Als er één band is die de voorbije maanden het belgische metallandschap serieus heeft doen daveren dan is dat Fleddy Melculy, het alter ego van Jeroen Camerlynck, zanger/gitarist bij De Fanfaar.2016 was nog maar net begonnen en daar was, out of the blue maar met veel furore, de eerste single, T-Shirt van Metallica. Nog geen maand later mocht de band hun single in het sessiekot van Studio Brusselgaan spelen, werd de eerste EP Wat De Fok? aangekondigd en een waslijst aan liveshows bekend gemaakt. Nieuwe single Pinker kwam vorig weekend nog binnen op 28 in De Afrekening en is daarmee na T-shirt van Metallica en Feestje in u huisje de 3de Fleddy Melculy song die een plaatsje in 'de mooiste lijst van de hele wereld' haalt, de 2 laatst genoemden hielden het daar opgeteld zo'n 20 weken vol. Op vrijdag 23 september volgt er opnieuw een hoogtepunt in de nog prille carriere van het vijftal want dan laten ze hun eerste langspeelplaat, die de naam Helgië kreeg, op de wereld los. Tijd om nog voor de releaseshow even verhaal te halen bij Jeroen.
“Hallo Jeroen, met Jonathan” antwoord ik vol enthousiasme op een “Hallo met Jeroen” van Fleddy hemzelve. “Ah ja, gij ging mij bellen zeker? Wacht, ik ga me even buiten zetten, daar heb ik betere ontvangst” vervolledigt hij zijn begroeting. Na wat nerveus gebrabbel van mezelf vraag ik Jeroen of het klopt dat Fleddy Melculy oorspronkelijk een eenmansproject was. “Niet helemaal” corrigeert hij mij vriendelijk. “Het idee komt van mezelf en ik heb ook alles zelf geschreven, daarna heb ik een band samengesteld zodat alles ook live zou kunnen gebracht worden.”
Aan talent geen gebrek bij de leden van Fleddy Melculy! Jeroen wordt ondermeer bijgestaan door zijn broer Sybren Camerlynck, die, net zoals bij De Fanfaar, de basgitaar in handen heeft. De gitaarlijnen komen uit de vingers van Tim Toegaert, die zijn strepen al dik verdiende bij Dearly Deported en daarna wat stukjes van de wereld heeft gezien als gitarist bij Janez Detd. Op de tweede gitaar zorgt Bart Govers voor de vettige breakdowns en achter de drums vinden we Levy Dedobbeleer, beide hadden samen een aantal jaar geleden al enig succes in de underground metal scene met de metalcoreband A Trail Of Horror. Levy is verder nog steeds actief bij de brusselaars van Sons Of Disaster.
Ik vraag me toch af of hier niets achter zit dus ik vraag streng aan Jeroen of de geest van Dimebag Darrell hier voor iets tussen zit. “Niets van”, krijg ik te horen, “Dimebag heeft mij da allemaal zelf doen uitzoeken ja, die kwam tevoorschijn, betoverde mij en kuiste dan zijn spreekwoordelijke schup af!”. Mijn mondhoeken zoeken het noorden op en ik vraag aan Jeroen of het kersverse contract met Sony Music de eerste stap richting de door hem voorspelde werelddominantie is. “Ja, als ge iets doet moet ge het goed doen eh” krijg ik te horen. “De mensen denken allemaal dat da voor te lachen is die wereldominantie maar ik meen da dus echt eh, ge gaat da wel zien. Fleddy Melculy wordt de grootste band ter wereld, zo groot dat zelfs Guns 'n Roses en AC/DC nog in ons voorprogramma zullen spelen.” Mijn glimlach groeit steeds meer, de pretentieloze, humoristische manier waarop Jeroen zijn antwoorden formuleert siert hem. De draak steken met metalbands die zichzelf te serieus nemen, het gaat hem goed af.
Ik was zelf niet direct mee op de Fleddy Melculy trein een achttal maanden geleden, ik hoorde T-shirt van Metallica een eerste keer en dacht zelf: 'Wat De Fok?, cool maar wtf?' Maar naar mate alles een beetje in zijn plooien viel en het verhaal van Fleddy duidelijker werd en singles als Brood en Pinker ten tonele verschenen was ik helemaal mee. Toegegeven, bands en projecten als Austrian Death Machine, THE HELL & International Superheroes Of Hardcore deden al soortgelijke dingen in het verleden, maar dat Fleddy dit alles nederlandstalig brengt maakt het des te herkenbaarder en hilarischer.
Op een iets serieuzere toon vraag ik Jeroen of hij het succes van T-shirt van Metallica (waarvan de video op moment van schrijven nog minder dan 5000 views verwijdert zit van de 100K views) had zien aankomen. “Totaal niet”, antwoordt hij mij, “ik had zin om T-shirt online te gaan gooien dus besloot ik er zelf een lyric video voor te gaan maken. Op een namiddag was die video eigenlijk klaar, ik had da op de rapte met Final Cut Pro in elkaar gestoken en online op Youtube gepost en voor ik het wist ging die viraal en zat mijn mailbox vol met berichten van onder andere StuBru, Humo & Knack! Toch wel vrij zot, een video die mij nul euro heeft gekost die nu bijna 100k views heeft”. Heb je dan geen schrik dat de mensen na een tijd iets gaan hebben van “We hebben het nu wel al gezien, 't is genoeg geweest” ga ik verder. Waarop Jeroen antwoordt; “Ik heb vandaag al meerdere keren de vraag gehad: Wat als dit een eendagsvlieg is? En ik vraag me af waarom. Het gebeurt vaak dat mensen denken dat dingen die humoristisch zijn, niet echt zijn of dat ze niet lang vol te houden zijn. Maar ik heb zoiets van: ge vraagt toch ook niet aan gelijk welke band of hun nieuwe cd hun laatste is? Waarom dan vragen of ge denkt dat Fleddy een eendagsvlieg zou kunnen zijn? Er zijn nog heel veel hoeken en kanten die we kunnen opzoeken waardoor we zeker en vast fris zullen blijven klinken.”
Dat het sinds het begin heel snel gaat voor Fleddy Melculy hebben we al meerdere malen kunnen zien aan de hoeveelheid shows die ze bijna elk weekend gaan knallen in België en Nederland. Deze zomer waren er al Pukkelpop, Rock Zottegem, Zwarte Cross en Crammerock. De komende maanden volgen nog de Charlatan, Het Depot en de Nijdrop en dan zeg ik nog niets over al de ontelbare andere shows die nog gepland staan bij ons en onze noorderburen. “Iets waar veel belgische metalbands van dromen” zeg ik tegen Jeroen. “Eigenlijk heb ik daar heel weinig op te zeggen. Als jij in een band zou zitten en je krijgt die kansen, zou je ze dan niet nemen? Wij hebben geluk gehad dat wat we doen is aangeslagen en we genieten er elk moment van, en je weet wat er gezegd wordt: YOLO! Zolang het geen sleur wordt blijven we doorgaan. Vanaf het niet meer leuk is en het tegen onze goesting is stoppen we er gewoon mee”
Ik wil het toch nog even over die komende releaseshow hebben en stel de vraag waarom ze ervoor gekozen hebben de releaseshow enkel toegankelijk te maken voor genodigden en/of mensen die een ticket kunnen winnen via verschillende media- en andere platformen. “We hebben dat niet helemaal zelf beslist” hoor ik aan de andere kant van de lijn. “Eigenlijk is de beslissing om een releaseshow te organiseren er pas laat gekomen. Na de eerste optredens van Fleddy Melculy kwamen er zo goed als dagelijks bij en werd het dus druk. Daardoor waren alle zalen natuurlijk al bezet of stond er voor ons al een optreden ergens anders gepland op de dagen wanneer de door ons gekozen venues wel beschikbaar waren.” “Uiteindelijk hebben we dan toch een show bevestigd kunnen krijgen op een niet zo voor de hand liggende locatie, namelijk het A-Gebouw in Antwerpen. Dat waren dus vroeger allemaal bureau's en ergens op de 1e of 2de verdieping gaan wij dus kraakpandgewijs een show spelen tussen de draden die uit de plafond en muren komen. Ik denk dat er ondertussen al een 300 man afkomt dus dat wordt wel een coole avond.” Hebben jullie al plannen voor wat daarna en na Helgië zal gaan gebeuren? “Zeker, zeker. Er zijn nu al volop optredens voor 2017 aan het binnenlopen en we gaan een tour van clubshows doen van om en bij de 25 shows. Na Helgië komen we zeker nog met nieuwe muziek en video's, we hebben nog genoeg ideeën en bullshit om over te vertellen”
Ik heb uit dit gesprek vooral geleerd dat Jeroen, ondanks de humor en hilariteit die Fleddy Melculy met zich meedraagt, goed weet waar hij mee bezig is en nog lang niet van plan is om zijn mooie project links te laten liggen. In de hoop toch eens een vraag te stellen die hij nog niet (vaak) heeft moeten beantwoorden verwijs ik naar de postzegelverzameling van Freddie Mercury en vraag hem of er iets is dat hij zelf verzameld. “Daar moet ik toch even over denken. Het eerste waar ik aan denk is dat ik ben gestopt met gitaren verkopen. Vroeger verkocht ik altijd mijn oude gitaar telkens ik een nieuwe kocht, maar daar ben ik dus van afgestapt. Met als gevolg dat er nu een 16-tal bij mij thuis staan. Voor de rest denk ik enkel platen en CD's, dat is iets wat nooit zal vergaan voor mij.”
“Voor mij ook niet” antwoord ik hem en tot slot stel ik hem de vraag wat hij zou doen als hij ooit nen Johnny met nen t-shirt van Fleddy Melculy zou zien lopen. “Hahaha, man, dan kom ik nie meer bij van 't lachen! Ik zou er wel naartoe stappen om hem te vragen of hij weet van wie hij nen t-shirt draagt, maar natuurlijk als hij die op een optreden van ons heeft gekocht zal hij wel zien da ik het ben.”
“Maar ik zou echt niet meer bijkomen van 't lachen.” zegt hij nog een laatste keer. Hij bedankt mij voor het interview en ik antwoord vriendelijk met: “Nee Jeroen, gij zijt bedankt.”
Ik denk nog bij mezelf: Tot vrijdag, en laat die YOLO bij Fleddy Melculy aub zo lang mogelijk duren.
