Lord Of The Lost – Blood & Glitter (Napalm Records)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    26 januari 2023

Na uitgebreide tournees volgens jaar, waaronder als speciale gast van Iron Maiden, en het grote succes van hun laatste album, “JUDAS” (#2 Officiële Duitse Album Charts), draait Lord Of The Lost nu 180 graden, zowel visueel als thematisch.


Na hun vorige mythologisch en theologisch beïnvloede albums, uit de band op “Blood & Glitter” hun diepgewortelde liefde voor glamrock visuals uit de jaren '70 en het geluid van de jaren '80 en haar elektronische, goth en new wave muzikale uitlopers. Zonder relevante metal elementen te verlaten.

 

 

Het album opent met de titelsong Blood & Glitter. Het meeslepend nummer begint rustig en bitter en evolueert naar een uiterst interessante en gevarieerde song, waarbij ook hier en daar bloedig en gewelddadig wordt uitgehaald. Het boze en provocerende Leave Your Hate In The Comments injecteert industrial en extreme metalelementen in de dark metal van deze genrevermengende visionairen.

 

 

Bij Absolute Attitude dacht ik even met een nieuwe She Hates Emotions song te maken te hebben. Net zoals bij dit project van Chris Pohl (Blutengel,..), grijpt Lord Of The Lost hier terug naar een jaren 80 synthpop geluid. Het verschil is wel, dat Lord Of The Lost er ook nog een laag gitaren over giet. The Future Of A Past Life (feat. Marcus Bischoff) versnijdt de verslavend Lord Of The Lost sound met death metal. Het duet van Chris Harms en Marcus Bischoff van Heaven Shall Burn heeft overigens een groot’ schone en het beest’-gehalte.

No Respect For Disrespect heeft dan weer een duidelijke poppy jaren 80 invloed. De vrolijk popmelodietjes contrasteren met de kritische teksten en hard gitaren. Op Reset The Preset (feat. Andy LaPlegua) krijgt de band vocale versterking van de Combichrist mastermind. Fans van Andy LaPlegua zullen dit nummer te gek vinden want je vindt er zowel delen die doen denken aan zijn vroegere futurepop project Icon Of Coil, als aan de aggrotech en electro-industrial van de oldschool Combichrist en aan de industrial metal waarvoor Combichrist heden voor staat.

Destruction Manual gaat de richting van industrial metal uit, ook al zitten er 80ies synthsounds in. Dead End gaat op dit ingeslagen pad verder, al klinkt deze song toch minder kwaad. Het progressive sci fi-nummer Leaving The Planet Earth blijkt een zeer interessante rocksong dat de mosterd zowel haalt bij glamrock, poprock als bij industrial rock. Forever Lost zou je kunnen omschrijven als popmetal, wegens het zachtere, commerciële geluid, maar blijft tegelijkertijd een typisch Lord Of The Lost nummer, met alle kwaliteiten, die de band in zijn songs steekt.

Save Our Souls (feat. Ally Storch) is een samenwerking met de begenadigde Duitse violiste Het baadt net als ‘Leaving The Planet Earth’ in een intense sciencefiction sfeer. Ik hoop, dat er een uitgeklede versie van dit nummer komt. Want het mooie vioolspel wordt te vaak overstemd door drums en elektronica. Ook al staan er geen ballads op dit album, toch kom One Last Song er aardig dichtbij. Dit afscheidslied is zowel triestig als bemoedigend en optimistisch en is dan ook de perfecte afsluiter voor de reguliere editie van het “Blood & Glitter”.

Mijn versie bevat echter nog met het bonusnummer The Look, een cover van Roxette, in duet met 90s popster Blümchen. Deze versie mag er gerust wezen. Het bevat de sterke punten van het origineel, aangevuld met die vloeiende, stromende stijl, die zo typisch is voor Lord Of The Lost. Het tweede schijfje van mijn mooie en van knappe foto’s voorziene digibookeditie van “Blood & Glitter”, serveert de instrumentale versie van de nummers. De band bewijst daarmee hoe sterk zijn composities wel zijn. Deze instrumentale versies, zijn ideaal voor de soundtrack van een spannende, futuristische sci fi-film, -serie of -game.

Conclusie:
Lord Of The Lost tonen op “Blood & Glitter” nogmaals, dat ze meesters van de innovatie zijn. De teksten van de consistent up- en midtempo songs zijn direct, eerlijk, actueel, politiek en kritisch - en vaak verrassend boos of zeer persoonlijk. Contrasten lopen als een rode draad door het album, en blijken opnieuw anders dan hun vorige werk. Dit is thematisch een duidelijke breuk met hun vorige albums en het geluid bevat tal van jaren 80 invloeden. Ondanks dit alles en het vaak retrofuturistische karakter, blijft dit een onmiskenbaar Lord Of The Lost album. “Blood & Glitter” betekent een evolutie, waarin de fans wel zullen meegaan en biedt de band bovendien perspectieven om hun luisterpubliek nog uit te breiden. En gezien ik zelf een fan ben, kan ik alleen maar besluiten met “ Dit is, zoals verwacht, een topalbum!”.
 


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015