijk opviel zijn de interessante visuals en het deplorabele geluid. Daarna volgden klassiekers zoals Demon, Kiss, Your Best Nightmare, America’s A Fucking Disease, Inamurada, ... om te eindigen met Sacrifice. Enerzijds heb ik me geamuseerd en meegezongen, anderzijds was ik toch wat ontgoocheld door het slechte geluid, het feit dat de band hier en daar wat steken liet vallen en omdat ze niet The Black Cat en Where Good Girls Go To Die gespeeld hebben.
Hell-O-Matic
Schattenmann
Schwarzer Engel
Schwarzer Engel biedt darkmetal/ darkrock die de mensen aanzet tot dansen. De Duitse teksten gaan bij het merendeels Duitse publiek als zoete broedjes binnen De band was mij total onbekend, maar deze toepasselijk in het zwart geklederuige engelen wisten me toch te raken. Mocht er niet in het Duits gezongen worden, was dit een grote kanshebber voor Graspop e.d.
The Creepshow
En dan hop, een kort ritje met de tram naar Täubchenthal voor The Creepshow. The Creepshow moet zowat de vrolijkste band op het ganse Wave-Gotik-Treffen zijn. Ze spelen namelijk pittige ghoulisch psychobilly. Vrolijke gebrachte horrormuziek dus. Sickboy, de gek aan de contrabas maar vooral de energetische ravissante zangeres-gitariste Kenda "Twisted" Legaspi brachten volop leven in de brouwerij. Het resultaat was een hevig rock ‘n’ roll feest met een duister randje.
The Adicts
Hoofdact in Täubchenthal was The Adicts. Een beetje een vreemde eend in de bijt, want dit is een een echte punkgroep, die kennelijk in de jaren 80 heel populaitr was.Maar die ik tot mijn scha en schande niet kende. Visueel lijkt het alsof de kerels van de film A Clockwork Orange muziekinstrumenten in de handen zijn geduwd. Voeg daarn og een zanger aan toe die lijkt op een kruising van een nar en een gekke tovenaar en je krijgt the Adicts. Maar The Adicts zijn meer dan een punkgroep die er wat speciaal uitziet. Hun stijl kun je misschien best omschrijven als cabaretpunk waarbij speelkaarten, confetti, slingers en grote opblaasballen in het publiek belandden. Zonder overdrijven kan ik stellen dat dit het best punkoptreden was dat ik ooit gezien heb.
Wave-Gotik-Treffen is een event waar je minstens één keer in je leven naar toe dient te gaan wanneer je houdt van eerder donkere muziek. Vergelijk het met een bedevaart of een homecoming. Dit is niet zomaar een festival, maar een treffen van de internationale "Schwarze Familie". Een ontmoeting van gelijkgezinden en net zoals op een bedevaart kunnen er ook wonderen gebeuren.
