2020 was het jaar van de gekroonde moderne pestuitbraak met de naam Covid 19. Dit coronavirus zorgde niet enkel voor duizenden doden, een explosieve verkoop in mondmaskers en handgels, maar bracht ook de culturele sector grotendeels tot stilstand.
Het was een jaar zonder festivals en de daarmee gepaard gaande festivalverslaggeving, Gelukkig bleef men muziek uitbrengen en konden we u heel wat reviews en nieuwtjes brengen.
2020 bracht een karrenvracht aan hoogstaande releases uit België, Nederland en Luxemburg, Daaronder de stevige atmosferische rock van Deathwite, de alternatieve rock / metal van At First en Virgin Prozak , het mooie live-album van Summit opgenomen op het Dunk! Festival, het ijzersterke album van de Belgische industrial metal sensatie Spankraght, An Evening With Knives dat een betoverende geluidsmuur neerzet die de grenzen vervaagt tussen post-metal, psychedelische rock en doom metal, de trashy groovy deathmetal van Chalice, alternatieve rock van het Luxemburgse Ptolemea en het Belgische Liquid Therapy, trash en deathmetal van Black Rabbit, Theophagist, Malfested en Deem index, indiepop van DonnaBlue, I Am Oak en Luka, de verrassend sterke en van gastvocalisten voorziene project van multi-instrumentalist Ron Coolen en van Sander Gommans' Magic O Metal, Fleddy Melcully met het sterke “Sabbath Fleddy Sabbath”, het al even impressionante Sentre, de intelligente pop van Tessa Dixson, Facing Mountains en Blanche, de doomrock van Dool, de ingetogen Americana van Jack Poels, de blues van Joep Pelt, de Zeeuws-Vlaamse troubadour en woordkunstenaar broeder Dieleman ,de originele horror metal van Horrorwish, Your Life On Hold met kwalitatief hoogstaande gothic rock,Drums ‘n’ Guns, Eastwood en For I Am met punk rock 'n' roll, black metallers Vuur & Zijde, Turia en Duivel, de donkere sludge doom van Kiss The Goat, de ambient/neofolk van Art Of Empathy en Sonnhar ende hardcore van To Live Amongst Wolves.
Nightwish leverde met"HUMAN.: II: NATURE." het beste symfonische metal album van 2020 af, “ Edenbridge (Dynamind), Silent Saga (Fire), Constraint (Tides Of Entropy), Aevum (Multiverse) verdienen een eervolle vermelding, Al bij al een mager jaar voor fans van symfonische metal.
In tegenstelling tot 2019, bracht 2020 weinig interessant voer voor shockrock en horror metal fans. Lordi scoorde bij mij hoog met hun “Killection”. The Other brachten met “Haunted” een sterk album, Maar pas echt indrukwekkend werd het met Carach Angren en hun Franckensteina Strataemontanus.
2019 was echt een topjaar voor Neue Deutsche Härte. 2020 was dat helemaal niet. Ost+Front bracht met “Dein Helfer in der Not” ,het beste Neue Deutsche Härte-album uit, Verder zijn enkel Die Kreatur (Panoptikum), Groovenom (Mitten ins Herz) en TiefRot (Rabenherz) me bijgebleven,
2020 bracht ons het overdonderend album “F8” van Five Finger Death Punch, en verder uitstekende releases van Fallcie, Double Experience, The Edge Of Reason, Xordia, Soulbound, Hell Boulevard, Static-X enSaul. Hier gold vooral weinig kwantiteit maar wel hoge kwaliteit.
Ross The Boss, Magnum, Bonfire, Wolfpakk, Axxis, Conception, Spell, Witch Taint, en Axel Rudi Pell brachten boeiende albums uit. Op gebied van pure power metal echter kon geen enkele band me echt overtuigen.
Voor wie zijn metal liever wat harder heeft waren er interessante releases van Mecalimb, Hyborian, Abysmal Dawn, Ammyt en Realize. Allemaal weinig bekende groepen, die bewezen hebben heel wat in hun mars te hebben, Gelukkig was er ook “Genesis XIX' van SODOM om de eer van de bekendere namen hoog te houden. 2020 was met andere woorden een rustig jaar wat de hardste metalen betreft.
Ik heb niet de gewoonte om vaak reviews te schrijven over classic rock en hardrock albums, en ik kreeg er afgelopen jaar ook weinig kans toe. Toch zijn er 3 albums die wat mij betreft zeker vermeld moeten worden, met name Mike Tramp (Second Time Around), Angel (A Woman's Diary) en En Minor (When The Cold Truth...).
Ik had natuurlijk ook oog en oor voor sterke zwartmetalen uitgaves, Het leek wel of 2020 het jaar van de sterke black metal releases kan genoemd worden, Ik was dan ook danig onder de indruk van bands als Tombs, Karg, Regarde Les Hommes Tomber, Medico Peste, Omega Infinity, Vredehammer, Perchta, HELFRÓ, Vuur & Zijde, Impavida, … and Oceans, Turia, Svartkonst, Cabal, KVAEN, REVENGE, Winterfylleth, Duivel, Vous Autres, Brzask, Ages, Mörk Gryning, AUÐN, Katla enUADA.
2020 bracht indrukwekkende en uiterst deprimerende albums van Drown, Saturnalia Temple, Tehtra, Atavist, Skepticism, Incantation en Serpent Omega, het uitstekend live album 'An Epitaph' van Antimatter, de witchy psychedelic doomrock van High Priestess en Dool en natuurlijk ook de nieuwe gotische doom releases van Paradise Lost, Draconian, Hadal en Katatonia.
Ik reviewde in 2020 post-metal in alle vormen en kleuren , maat dan vooral tinten grijs en zwart.Ik denk hierbij aan de fijne uitgaves van Nero Di Marte, Unreqvited, Summit, Sylvaine, Eye Of Nix, Mother, Constellatia en Enslaved.
Vanzelfsprekend had ik ook aandacht voor dat andere en veel oudere post-genre namelijk post-punk met mooie releases van Disorientations, Mayflower Madame, Hallows, Panic Priest, Astari Nite, Vision Video, Versari, Altar Of Eris die me terug naar de jaren 80 brachten.
Ik draag dark en gothic rock hoog in het vaandel, Het was dan ook een plezier om de albums te reviewen van o.a. Mono Inc., The Birthday Massacre, Your Life On Hold, Secrets Of The Moon, Joachim Witt, The Black Capes, Freak Injection, Dance My Darling, Auger, Beauty In Chaos, Ehrenfeld, Ulver, Ascension of The Watchers.
Wat electro betreft, was er vooral kwantiteit maar weinig kwaliteit. Komromat, Ashes'n'Android, Black Nail Cabaret, Sündenklang, Rotersand, She Hates Emotions, Apoptygma Berzerk, Cima Muta, Alienare, Frozen Plasma, Cut Copy, Diorama, Solar Fake, Assemblage 23 en Hurts brachten tot genoegen van hun respectievelijke fans wel aardige releases uit.
Voor het hardere elektronische werk moest ik het doen met Agonoize (A Vampire Tale), Amduscia (Existe), Basszilla (Support Yoour Local Apocalypse Dealer), Dawn Of Ashes (The Anitmonian), Suicide Commando (o.a. Mindstrip Redux),en Menschdefekt (Empty World). In totaal dus slechts zes bands die een behoorlijk album afleverden.
In 2020 ondernam ik ook enkele zeldzame uitstapjes naar intelligente pop en dromerige en soms donkere singer-songwriter muziek, Ik kan dan ook de albums van Emerald Park, David J, Lian Ray, Tessa Dixson, Yael Naim, Baxter Dury, Giirl, Ghostpoet (dromerige donkere rap), Peter Schilling en Vivienne Wilder, ten zeerste aanbevelen.
Ik heb een persoonlijke voorkeur voor ritueel aandoende (neo)folk en heavenly voices, Ik was dan ook in mijn nopjes met de albums van Myrkur, Forndom, The Mystery Of The Bulgarian Voices feat. Lisa Gerrard , Art Of Empathy, The Moon And The Nightspirit,The Devil's Trade, VÖLUR en Nordein. Daarnaast was ik ook aangenaam verrast door de dark country van Howlin' Anton Bleak.
Er zijn tenslotte bands en projecten wiens muziek zo moeilijk omschrijven valt, dat ze eenvoudigweg moeilijk of niet categoriseerbaar zijn, maar die toch het vermelden waard zijn. Het jaar begon met de uitgave van “The Mark Inside “ van Yellow Lazarus, al snel gevolgd door “Vox” van Nature.Shadowdream is de opmerkelijke ambient/ jazz eenmansband van Rastko Perisic, Verder had je ook Acprjct, Master Boat Record, de death industrial van Nordvargr en blackened ambient van LUSTRE en Viviankrist, Rabia Sorda, Azusa en het bijzonder originele Mora Prokaza.
Niettegenstaande alle miserie verraste 2020 ook in positieve zin met smakelijke lokale muzikale producten uit de Benelux. Ondanks en misschien ook dankzij de coronacrisis brachten lokale helden in velerlei genres sterke releases uit. Internationaal scoorden op metalgebied vooral de duistere genres zeer sterk. 2020 was voor mij het jaar van indrukwekkende black metal releases. Voor wie het minder zwartgeblakerd lust bracht het doom genre redding met enkele hoogstaande lekkernijen. Ook het post-metal genre in vijftig tinten zwart en grijs is aan een sterke opmars bezig. 2020 was ook het jaar dat de hang naar de jaren 80 verderzette, met een duidelijk door de 80ies beïnvloedde postpunkgolf en een retro jaren 80 synthgeluid bij diverse electrogroepen. Op gebied van electro was er overigens veel kwantiteit maar weinig kwaliteit. Ik ontdekte daarentegen wel enkel pareltjes op het gebied van (indie)pop, singer-songwriter en (neo)folk.
