Interview met Fleddy Melculy over de nieuwe CD en ontmoetingen die algauw in samenwerkingen uitmonden …

Interviews:Nederlands
  Van Muylem    15 februari 2018

Af en toe ben je een bofkont en mag naar de zetel van Sony voor een interview. Op korte tijd groeide Fleddy Melculy uit tot een vaste waarde, dat we beiden daar zitten zegt ook wel veel. We hadden véél vragen en kregen antwoorden in de vorm van een leuk gesprek doorspekt met verwondering en af en toe iets wat we nog niet mogen doorspelen …


Fleddy aka Jeroen komt uit Vlaams Brabant, werkte voor het CAW en JES (koepel van de jeugdhuizen van Brussel), zat bij de Fanfaar (deden Pinkpop aan enz), heeft al wat watertjes doorzwommen. Misliep net Zwangere Guy (JH Tongeluk uit Ganshoren, waar ikzelf nog deel van uitmaakte in een ver verleden), voelde zo wat er leefde bij de jeugd en stak er héél wat van op. Hij heeft ook twee jonge dochters die héél af en toe mee op het podium mogen en die ook wel voor wat inspiratie zorgen ...

Hoe staan je dochters ten opzichte van je muziek?

Ze zijn eerder fan van wat ik met Urbanus doe. Ze vragen me ook altijd waarom ik zo hard moet roepen.

Mijn eigen zoon is een metal fan (MaYan, Amon Amarth), maar hij kan ook genieten van Belgian Asociality en de stap naar Fleddy Melculy is niet zo groot ...

Wel, dat hoor ik wel vaker. Het is simpel te verklaren: omdat het ook stevig klinkt en in het Nederlands is gezongen. Er zijn mensen die zeggen dat wij alles van hen pikken. Ikzelf zie het anders en trouwens: ondertussen kennen we elkaar ook goed. Wij zijn fan van hen en zij van ons. We gaan binnenkort zelfs samenwerken. Het is jammer dat mensen het zo zien van: Allez der zingt iemand in het Nederlands en ze pikken alles van een ander …

Ik bespeur toch wel wat verschillen: jullie zijn minder maatschappij kritisch en denk ook maar eens aan Aroma di Amore. Jullie teksten gaan vooral over dingen die de jeugd meemaakt, dingen die enorm leeft bij de jeugd van tegenwoordig.

We zijn ook directer, we gaan niet om de pot heen draaien. Ik heb dit van Urbanus geleerd: samenwerken en over teksten praten en de boodschap die je wil brengen niet in 10.000 pakskes gaan steken. Na verloop van tijd ben je de mensen kwijt en is het beter dat je zegt wat je wil zeggen en dat op een leuke manier tracht te brengen. Met de laatste plaat heb je het aspect humor en de zaken zijn misschien niet altijd ver gezocht, maar bij deze plaat zijn de onderliggende boodschappen veel scherper en véél directer, harder en serieuzer dan ervoor. Ik denk dat we met deze plaat toch wel serieus de maatschappij kritische tour opgaan. Luister maar naar Kerk en Moeidunidotcom.

Inderdaad: ik ben ook één van die zieltjes die zijn eerste communie moest doen en nadien mocht kiezen en voor zedenleer ben gegaan. Het is een zeer herkenbare tekst!

Ik ben tot mijn 14de blijven gaan en dan had ik het echt gehad. Ik snapte niet waarom ik daarheen moest gaan. De meeste journalisten die de plaat hebben gehoord bevestigen het verhaal en herkennen het gevoel ook zeer duidelijk. Ik heb mijn inspiratie niet ver moeten zoeken en de tekst is ook echt.

Er staan nog wel andere autobiografische dingen in, zoals het kater verhaal?

Inderdaad. Nooit Meer Drinken: met ouder te worden kan je er minder goed tegen en kom je wel is zo iets tegen. Die katers lijken groter te worden met het ouder worden en ik dacht misschien moet ik het ietwat uitvergroten en er een nummer van maken. Ik heb er iets dramatisch van gemaakt en ben echt wel gaan overdrijven. Ook op muzikaal vlak: luister maar naar het middenstukje met die violen. Het is een grappige overdrijving en ietwat autobiografisch. Ik heb zo drie maand zonder alcohol doorgebracht, omdat ik het had gehad met die katers. Overal waar ik kom is er alcohol en krijg je snel iets aangereikt, op den duur leek het van moeten meedrinken en u steeds weer mottig gaan voelen. Als je niet drinkt bekijkt iedereen u wel raar, zo is het wel altijd iets.

(copyright: Rudy De Doncker)

Had je een specifieke groep voor ogen toen je Ik hou van U, ik haat je schreef? Een nummer waarin je het opneemt tegen groepen die net in hun moedertaal zingen?

Ik zing in het Nederlands omdat ik dat veel eerlijker vind. Ik kan Engels lezen, ik kan Engels praten, schrijven … maar ik kan niet in het Engels zeggen wat ik echt wil zeggen. Het is voor mij ook veel leuker om in mijn eigen moedertaal aan de slag te gaan. Als ik kijk naar andere bands die dat wel doen, dan is er een minderheid die dat in mijn ogen goed doet. Ik wil ze niet allemaal over dezelfde lam scheren: er zijn er die het goed doen. Er zijn zelfs Belgische en Nederlandse bands die dat zeer verdienstelijk doen. Ik hou wel nog in het midden wat het eerlijkste is: in hun moedertaal of in het Engels om te kunnen scoren buiten onze taalgrens (in het buitenland). Er zijn groepen waarbij je zeker niet hun teksten mag gaan analyseren, want het trekt op geen hol. Ze hebben dan ook nog een accent: Antwerps Engels, Limburgs Engels, … In dit nummer vergroot ik dit een beetje en steek ik er de draak mee.

In Frankrijk had je de andere richting met een artieste als Soko

Daar was het doelbewust om gedaan: Frans Engels met haar op. Ze maakte van haar eigen Frans/Engels een gimmick. Zij geraakt daar helemaal mee weg. Het meest frappante voor mij zijn die Vlaamse bands die hier optreden. We komen dan uit bij bands die in het Engels zingen en live hun bindteksten in het Engels doen of in het Vlaams terwijl ze ergens achter de boerentoren spelen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen en ik viseer niemand in het bijzonder. Een mooi voorbeeld van hoe het wel mag is King Hiss. Zij staan er gewoon en je hoort niet dat het West-Vlamingen zijn! Voor mij draait het om eerlijkheid. Als Nederlands je moedertaal is dan hanteer je beter die taal en ik doe het liever zo.

Ik heb die zelf live aan het werk gezien, samen met MaYan en Epica en als je dan gaat luisteren naar jullie samenwerking, dan vraag je je af waarom ze ook niet in het Nederlands zingen, want het klinkt echt fantastisch! 668 is echt een fantastische samenwerking!

Het lijkt een beetje een taboe. Ze hadden het ook nog nooit gedaan. Ik ben er zelf ook enorm tevreden over en het doet plezier als iemand anders dit bevestigd.

Je hebt in het verleden reeds met Urbanus gewerkt, nu ook met Jan De Smet (in hetzelfde nummer: Het gat dat niet groot genoeg was), hoe was dat?

Met De Fanfaar heb ik al wel eerder met hem samengewerkt. Niemand ziet ook iemand als Jan De Smet op een soort van metalplaat staan en juist dat is zo cool voor mij! Van Urbanus zijn ze al wel wat gewoon en zien ze ook de link tussen ons beiden. Voor Jan De Smet is dat anders. Op Helgië staat er een nummer op met één van mijn favoriete zangers Ross Demon (Length of Time) op: het nummer Feestje in uw huis. Ook voor die man was het trouwens de eerste keer in het Nederlands. Met deze plaats is weer van dat: de mannen van King Hiss staan er op en ik kijk op naar die gasten, ook Danny van DV8, Urbanus en Jan De Smet! Die laatste twee zijn jeugdhelden van de me die me enorm inspireerden! De Nieuwe Snaar had echt wel een grote invloed op mij. Het was dan ook bijzonder om die twee oudere heren, zeg maar ouw peekes samen aan het werk te zien. Het resultaat is toch wel grappig: over een nestkastje.

Even grappig is je versie van Pinokkio!Komt er op de volgende schijf iets over Dark Vador of Doornroosje?

Pinnokio was een leuke kapstok: het feit dat zijn neus langer wordt … vandaar de stap zetten naar zijn piemel die gaat groeien is maar klein en dan ben je vertrokken.

Er is wel goed over nagedacht: over de walvis, de foute vrienden …Evengoed doordacht is het artwork! Beslis je daar ook zelf over?

Het artwork doe ik niet zelf, maar daar zijn we zeer blij mee! Robin De Groote, uit Halle (van waar wij zijn). Ik heb die via de rest van de mannen leren kennen. Die gast kan supergoed tekenen en dat is van groot belang voor onze hoezen. Wij vertellen die gast wat er allemaal op het album gaat komen en van daaruit werkt hij een idee uit. Als je nu ook goed kijkt zie je dat elk nummer er in voorkomt: Pinokkio, de duivel, de robot, het vogelnestkastje, de hardcore kid, de T-shirt van Madball, … Het is heel leuk om daarmee bezig te zijn. Die gast kan echt tekenen wat ik vraag.

Werkte hij vroeger ook niet voor Humo? Zijn werk doet me ook wat denken aan de gast die de hoes van Brick By Brick ontwierp voor Iggy Pop.

Ik denk het niet, maar ik zou het hem is moeten vragen. Ik wou iets doen in de stijl van Dan Mumford, dat is de man van de getekende Star Wars posters met een hoek af. Het mocht er ook niet te onnozel uitzien. Ik wou niet de weg inslaan van Ugly Kid Joe. Ik vond het belangrijk om iets eigens en herkenbaar te hebben: een beetje alsof we ons eigen stripboek uitgeven.

Dat is misschien de volgende stap? Een mooi voorbeeld daarvan is wat ze bij Skeptical Minds/Alain Poncelet doen.

Daar is al over nagedacht!

Wat ik me ook afvroeg is waarom juist Fleddy Melculy en niet Renny Lotorhead of Arice Rooper? Die laatste twee hebben meer voeling met de metal wereld van Freddy Mercury?

Dat klopt, maar dat was ook niet de bedoeling. We vonden het grappig klinken en een beetje raar. Het duurt ook wat eer je het goed kan uitspreken, maar het blijft wel hangen. Het had evengoed Loco Glanata kunnen zijn, maar die leeft nog en dus hadden we misschien een proces aan ons been gehad en dat wilden we vermijden. Er is twee jaar geleden totaal niet over nagedacht geweest: alles gebeurde spontaan en organisch. Alles ging ook in één keer héél snel, dus veel tijd was er ook niet om stil te staan bij het hele concept.

Als je kijkt naar het verhaal van de clip van T-Shirt van Metallica …

Juist! Vanaf dag 1 is dat verhaal ontploft. De band die er toen was had maar één plan: we zeggen hier nu al jaren dat we samen iets gaan doen … Ik was met mijn broer al lang niet meer met metal bezig. Bart en Levy kwamen we wel altijd tegen en dan was hen: ja we gaan ne keer iets doen samen … Een half jaar later kom je mekaar nog is tegen en dan is het van: ja, we gingen mekaar ne keer bellen, maar … Uiteindelijk begon het wat concreter te worden. Ik ben beginnen werken aan die clip, met als enige idee een paar extra optredens in cafés te versieren. Er lag een tour met Urbanus in het verschiet, een clubtour. Onze planning lag redelijk vast, met juist hier en daar een gaatje en met die clip wilden we die gaatjes vullen in de geburen. Ja, liep dat even anders uit zeg! Diezelfde dag nog kregen we contact met Studio Brussel, kregen we heel veel bezoekers die de clip bekeken, plots waren we hot!

Toch zou je denken: verdomme hier hard over nagedacht: het artwork, het concept, de teksten, de bio, de muziek, de clips … toch is het allemaal organisch gegroeid en zitten we hier vandaag op de zetel van Sony Belgium!

Klopt! Maar voor wat het artwork betreft, wat Robin doet: he does a great job! We hebben hem ook gezegd: we gaan die Fleddy Melculy op een voetstuk plaatsen, daar een soort van superheld van maken (dat ben ik dan): geef mij van die gespierde armen en geef mij die attitude van ik ben hier de heerser. We zijn ook gestart met de boodschap: ik ben hier om de metal te redden, want het gaat niet goed met de metal. Wie durft nu al zo iets zeggen? Wie dat zegt moet een dikke nek hebben, moest ge dat nu echt menen. Het was deels als grap, maar ergens vond ik wel dat er te weinig aandacht was voor de metal. De clips is eigenlijk niet meer dan een verderzetting van wat met de Fanfaar deden. Sinds 2008 maakten wij met de Fanfaar de ene clip na de andere. Wij deden veel zelf en dat is even leuk als muziek maken an sich. Onze fans mogen gerust is de clips bekijken die we met de Fanfaar maakten en dan zal je zien wat ik bedoel. Dankzij de clips geven we een gezicht aan onze muziek en dat is een heel belangrijk gegeven voor Fleddy Melculy. Het volstaat niet voor ons om een singel te pluggen en op de wereld los te laten. Die teksten ook … alles groeide op een organische manier. Zo analyseer ik het.

Het leuke is ook dat je met héél wat leuke mensen kan samenwerken, zoals die gasten van Goe Vur den Otto met het nummer: Den Bus Gemist … Het bevat een verwijzing naar Sepultura (Refuse/Resist).

Refuse/Resist aka Den Bus Gemist, daar is héél hard over nagedacht. Goe Vur in den Otto zijn zo van die gasten die je tegenkomt omdat ze je samen boeken. We zijn die vrij snel tegengekomen en dat klikte goed: twee handen op één buik! We komen er héél goed mee overeen en dan is het plezant om zo iets te mogen doen. Zo kom je véél volk tegen en kan je creatief zijn met z’n allen.

Daarop inpikkend, een samenwerking met Belgian Asociality …

Daar kunnen we op dit moment niets concreets over lossen. We hebben elkaar on the road leren kennen. De eerste keer stonden we samen op hetzelfde podium. Zij moesten verdomme voor ons spelen, terwijl wij eerder het omgekeerde hadden verwacht. Wij zijn ook jonger dan die gasten. Wij kijken al jaar en dag op naar die gasten, waardoor de met een bang hartje speelden, zeker als je weet wat ik je daarnet vertelde over het feit dat sommigen vinden dat we van hen hebben gestolen. Ik had die wel al meegemaakt met de Fanfaar, maar met Fleddy Melculy was dat toch wel even iets anders. Toen wij van het podium kwamen waren die mannen zo enthousiast over onze set, hun zanger had een T-Shirt van ons aan … Het eerst wat die zeiden was van: “mannekes, we hebben al lang niet meer zo iets vet gezien! Kunnen wij ne keer iets samen doen?” Dat was enorm cool en compleet onverwacht! De toekomst zal dus uitwijzen wat het zal worden en of het er van komt!

Jullie hebben ook op héél wat fijne locaties opgetreden (o.a. Pinkpop), waar zou je nog willen optreden?

Ik zou graag naar Zuid-Afrika gaan, dit staat op mijn bucketlist. Ik ben er vorig jaar als toerist naartoe geweest en vind het zo een mooi land, met toffe mensen. Enig probleem: er is geen rockscene of metalscene. Het is dus niet evident om daar iets te forceren. Gewoon in die omgeving, al is het maar in een café: ik droom ervan, daar terug van nul af aan herbeginnen! Zuid-Afrika is nieuw te ontginnen terrein en dat spreekt me wel aan!

De wereld verover staat ook op je bucketlist!

Eens we rond zijn met de promotie voor dit album kijken we of we iets in het buitenland kunnen gaan doen. Duitsland, bijvoorbeeld. De Duitse scene is best groot. Je kan het maar proberen.

Allicht met een nieuw nummer waarin je een paar Duitse woordjes stopt? Er zijn er zo een paar die het zo probeerden?

Bazart zou het zo proberen, heb ik net gehoord. Zo een dingen lees je dan weer niet in de gazet. We zien wel.

Een beetje wiskunde dan, om het af te leren bij het nummer Camouflage:” Ik kocht er meteen 5. Een groene en een grijze, en op de groei nog twee beige.” Waar is die 5de naartoe en welke kleur heeft die?

Dat zijn er 4, goed opgemerkt. Ik hou mij ook in gans dat nummer van den domme: zo van wie weet nu niet waarvoor die kleur staat? Er was trouwens ook iets met het rijmen, waardoor we niet tot vijf zijn geraakt (het klonk niet zo goed). Het is één grap, net als die rekenfout. Als mensen die rekenfout opmerken weet ik ook dat ze goed luisteren naar mijn teksten.

De Beastie remix van T-Shirt van Metallica is ook goed gedaan, weten de Beastie Boys hiervan?

Nog niet, het is ietwat op de kadans van So, what’cha Want. Ik neem heel veel op thuis, ook heel veel hiphop en dat was één van die dingen die ik had gemaakt. Ik vond dat het op het vlak van frasering wel goed met elkaar overkwam. Ik vond het best cool als B-kantje of bonus track. Ik ben een old School hip-hop fan en Beastie Boys fan.

Je kan van daar uit de brug trekken naar Ice-T: een rapper die met Bodycount metal is gaan maken en dat met veel verve heeft gedaan! Zijn teksten zijn één van de betere maatschappij-kritische teksten!

Zijn laatste plaat met Bodycount is één van de betere van het afgelopen jaar. Ik kijk echt op naar die man. Het is echt een héél goeie plaat!

Misschien kan je ook iets doen met Ice-T als hij nog is naar ons land komt?

Sony lanceerde reeds de idee om iets met een hip-hopper te doen. Ik ben een grote hip-hop fan, maar ga wel niet met eender wie de studio induiken, maar deze naam staat bovenaan! Als Triggerfinger iets met Method Man kan doen, waarom zou ik het niet kunnen proberen met Ice-T! Als kleine Belg mag je geen schrik hebben en wie niet waagt niet wint! Je moet kloten aan u lijf hebben! Ice-T speelt deze zomer op Graspop, dus wie weet! Alles moet goed uitkomen.

We zullen duimen! Een ander cool nummer is Min Duizend Scenepoints, wat kan je daarover kwijt?

Eigenlijk is het T-Shirt van Metallica part 2, al gaat het ook nog wel over iets anders dan een Johnny die een T-Shirt aandoet van Metallica. Het gaat over eenheid en samenhorigheid. Als iemand naar een optreden gaat van een groep kijken veel mensen naar je T-Shirt en krijg je soms commentaar van: wat voor een commerciële troep draag jij! Wat is het belangrijkste: het gevoel, de muziek of dat je mag zijn wie je bent? Vandaar ook dat mijn personage zegt: ik wil niet gezien worden met een T-Shirt van Pappa Roach op een hardcore show! Daar moet je eerder een T-Shirt van Madball of Integrity dragen. Be yourself, is de boodschap!

Is er nog iets wat je kan lossen of kwijt wil om dit af te sluiten?

Ik wil iedereen bedanken die de plaat koopt, het goedvindt … onthoud dat je maar één keer leeft en voor de rest: Voor altijd jong! Voor ons is dit een ode aan de hardcore scene van vroeger als dat je zegt van: dat ik nu 40,50 of 60 ben: wat telt is je mindsetting en hoe je echt voelt! Je moet je niet gedragen of kleden naar je leeftijd om de grote massa te gaan volgen! Het is niet omdat je afstudeerde en gaat werken dat je ineens serieus moet beginnen doen! Gedaan met sneakers, deftige kleren dragen … Ik heb dat altijd geweigerd. De mensen kunnen zeggen: je moet volwassen worden … soms komt het belachelijk over, maar soms is het ook mooi. Wat voor mij belangrijk is; is dat je jezelf blijft en dat je vanbinnen jong blijft en gaat waarvoor je altijd hebt willen gaan!

Mis hen niet en boek alvast je ticket:

22/2 Het Depot, Leuven

2/3 Club De B, Torhout

22/3 Trix, Antwerpen

29/3 Vooruit, Gent

30/3 Muziekodroom, Hasselt

Lees hier de CD review