Het festival Dubhfest is zo één schoolvoorbeeld, van evenementen die de 'underground scene', wat betreft donkere elektronische muziek en aanverwanten, steeds de nodige kansen geeft. Met de regelmaat van de klok organiseren Dubhfest dan ook evenementen die bewijzen dat de scene nog steeds springlevend is. Ook in 2016 zal het festival plaats grijpen, in Poperinge - Joc De Kouter. Met op het programma kleppers als Whispering Sons, Doganov, Freakangel en Merciful Nuns beloofd het wederom zo een namiddag/avond te worden, die het donkere hart van de liefhebbers van duistere elektronica diep zal raken. We geven een overzicht van het aanbod.
Het volgende staat te lezen bij de Biografie Here Be Flames. The ancient spirits of rock sent HERE BE FLAMES to this earth to learn and grow in a mortal state. HERE BE FLAMES use divine powers to rock the planet with one mission in mind: serving music and teaching humanity rock music’s eternal plan for all of us. Met zo een introductie schep je uiteraard hoge verwachtingen. Here Be Flames mogen dan een vrij nieuwe band zijn, binnen de scene. De leden van deze band hebben ondertussen ruimschoots hun sporen binnen het globale muziekgebeuren, verdiend.
Marcus Bodine kennen we nog van Deadcell. Dani Rogosic vergaarde vooral bekendheid met zijn eigen project: The Rogosic Chronicles, maar heeft ook binnen de globale muziekwereld ruimschoots zijn diensten bewezen. De twee kwamen elkaar per toeval tegen via een project van Hans Geurts, getiteld ‘Gashunters’. De progrock toetsenist was op zoek naar muzikanten. Marcus moest uiteindelijk, volgens we lezen in een interview, afhaken. Maar hij had naar verluid Dani bezig gezien op een video, en besloot hem te contacteren. Het duo stak uiteindelijk de hoofden bij elkaar om hun gemeenschappelijke voorliefde voor 'gothic' en aanverwante, in een eerste EP te gieten. The Heart Way bewijst dat de chemie wel degelijk werkt. Beïnvloed door bands als Dragonforce, Mercenary, Disturbed, Queen, Voicians, Blue Stahli, Pendulum en Bring Me The Horizon. Ontstaat dankzij deze kruisbestuiving, daadwerkelijk iets magisch dat moeilijk onder woorden te brengen is. Ze mogen het festival Dubhfest openen. Er op tijd bij zijn, het is gewoon een must!
Bands en artiesten die grasduinen doorheen het Postpunk gebeuren? We komen ze geregeld tegen. De ene wat meer een flauw afkooksel dan de andere. Soms komen we echter ook pareltjes tegen, die de middelmaat overstijgen. Of die het postpunk genre nieuw leven in lijken te blazen, met een jeugdige aanpak. Waardoor ze eerder deze muziekstijl als het ware heruitvinden. Toen we, begin 2016 het debuut, Endless Party van de jonge band Whispering Sons doorheen onze boxen lieten loeien, voelden we plots een adrenalinestoot die ons terugbracht naar eind jaren '70 tot begin jaren '80. En ja, ze lijken ons ook te behoren tot de laatste categorie ''postpunk bands die deze muziekstijl opnieuw lijken uit te vinden''. Ondertussen heeft de band niet stil gezeten, ze wonnen o.a. HUMO's Rock Rally 2016 met brio, en bewezen ook op menig podium meer te zijn dan een zoveelste hype.
De band beschikt over heel gedreven muzikanten en een frontvrouw die ook op het podium doet denken aan een kruisbestuiving tussen Nico (velvet underground) en artiesten als Ian Curtis (Joy Division). Althans zingt ze de songs met dezelfde gedrevenheid, en even emotioneel, als voornoemde artiesten. Uiteraard zijn er verwijzingen naar de jaren '80. Ik hoor streepjes The Cure tot Joy Division en vele andere postpunk grootheden in de muziek van Whispering Sons. Maar belangrijk om te noteren is dat de manier waarop ze die songs brengen aan voelt alsof ze die muziekstijl opnieuw hebben uitgevonden. Meer nog, we voelen ons wegglijden naar het verleden, met beide voeten in het heden. Dit schreven we, toen we hen zagen optreden op het evenement TrixTrax in TRIX te Antwerpen.
Heel recent werkte zangeres Fenne samen met Peter Slabbynck (Ex-RZ) om via Starman Records een eigenzinnige versie te brengen van 17 Seconds van The Cure. Onze recensent schreef daarover: Op muzikaal vlak herken je de typische gitaar klanken, het verschil kan je horen bij de drums: deze spelen een rol binnen de dramatiek van het nummer. Het ontploffen op het juiste moment. De mix van beide stemmen is ook iets nieuw en ik moet zeggen dat dit smaakt naar veel meer! In het verleden mocht Peter vele zangeressen slijten (Dett Peyskens en Ann Tutts mogen gerust eens terugkeren), maar met Fenne is het er boenk op: simpelweg geniaal! Frits Standaert doet ook zijn stinkende best om het muzikaal plaatje te doen kloppen en doet dit met brio! Ook op tekstueel vlak klopt het nu: de vrouwelijke vocals duiken op het logische moment op en accentueren de dramatiek!
Om maar te zeggen. Ondertussen heeft de band al heel wat live ervaring opgedaan, en een evolutie naar boven toe ondergaan. Mis deze jonge, talentvolle Belgische parel aan het muziekfirmament daarom niet op Dubhfest. Het loont de moeite!
Geert Vandekerkhof, voor velen bekend als dj Chesko. Besloot medio 2009 in oogpunt van zijn voorliefde voor post-punk, Electro, dark en coldwave een samenwerking aan te gaan met al even begenadigde artiesten. Dit resulteerde in Der Klinke. De jarenlange ervaring binnen de scene werd, en wordt nog steeds, gecombineerd met een jeugdige spontaniteit. Ondertussen brachten Der Klinke enkele full albums en EP's uit. Zo werd het debuut Square Moon (2011) overal heel goed ontvangen. De daarop volgende platen bleken één voor één parels te zijn, die liefhebbers van de jaren '80 telkens over de streep wisten te trekken. Maar vooral bouwden ze een heel sterke live reputatie uit. Ondertussen zijn de heren en dame dan ook graag geziene gasten in de typische jaren '80 scene. In 2017 zou het vierde album van Der Klinke op de markt komen, het beloofd wederom een onvergetelijke trip te worden voor de liefhebbers van de scene. Onlangs werd een eerste 'teaser' op de luisteraar los gelaten, die ons al vol vertrouwen doet uitzien naar de toekomst. Mis deze parel binnen de Belgische postpunk/darkwave en aanverwante niet op Dubhfest
Een heel bijzonder project is Near Earth Orbit of kortweg: N.E.O. Artaud Seth, ook bekend van Merciful Nuns, vond in Ashley Dayour (The Whisper in the Shadow) de perfecte 'partner in crime' om een trilogie te brengen, die feitelijk gaat over de toekomst. We citeren de tekst op hun facebookpagina even:
What if, one day, foreboding turns into reality? What if no “reboot manual” were available for such an event? What if some unknown technology were employed in the manipulation of mankind? What if as a result the very foundation of our existence, planet Earth would become gradually misanthropic and uninhabitable? What if we knew that Earth is controlled from somewhere in the depths of interstellar space? And what if we knew the timeline for the extinction event of all existence… 16th March 2034.
De trilogie gaat dus over het einde van ons bestaan. Dit door een implosie van de zon. De trilogie is gemaakt, om te dienen als soundtrack bij een fictieve film. Binnen een apocalyptische ondertoon, wordt een somber toekomstbeeld voorgeschoteld. End of all Existence , Trans Neptunian Objects en het meest recente Mission E.D.E.N hangen dus een beeld op van de wereld die zal vergaan. Met dit toekomstgerichte kunstwerk onder de arm, beloofd dit een uiterst donker tot avontuurlijk optreden te worden, dat zowel visueel als instrumentaal meer dan de moeite waard zal zijn om mee te maken. Near Earth Orbit is een ervaring die nieuwe horizonten opent, laat dit bijzonder project dus zeker niet aan u voorbij gaan op dubhfest, en ga met ons mee op een donkere trip naar de uiterst sombere toekomst van onze planeet.
De band Doganov is geen onbekende meer voor ons. Deze heren brengen, volgens menig biografie, een mix van metal, New Wave, EBM en rock. Feit is dat er inderdaad moeilijk een label te kleven valt op deze jonge band. Bij het beluisteren van hun songs bekruipt je een gevoel van donker genot dat inderdaad het midden houdt tussen New Wave en EBM. Beide genres komen nog het meest naar voor bij het beluisteren van Something dark to dance to uitgekomen in 2013 De eerste indruk doet ons denken aan een band : Sisters of Mercy. Maar dan in hun Floodland periode. Het extra mooie is dat ze niet gedateerd klinken, maar een frisse wind doen waaien doorheen een genre , of muziekstijlen, waar wij persoonlijk naar luisterden als jonge pubers in de jaren '80.
Ondertussen heeft Doganov niet stil gezeten. Vorig jaar nog bracht de band een heel knappe plaat op de markt: Conducting Chaos. We schreven daarover: Kortom: Doganov zoekt duidelijk andere wegen op, en weigert zich vast te pinnen aan één genre. Dat is het meest opvallende aan Conducting Chaos. Daarvoor grasduinen ze doorheen het aanbod EBM tot Synthpop, maar lijkt ons van de eerdere genoemde Sisters of Mercy invloeden die merkbaar waren op hun eerdere EP, niet zoveel meer over. Ook blijkt de stem van Karl, en alle aspecten daarvan, uitvoerig te worden gebruikt en naar voor gebracht. Zonder afbreuk te doen aan de instrumentale inbreng uiteraard. 'Variatie' en vooruit kijken is dan ook de rode draad doorheen deze plaat. Zoals we aangaven, een knipoog naar het verleden, met de voeten op de grond in het heden, en met een blik vooruit naar de toekomst. Dit is zowat het album Conducting Chaos in een notendop
In 2014 stonden Doganov reeds op Dubhfest, waar ze ook op het podium bewezen één heel interessante band te zijn, die puur muzikaal in geen hokje kan geplaatst worden. Maar wel degelijk de menigte koude rillingen kan bezorgen, en het vuur aan de lont steken om de boel te doen ontploffen. Nu, twee jaar later zijn ze zelfs nog geëvolueerd in stijl en aankleding. Wat dit zal opleveren, is een groot vraagteken. Maar wat ons betreft, is dit een concert dat de liefhebbers van de betere EBM, Synthpop en aanverwante gewoonweg niet zouden mogen missen
Sinds 2009 brengen Freakangel een mix van duistere Electro met industrialvibes. Deze uit Estland afkomstige band combineert heerlijk smerige vocale agressie, op nummers die op zich erg duistere rock voorschotelen, met elektronische impuls die als het ware je hart en ziel lijken te doorboren. Dit alles binnen een af en toe lekkere donkere en dromerige sfeer, waarbij zeker niet steeds die elektronische muziek de leidraad vormt. Freakangel brachten ondertussen enkele heel beklijvende platen uit, die binnen de scene enorm werden gesmaakt. Maar ook daarbuiten. Ook op het podium bouwde de band een heel sterke reputatie uit. Ze mochten ook aantreden op gerenommeerde festivals als: Wave-Gotik-Treffen, Dark Munich Festival, Essen Original, Summer Darkness, Castle Party, Resistanz, Lumous, Findusry, Hard Rock Laager …
In 2015 besloten Freakangel, die al menig jaren actief zijn via het label Alfa Matrix, een live album uit te brengen The Show Of Violence.
Onze recensent schreef daarover:
Warning: dark elektro/EBM lovers, aggro industrial stompers and other headbanging dark metal / hardrock fans will absolutely adore this album! Time to make some new fans and spread the Freakangel’s virus all over the world! I can say for once: Estonia rules! This concert at the Rockstar’s Club in the band’s very own city Tallinn (the capital of Estonia), was also filmed using 5 different cameras and will be revealed on internet channels soon for a full visual aggressive and detonating experience… Meer hebben wij daar niet aan toe te voegen. Mis deze topband binnen het donkere, intensieve electro genre niet!
In de categorie, Bands die parels van platen uitbrengen tot adembenemende concerten neerzetten, maar toch nooit echt zijn doorgebroken naar een ruim publiek. In die categorie kunnen de Duitse gothrockband Merciful Nuns eveneens onderverdelen. De band bracht in vijf jaar circa 15 albums uit, en wist een grote schare vurige fans voor zich te winnen. De media echter bleef er wat 'lauw' bij, vaak werden ze zelfs een copycat genoemd van The Sisters Of Mercy of Fields Of The Nephilim. Merciful Nuns lieten dat niet aan hun hart komen, en concentreerden zich doorheen de jaren op hun fans bekoren. Wat ervoor zorgt dat ze een gewaardeerde band zijn geworden binnen de 'gothic scene'. Ook in 2016 werd een gloednieuwe plaat op de markt gebracht: Thelema VIII. Die de perfectie benaderd, en bol staat van donkere soundscapes die de gevoelige snaar weten te raken. Maar vooral een concept album blijkt te zijn dat gaat over Tempel van Thelema, waarin de thelemieten een antikloosterorde vormden met aandacht voor seksuele uitspattingen en perversies. Zo krijgen we te lezen. Wat dan weer deze plaat nog meer interessanter maakt.
Een optreden van Merciful Nuns is dan ook een donkere, spirituele ervaring waar duistere machten het van je ziel overnemen. Gegoten in duistere perfectie, zal dat zorgen voor een adembenemend concert waarbij het angstzweet je op de lippen zal staan. Mis deze uitzonderlijke donkere ,occulte ervaring daarom zeker niet.
Voor zijn die er dan nog niet genoeg van hebben, Myron - Dj Vagabond - Desade zal tot circa 03:00 de dansspieren aanspreken, tot we compleet dol gedraaid zijn.
Tickets voor Dubhfest kosten 28 euro, en kunnen besteld worden via volgende link: https://www.ticketwinkel.be/Event/Details/dubhfest Voor meer informatie over het festival verwijzen we jullie graag door naar de facebookpagina van dit evenement: https://www.facebook.com/events/945715112189968/
