Dawn of Ashes - The Antinomian (Artoffact Records / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    20 juni 2020

De naam Dawn Of Ashes verwijst naar het begin van het einde. De band rond zanger en componist Kristof Bathory brengt dan ook duistere apocalyptische eindtijdindustrial met scherpe randen, klauwen en weerhaken.


“The Antinomian” is de opvolger van het veelgeprezen “The Crypt Injection II (Non Serviam)” album waarop Dawn Of Ashes een smaakvolle cocktail mixte uit harsh industrial, dark electro, aggrotech, EBM en industrial metal. Dat album is een aanrader, niet alleen voor fans van Suicide Commando, Agonoize, Hocico, Skinny Puppy en Front 242, maar ook voor wie niet bang is van Nine Inch Nails of zelfs industrial black metal.

Waar men het op “The Crypt Injection II” had over horror, perversie, ontgoocheling, woede en anti-religieus sentiment, staat deze keer de mogelijke ondergang van de mensheid centraal. We zijn getuige van een kritiek tijdperk waarin een massa mensen de kuddementaliteit volgt. Corruptie is overal om ons. De samenleving is vol met holle lege hersenloze mensmachines die hun leven leiden om voor de ellende te buigen.

 

 

Pawns Of The Wretched vormt een fenomenale binnenkomer en doet door het overheersende elektronisch karakter sterk denken aan Suicide Commando. De EBM van Sleep Paralysis is allesbehalve een slaapliedje, maar eerder iets dat je nachtmerries bezorgt. Blood Of The Titans zal weliswaar niet voor bloed, maar wel voor veel zweet op de dansvloer zorgen. Het EBM-feestje gaat dus meedogenloos verder.

Op Dried Up neemt de gitaar een prominentere rol in. Toch klinkt dit nummer meer EBM-industrial dan industrial metal. Je kunt dus verder dansen of vlug naar de bat iets te drinken halen. Anatomy Of The Soul is als een vroegtijdige ejaculatie. Dit korte nummer begint fantastisch maar bereikt voortijdig een hoogtepunt en valt daarna volledig stil. Ik ben ooit eens op een ‘industrial’ technofeestje beland, en daar zou Scum Of The Earth niet op de playlist misstaan hebben. Zware donkere beats, enkele vocal samples zonder werkelijke zang.

Follow The Pain start als dark electro, wordt dan EBM en neemt dan de vorm aan van industrial metal. Een zalige exploratie van diverse donkere industriële muziekstijlen dus, die zelfs eindigt met wat dark ambient. Het meeslepende Mind Prison bevat echo’s van Die Krupps, al geven de vocals van Kristof Bathory er natuurlijk die typische ziekelijke Dawn Of Ashes draai aan. The War Within zorgt voor een genadeloze innerlijke oorlog met vervaarlijke scherpe gitaaraanvallen, genadeloze keyboardbombardementen, felle vocale aanvalsvluchten en verscheurende samples.

Conclusie:
“The Antinomian” mag dan iets minder gevarieerd klinken dan zijn voorganger, het is en blijft hoogstaande Endzeit-industrial. Het is jammer dat Dawn Of Ashes aan deze kant van de Atlantische Oceaan nog zo onbekend is, want dit zijn potentiële toppers in het industrial genre. Ze verdienen zeker een plek op grotere gothicfestivals als het Wave-Gotik-Treffen, Amphi- en M’Era Luna Festival en krijgen hopelijk ook een kans op wat meer openminded metalfestivals.

 

Facebook / Bandcamp / Spotify