Ötzi – Storm (Artoffact Records / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    8 juli 2020

Ötzi is een post-punkband uit Oakland, CA, bestaande uit zangeres & bassist Akiko Sampson, zangeres & drummer Gina Marie , gitarist/violist K. Dylan Edrich en saxofoniste/toetseniste Winter Zora. Ötzi staat bekend om hun explosieve liveshow.


Sinds hun oprichting in 2014 heeft Ötzi vele delen van de wereld bezocht, met diverse post-punk-, punk- en indie-bands waaronder The Chameleons, Pink Turns Blue, Deerhoof, Modern English, Actors, Kommunity FK, 13th Chime, Zounds, Screaming Dead en The Iconoclast.

Ötzi bracht in 2016 een zeven-inch EP, "Gong Show", uit op Long Way to Go Records. In 2017 kwam Ötzi's debuut LP, “Ghosts” , uit opgenomen door Stan Wright van Arctic Flowers, en uitgebracht op Near Dark, Psychic Eye en Last Hour Records in de VS en op Bat-Cave Productions in Europa. In 2019 bracht Ötzi “Part Time Punks Sessions” uit, een Peel Sessions-achtige EP, geproduceerd door de Part Time Punks KXLU radioshow, op platenlabels Psychic Eye en Near Dark.

Gezien de band op Artoffact Records uitkomt verwacht ik op zijn minst een degelijke schijf. Op Moths vliegt de band er alleszins goed in enlevert inderdaad sterke post-punk af. Tijdens Hold Still is het moeilijk je stilte houden onder de aanstekelijke melodieuze donkere punkrocktonen.

 

 

Tunnels doet denken aan Virgin Prunes en consoorten, en dat is een goede zaak. Scorpio voert het tempo op en laat ook meer ruimte voor saxofoon. Toch een opmerkelijk instrument binnen de post-punk- en punkscene. Ballad of Oiwa is geen klassieke ballade, maar blijft baden in een sterke post-punksfeer . het contrast tussen de relatieve rust en de harde schreeuwvocalen maken de song extra interessant.

Het snelle Contagious kan zowel bij post-punkers als die-hard punkers in de smaak vallen. Eight Cups zou wel eens een gothic pogo klassieker worden. Outer Bounds overdonderd met een uitstekende miix van punkrock en gothabilly. 15 Stars serveert uiterst lekkere post-punklekkernijen, die goed binnengaan bij zowel punks als gothrockers. Het album eindigt met het mooie dromerige Storm, de song die het minst punk en het meest darkwave klinkt.

Conclusie:
De post-punk van Ötzi zou je ook wel gothic-punk kunnen noemen, aaangezien hun muziek met het ene been nog stevig in de punkscene staat en het andere been een flinke stap zet in de gothic-geörienteerde post-punk wereld. “Storm” is alleszins één van de interessantste post-punk releases van de laatste jaren.