Op deze hoogdag, en voor velen onder ons de aanloop naar een verlengd weekend, zakten we af naar Biebob in Vosselaar voor een potje pagan/viking metal. De zaal was maar matig gevuld toen we aankwamen, maar er heerste een gemoedelijke sfeer die de hele avond zou blijven hangen. De headliner van dienst was Finntroll die eerder dit jaar een nieuw album op de markt brachten Blodsvept.
Er waren ook twee voorprogramma's voorzien. Bij Killfloor Mechanic stond er nog niet echt veel publiek. Ze brachten een vrij strakke set waarin vooral de vocale aankleding het meest in het oog sprong. Echter ging het een beetje teveel dezelfde lijn op zodat we de aandacht niet echt de hele tijd konden aanhouden en het geheel wat aan ons voorbij leek te gaan. Zeker geen slecht concert, maar ook geen blijvende indruk liet Killfloor Mechanic na. We zouden ze op basis van de sterke stem en eerder genoemde strakke lijn echter graag nog een tweede kans geven, want potentieel hebben ze zeker en vast wat.
Het contrast met Keep of Kalessin, in bepaalde media omschreven als Black en Death Metal was vrij groot. De heel duistere stem en diep snijdende gitaren grepen je vanaf het prille begin van de set al stevig in een houdgreep. De opbouw was zodanig dat je bezwaarlijk hierop kon blijven stilstaan of van verveling naar het bier grijpen aan de toog. Niet dat zo een frisse pint bij het aanzien van dergelijke concerten niet smaakt, maar de manier waarop Keep of Kalessin de ene vuurbal na de andere op ons af vuurde liet ons verweesd achter na een hevig potje headbangen of een stevige moshpit. Dergelijke voorprogramma's kom je niet elke dag tegen, maar dit was alvast een verzengde harde en door merg en been gaande ervaring.
Was het omdat we nog steeds bezig waren na te genieten van het vorige concert? Maar tijdens de eerste nummers leek Finntroll niet echt op gang te komen. We vreesden reeds voor een tegenvaller, maar gelukkig herpakten ze zich naarmate de set vorderde. Een combinatie van pure folk metal, dat resulteerde in dansjes die je niet altijd ziet op metal concerten, met soms koude rillingen zorgde de band uiteindelijk toch voor een climax die dit concert naar een hoog niveau kon tillen. Niet alleen was er de muzikale aankleding, de snelle gitaren waren een streling voor het oor maar ook de vocale aankleding was donker en kwam over als de ultieme kers op de taart. Ook de geverfde gezichten zorgden ervoor dat een heel duister sfeertje werd gecreëerd en bleef aanhouden. Het schipperen tussen soms vrolijke folk en zware black metal toestanden zorgden trouwens voor de nodige variatie en tempowisselingen tijdens dit concert. Prompt werd de minder sterke start van hun set vergeten en vergeven.
