Hoe schrijf je een objectieve review over een muziekgenre dat je niet geheel ligt? Ik moet eerlijk bekennen dat dit bij mij zo is wat de Metalcore die deze avond in AB werd naar voorgebracht betreft. Nu geef ik toe dat de drie bands (de eerste gemist) die vandaag aan bod kwamen er best mogen zijn. Caliban en As I Lay Dying zijn twee groepen in het genre die wel goed in de markt liggen, al is afsluiter Trivium niet puur metalcore te noemen, ze hebben ook thrash metal invloeden in hun sound, en is net daarom een reden genoeg om naar Brussel af te zakken. De AB was goed gevuld maar naar mijn idee niet uitverkocht. Het verslag.
Na de eerste noten van Caliban moest ik mijn mening reeds herzien. Met een snedige, naar de strot grijpende set hadden ze het publiek direct in een stevige houdgreep. Zonder hoogstaande technische gitaarsolo's maar gewoon er kort en krachtig tegenaan gaan en een stem als een klok om het geheel af te werken. Als een wervelwind gingen ze over de hoofden heen en dat zorgde voor een paar leuke moshpits en ook een wall of dead. Enige minpunt was dat het concert amper 30 minuten duurde terwijl het echt smaakte naar meer. De perfect opwarmer voor wat een stevig en strak avondje genieten zou worden.
Ook As I Lay Dying zette en strakke setlist neer. Niet alleen waren er de diepe growls van zanger Tim Lambesis, vooral de muzikale inbreng overtuigde nog het meest. De door merg en been gaande gitaarsolo's sneden als een scherp mes gewoon door je heen, telkens opnieuw. Ook zij lieten het publiek met gemak uit hun hand eten en ook dit resulteerde weer in menig mosh, circlepit en wall of dead. Zonder oponthoud, er werd ons weinig rust gegund , werden de ene song na de andere ons een voor een door de strot geramd, weer eens. Zij kregen toch iets langer tijd om hunnen kunnen te bewijzen, en slaagden daar ook in. Too The Bones!!
setlist : Intro - Condemned / 94Hours / Anodyne Sea / Paralyzed / Through Strugle / Nothing left / Cauterize / Confined / A Greater Foundain / An Ocean Between us
Ook Bij Trivium is het vooral de instrumentale inkleding die het meest in het oog springt. Net dat schipperen tussen Metalcore en Thrash Metal toestanden zorgde er voor dat zij toch net iets anders uit de hoek kwamen dan hun voorgangers. Het mag duidelijk zijn dat zij niet misstaan tussen de bekendere bands in het genre. De soms wat langdradige solo's waren misschien wel een klein minpuntje, met momenten haalde het een beetje het ritme uit het concert. Maar ook zij bulderden als een sneltrein stevig over de hoofden heen en we kregen ook een mooie combinatie van nieuwe en oudere songs te horen. Deze keer was het vooral een potje stevig headbangen en crowdsurfen dat de klok sloeg. De zeer goed bij stem zijnde Matthew Heafy weet ook verduiveld goed hoe een publiek dat na die twee uiterst strakke concerten blijkbaar nog niet moe was, in een houdgreep te houden. Hoewel het wel bij die oudere nummers was dat de fans nog het meest mee deden. Met een hoofdpijn van het stevige headbangen keerden we uiterst tevreden terug naar huis toe. Onverwacht geslaagde avond wat mij persoonlijk betreft.
Setlist : ( Capsizing The Sea ) In Waves / Like Light To the Flies / Rain / Into the Mouth of Hell we March / Down From the Sky / Entrance of the Conflagration / Black / The Deceived / Watch the world burn / A Gunshot to The Head of Trepidation / Ember to Inferno / Built to fall / Dying in You arms / Pull harder on The Strings of your Matyr /Torn between Scylla and Charybdis / Throes of Perdition (leaving the world behind )
