De Brassers presenteren hun 'nieuwste schijf: Alternative News', live opgenomen in het Depot tijdens Breaking Barriersfestival. Volledig in eigen beheer gerealiseerd via het Bras Records label, gemixt door Dee-J, gitarist La Muerte. Er staan 2 covers op, drie klassiekers en ook wat nieuw werk!
Veel mensen die de Brassers kennen zijn er niet en zij die hen kennen weten dan nog meestal enkel "En toen was er niets meer" te vernoemen. Toch hebben ze véél meer in hun mars. Deze limburgers wisten de jaren '80 te overleven (ze waren al eerder bezig), zonder een glimlach na te laten waren doemdenkerij en depressie hun handelsmerk. Je hoort het ook aan hun muziek, al zijn ze op deze live registratie wel iets communicatiever dan vroeger. Je kan hen het best vergelijken als een kruising tussen The Kids en Siglo XX, alleen zijn ze iets minder gekend.
O Brother is het openingsnummer en zet meteen al de toon: een trage doom metal-achtige sfeer met typische jaren '80 gitaar en synth muziek waarbij de stem toch wel duidelijk aangeeft dat er niet veel hoop is en dat we eerder de duisternis intrekken. Best pakkend. De bass mag It Goes Like This openen, waarna we weer de jaren '80 induiken, op de voet gevolgd door angst en wanhoop. Hier horen we eerder Bauhaus-achtige klanken (en effecten op de zang). De inzet nadien gaat iets meer richting Red Zebra. Ik hou wel van deze versie. Vervolgens komt al hun haast enige hit (wat vroeg in de set): En Toen Was Er Niets Meer. In het Nederlands (mocht het niet zijn opgevallen: de vorige nummers waren in het Engels). De opbouw gaat langzaam, met af en toe een explosie en vooral veel doem denken en duisternis. Het is en blijft een typerend nummer voor die periode, maar met Covic-19 is dit haast het lijflief geworden van de culturele sector. Eruit is de opvolger en klinkt nu als een noodkreet anno 2020: ik uit die Covid-19 shit! Ik wil eruit en ik voel mij ziek! Met deze live versie overtuigen ze echt. Het voelt ook allemaal echt en overtuigend aan, waarbij je vergeet dat de originele groepsleden haast allen grootvaders zij of kunnen zijn! Vurig en passioneel gebracht als waren het jonge wolven!
Sick In Your Mind is geen cover maar wel degelijk een eigen nummer van deze heren waarbij de zieke geest het even voor het zeggen krijgt. Ik hou er wel van! Met Lowdown brengen ze een cover van Wire. Voor mij hoefde dit niet, maar ik plaats het in de tijdsgeest (luister ook maar eens naar de chaotische tioestand halverwege die wel iets weg heeft van Aladdin Sane van David Bowie).Bad Company is een traag nummer waarbij de tekst in het eerste stuk belangrijker is dan de muziek. Na dit eerste stuk krijgen de gitaren hun verscheurende rol weer terug. Afsluiten doen ze met de cover: Nasty Little Lonely (Alternative TV). Het is niet meteen het einde waar ik aan dacht (een eigen nummer), maar toch slagen ze er in om energiek af te sluiten en iedereen het zwijgen op te leggen.
Het is een mooi tijdsdocument geworden en bewijst dat deze heren ondanks hun leeftijd nog steeds jonge en hongerige wolven zijn! Voor de mensen die nog niet zo oud zijn dat ze hen nog in de vorige eeuw aan het werk hebben gezien is dit een ideaal begin! Wie weet geef je me na verloop van tijd nog gelijk en kan je zelfs andere nummers opsommen dan dewelke we hier horen!
