“Dark Roses” schetst de luisteraar een filmisch beeld. Danique van Kesteren en Bart van Dalen haalden de inspiratie voor het album dan ook deels uit de wereld buiten de muziek, puttend uit de films, kunst en mythes van de wereld om hen heen.
De synergie van deze twee creatievelingen resulteert in 11 dromerige nummers. Verhalend, sfeervol en romantisch, zonder dat het de donkere kant van het bestaan onbelicht laat. Naast een geluid dat doet denken aan Nancy & Lee, Serge Gainsbourg en Julee Cruise, werd inspiratie geput uit filmcomponisten als Ennio Morricone, Piero Piccioni en John Barry.
Open de deur, stap naar binnen en bevind jezelf direct te midden van een dampende, donkere liveshow. Een mysterieuze zangstem lokt je naar voren en windt je rondom haar spookachtige vinger. The Beginning is een hypnotiserende reis, en doet bij vlagen denken aan bands als The Velvet Underground of Broadcast. The Idea kabbelt zachtjes voort. Het nummer dompelt je onder in een Twin Peaks sfeertje. A Lover In Disguise klinkt als een soundtrack van een Italiaanse film uit de jaren '70, is een liedje over een geheim rendez-vous tussen twee geliefden. Beiden verbergen hun ware identiteit, totdat één van hen er onvermijdelijk achterkomt.
Donna Blue vertelt met de titelsong Dark Roses, het traditionele verhaal van een levenslange zoektocht naar verloren liefde. De song is een donker duet met een western randje, dat een symbolische queeste naar perfectie bezingt. Een vreemdeling met een rozige droom, eeuwig verlangend naar zijn gouden illusie. Forever roept met zijn twangy gitaren,en sensuele vocalen een filmische arthouse sfeer op. Schuif de fluwelen gordijnen opzij, die een mysterieuze eigen wereld verbergen. Waking Up From A Dream roept een loom gevoel in een zonnig mediterraans landschap op. Dit zou niet misstaan op de soundtrack van een licht erotische film uit de jaren 70 of begin jaren 80. Cup Of Time doet me dan weer denken aan het begin van een James Bond film. Het in het Frans gezongen Solitaire blijft in het sfeertje van een klassieke Bond Film. Was Solitaire geen personage uit één van die films? In feite is Solitaire een door Frans yé yé enfilmcomponist John Barry geïnspireerd nummer over geliefden op zee, op weg naar een onheilspellende storm. Als de wind het overneemt, kunnen ze zich alleen maar overgeven, een gebed tot de maan fluisteren en wachten tot hij voorbij is. Het is deels een lied over de apathie die kan ontstaan als er te veel slecht nieuws op je afkomt, maar het gaat ook over ontsnappen en het voorbij laten gaan.
Rouge behoudt de Franse slag, als een soort Vive La Fête die uit hun comfortzone stappen en gevraagd wordenvoor een soundtrack. In Carousel hoor ik vage echo’s van Shirley Bassey aanspoelen op een zonovergoten strand. Een meisje vindt een schelp en hoort daarin het geruis van de zee en nog veel meer. Reprise tenslotte doet denken aan Cinema met een grote C en ook wel aan cult en pulp fictie.
Deze maand start overigens Donna Blue’s eerste Nederlandse headline tour. Ze spelen in totaal acht shows. In september reist de band af naar Duitsland en speelt daar elf shows.
17-05 Melkweg, Amsterdam
18-05 Paard, Den Haag
19-05 Hedon, Zwolle
26-05 Mezz, Breda
27-05 Ekko, Utrecht
29-05 Patronaat, Haarlem
02-06 Luxor Live, Arnhem
05-06 Rotown, Rotterdam
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
